Change of plans
Door: Dorian en Arnold
Blijf op de hoogte en volg Arnold en Dorian
01 September 2011 | Nicaragua, León
We plannen de laatste maanden maar 1 of 2 dagen vooruit, omdat plannen constant worden gewijzigd. Deze week maakten we het wel heel erg bont, door in de bus de plannen alsnog te wijzigen. We besloten dat de vulkaan Arenales nog even moest wachten en dat we eerst naar Libería gingen. Nee niet in Afrika, maar hier in Costa Rica. Lieke en Nanda hadden ons met tips over Costa Rica voorzien, en dit was zo'n aanrader van één van de dames. (Thanks aan iedereen die ons van reistips voorziet!) Dus wij met een kleine omweg, via de hoofdstad San José naar Libería toe!
Een jeep bracht ons de volgende dag naar het park, overigens een duur ritje want normaal openbaar vervoer is er niet richting het park. Op de weg er naar toe werden we direct getrakteerd op een paar prachtige zwavelborsttoekans. De chauffeur stopte gelukkig zodat we ze goed konden zien en fotograferen. Het NP Rincon de la Viejo bestaat uit een vulkaan, met daarom heen 'droog regenwoud' en daarom heen weer een andere vegetatie. Het park heeft twee paden, het eerste bracht ons bij een grote waterval. Erg mooi en Do was na 2 uur lopen wel aan een verkoeling toe, dus dook ze er meteen in. Onderweg zagen we niet heel veel bijzondere beesten maar een kikker, een groene hagedis en een agouti. Deze laatste hadden we al eerder gezien maar konden we toen niet op de gevoelige plaat vastleggen... en nu weer niet! Het beestje is helemaal niet rap, maar onze camera krijgt steeds meer moeite om scherp te stellen... Dus wie dit beestje wil zien, moet maar even googlen, het is een ratachtige.
Het tweede wandelpad betraden wij terwijl het lekker flink ging regenen! Wat wil je anders in een regenwoud? Maar we waren gewaarschuwd want het regent hier nogal veel in deze tijd van het jaar, dus de poncho's werden te voorschijn gehaald en we lieten ons niet kisten. We glibberden onze weg naar boven en naar beneden, uiteraard had Do weer de grootste moeite om te blijven staan en eenmaal zag zij de mieren wel van heel dichtbij... Onderweg zagen we een nog grotere en mooiere waterval en dampende modderbaden. De vulkaan is namelijk nog actief, hier en daar zijn er kokende plassen modder te zien. De zwavel die we roken, stinkt overigens verschrikkelijk. Bijna op het einde zagen we nog een witte neusbeer. Het beestje was helemaal niet bang en vervolgde vrolijk en rustig zijn zoektocht naar wat voedsel.
Nat en koud kwamen we aan in hostel, waar een heerlijke koude douche op ons wachtte:( . 's Avonds hebben we gezocht naar een goedkope en niet al te intensieve manier om in een ander vlakbij gelegen park te komen. Tom en Liesje (Belgisch koppel) waren hier namelijk onlangs geweest en vonden het helemaal geweldig. Helaas we moesten of flink de buidel tasten of heel wat kilometers lopen om in dat park te geraken. Nou ja, niet getreurd, nu hebben we nog een reden om hier nog eens terug te keren! Van de Ticos (de lokals) begrepen we dat we weinig te zoeken hadden in Arenales, want de vulkaan was niet actief en bovendien was het daar en in het nabijgelegen Monteverde (cloud forest) slecht weer. En dus besloten we na 7 dagen Costa Rica achter ons te laten. Het is een mooi land, we snappen dat het vele toeristen trekt want er is veel moois en verschillend te zien en te doen. We vinden het echt een land voor Sandra en Victor (fly drive is hier heel goed te doen) en Sjaak en Janny (als Kras het in het assortiment heeft, dan kan PapaDo zelf een aapje komen ophalen).
De grensovergang met Nicaragua was een van de allerergste grensovergangen tijdens onze reis. Zodra we de bus uitstapte, kwamen er mannen op ons af die ons geld wilde wisselen, die voor ons de juiste immigratiepapieren hadden, die een taxi hadden, die weet-ik-veel-wat voor ons hadden. Pfff.... we werden ff gillend gek! We staken lopend de brug over en aan Nicaraguaanse zijde was het nog erger. Bovendien moesten we daar ineens 12 dollar pp betalen om het land te mogen... ja ja... nou ja we hopen dan maar dat het geld goed wordt besteed... Het was bovendien snikheet, en er ontplofte een 3-literfles limonade in Arnold zn kleine rugtas, Do had per ongeluk de koers opgezocht van de Nigeriaanse munt ipv van de Nicaraguaanse córdoba en dus hadden we geen idee wat die munt waard was, Arnold sloeg bijna een vent op z'n giegel toen die ook weer wat van ons wilde en we konden vanaf die plek niet met een boot naar de plek waar we terecht wilde komen. Dus we waren in opperbeste stemming! Overigens dat laatste was niet het grootste probleem, plannen wijzigen wel vaker!
Een vriendelijke Braziliaan kwam naar ons toe en bood aan om een taxi te delen. Een stuk relaxter en comfortabeler dan de ' chickenbus' (lees: Amerikaanse schoolbus die hier wordt gebruikt voor het normale busvervoer) en dus namen we zijn aanbod graag aan. Een beetje rust aan onze kop kon geen kwaad! Samen met Nicio namen we vervolgens een ferry die ons naar het eiland Ometepe bracht. Dit ligt in Lago Nicaragua en is het grootste zoetwatereiland ter wereld. Daar aangekomen, moesten we alsnog 3 uur in een chickenbus waarvan het laatste uur over ongeasfalteerde weg. Pfff... gebroken kwamen we dan ook aan in Mérida!
Zaterdag was het rustdag! Uitslapen was lastig want we sliepen naast een school waar ook op zaterdag (Engelse!) les wordt gegeven, bovendien waren we een hele week vroeg uit de veren gegaan dus werden we ook volgens dat ritme wakker. Maar we deden heel hard ons best en toen lukte het ons toch om flink wat slaapuurtjes te pakken. Overigens in een zeer romantisch bed, al is het muskietennet geen overbodige luxe! De rest van de dag hebben we spelletjes gespeeld, boekje gelezen, hangmatje gelegen etc. Je kent het wel...
Zondag was het niet bepaald een rustdag. We hadden bedacht dat het leuk zou zijn om ' fijn een stukje te gaan fietsen'. Het was immers zondag... De rit was wat helser dan verwacht en na 38 km kwamen we dan ook gebroken aan in het hostel. Het bleek een route te zijn over een onverharde weg, heuvel op en af en het is hier bovendien niet echt koud... Onderweg kwamen we langs primitieve huisjes waar vrouwen de was deden in het meer, zagen we een zeer bijzondere blauwe vogel waar we de naam niet van weten, hoorden we de brulapen en hadden we af en toe een mooi uitzicht op de twee vulkanen van dit eiland. Do heeft meer dan de helft van de tocht lopen klagen, Arnold hoorde dit aan als een man. Terug in het hostel sprongen we onder de koude douche wat dit keer geen enkel probleem was! Daarna was het de hoogste tijd om te chillen in een hangmat!
De volgende dag moesten we uitchecken en wachten op de bus van 15.30 uur. De tijd werd gedood met kaarten, een nieuw favoriet spel is Cambio waarbij je een goed geheugen moet hebben. Ver voor half vier zaten we al bij de bushalte, maar door de plaatselijke winkelbediende werd gemeld dat de bus waarschijnlijk niet zou komen. Shit! Want geen bus, betekende dat we de boot zouden missen. De volgende boot gaat pas weer op vrijdag en zo lang willen we hier echt niet zitten maar we wilden wel erg graag naar het National Park waar de nachtboot ons naartoe zou brengen. Er zit niets anders op, dan weer een slaapplaats te zoeken. Onze avond werd opgevrolijkt door twee lokale kinderen van 5 jaar die heel graag op onze rug wilden springen. We besluiten het nationaal park uit ons hoofd te zetten en over te gaan op plan B. Dinsdagochtend om 4.00 gaat de wekker en even later vertrekken we alsnog uit het dorpje, deze ochtendbus vertrok gelukkig wel. De hobbelige weg brengt ons uiteindelijk bij een ferry en wat zien we meteen, het is een Nederlandse boot! Waarschijnlijk vaarde deze ferry vroeger van en naar Schiermonnikoog, nu brengt hij ons weer aan vaste land van Nicaragua.
Een chickenbus bracht ons vervolgens naar Granada, een mooi koloniaal stadje. Een middagwandeling liet ons de highlights van het stadje zien en er heerste een aangename sfeer. ´s Avonds kwamen we een oude bekende tegen. Deze Duitse jongen vertelde ons dat hij de twee nachten geleden ook in ons hostel had geslapen en na wat doorvragen bleek hij zelfs in hetzelfde bed te hebben gelegen als waar Dorian in zou slapen. Hij had er echter geen goeie herinneringen aan over gehouden, hij was namelijk midden in de nacht wakker geworden van de bed bugs! Wat???? Wij gingen natuurlijk even navraag doen bij de hosteleigenaar. Deze verzekerde ons dat er geen bed bugs meer waren, hij bood aan om in een ander bed te slapen maar Do was er niet gerust op. Dat signaal pikte de beste man en bood ons een kamer in een ander huis van hem aan, voor dezelfde prijs. Dat klonk wel goed en dus gingen we daarmee akkoord.
Op dinsdag bezochten we de Monkey Hut, gelegen aan lagoon Apoyo. Geen aapjes, maar wel een prima plek om te chillen. Bovendien konden we daar kayakken, in een opblaasband ronddobberen en zonnen op een vlonder. Een andere nabijgelegen attractie is een archipel in Lago Nicaragua. Het was niet goedkoop om er naar te komen, maar uiteindelijk bood een man ons aan om er voor 15 dollar pp heen te gaan. Dat klonk ons goed in de oren, we moesten alleen donderdagochtend even langs komen om te checken of de tour wel doorging. Vanochtend checkte Arnold dus en ja de tour ging door volgens de vrouw achter de balie. Bikini´s en fototoestel werd gepakt en we stonden om 10 uur klaar. Helaas.... de tour ging helemaal niet door! Hij had nog wel een vriendje die ons misschien bla bla bla... We hadden al geen zin meer, we pakten onze tassen in, checkten uit en namen de bus en de gemotoriseerde huifkar naar León.
León is een ander koloniaal stadje en wellicht bekend bij jullie! Wie is de Mol? 2011 heeft dit stadje namelijk ook aangedaan en we herkenden het plein meteen! We zullen hier een aantal dagen gaan verblijven, dus in het volgende verslag volgen er wellicht wat foto´s van verschillende Wie is de Mol? locaties...
Tot slot, wat vinden we tot nu toe van Nica? Ja het is prettig om hier te vertoeven. We zien nu eindelijk de stadjes zoals we die in ons hoofd hadden toen we dachten aan Centraal-Amerika. De munteenheid is córdoba, maar de dollar wordt hier ook veel gebruikt. Dat lijkt handig, maar de rekensom van dollars naar cordabas naar euro en vice versa zorgt nogal eens voor gedoe. Het leven is weer wat goedkoper dan bijvoorbeeld Costa Rica, maar de groente in de supermarkt is in verhouding duur. De lokale bevolking heeft hier een stuk minder geld te besteden, en bedelen regelmatig voor een peukie bij Do. Witte rijst met zwarte bonen is hier de dagelijkse maaltijd. Gelukkig is Arnold gek op boontjes! Not...
PS Roel, alsnog gefeliciteerd. Dewi, Boris en Ellepel worden deze week een jaartje ouder. We wensen jullie een hele fijne dag en Dé: tot zondag!
PS Dank voor alle felicitaties. Ons PADI-certificaat is over de hele wereld geldig. Dus als we zouden willen kunnen we ook in de Noordzee plonsen al twijfelen we over de zichtbaarheid daar. Overigens PapaDo had gelijk, het was perslucht dat in onze tanken zat, geen pure zuurstof.
PS Tas, is de uitslag van de prijsvraag al bekend? Onze duimen worden schraal;)
PS Dames, we zullen voortaan een waarschuwing geven als er een foto van een spin bij zit.
Een jeep bracht ons de volgende dag naar het park, overigens een duur ritje want normaal openbaar vervoer is er niet richting het park. Op de weg er naar toe werden we direct getrakteerd op een paar prachtige zwavelborsttoekans. De chauffeur stopte gelukkig zodat we ze goed konden zien en fotograferen. Het NP Rincon de la Viejo bestaat uit een vulkaan, met daarom heen 'droog regenwoud' en daarom heen weer een andere vegetatie. Het park heeft twee paden, het eerste bracht ons bij een grote waterval. Erg mooi en Do was na 2 uur lopen wel aan een verkoeling toe, dus dook ze er meteen in. Onderweg zagen we niet heel veel bijzondere beesten maar een kikker, een groene hagedis en een agouti. Deze laatste hadden we al eerder gezien maar konden we toen niet op de gevoelige plaat vastleggen... en nu weer niet! Het beestje is helemaal niet rap, maar onze camera krijgt steeds meer moeite om scherp te stellen... Dus wie dit beestje wil zien, moet maar even googlen, het is een ratachtige.
Het tweede wandelpad betraden wij terwijl het lekker flink ging regenen! Wat wil je anders in een regenwoud? Maar we waren gewaarschuwd want het regent hier nogal veel in deze tijd van het jaar, dus de poncho's werden te voorschijn gehaald en we lieten ons niet kisten. We glibberden onze weg naar boven en naar beneden, uiteraard had Do weer de grootste moeite om te blijven staan en eenmaal zag zij de mieren wel van heel dichtbij... Onderweg zagen we een nog grotere en mooiere waterval en dampende modderbaden. De vulkaan is namelijk nog actief, hier en daar zijn er kokende plassen modder te zien. De zwavel die we roken, stinkt overigens verschrikkelijk. Bijna op het einde zagen we nog een witte neusbeer. Het beestje was helemaal niet bang en vervolgde vrolijk en rustig zijn zoektocht naar wat voedsel.
Nat en koud kwamen we aan in hostel, waar een heerlijke koude douche op ons wachtte:( . 's Avonds hebben we gezocht naar een goedkope en niet al te intensieve manier om in een ander vlakbij gelegen park te komen. Tom en Liesje (Belgisch koppel) waren hier namelijk onlangs geweest en vonden het helemaal geweldig. Helaas we moesten of flink de buidel tasten of heel wat kilometers lopen om in dat park te geraken. Nou ja, niet getreurd, nu hebben we nog een reden om hier nog eens terug te keren! Van de Ticos (de lokals) begrepen we dat we weinig te zoeken hadden in Arenales, want de vulkaan was niet actief en bovendien was het daar en in het nabijgelegen Monteverde (cloud forest) slecht weer. En dus besloten we na 7 dagen Costa Rica achter ons te laten. Het is een mooi land, we snappen dat het vele toeristen trekt want er is veel moois en verschillend te zien en te doen. We vinden het echt een land voor Sandra en Victor (fly drive is hier heel goed te doen) en Sjaak en Janny (als Kras het in het assortiment heeft, dan kan PapaDo zelf een aapje komen ophalen).
De grensovergang met Nicaragua was een van de allerergste grensovergangen tijdens onze reis. Zodra we de bus uitstapte, kwamen er mannen op ons af die ons geld wilde wisselen, die voor ons de juiste immigratiepapieren hadden, die een taxi hadden, die weet-ik-veel-wat voor ons hadden. Pfff.... we werden ff gillend gek! We staken lopend de brug over en aan Nicaraguaanse zijde was het nog erger. Bovendien moesten we daar ineens 12 dollar pp betalen om het land te mogen... ja ja... nou ja we hopen dan maar dat het geld goed wordt besteed... Het was bovendien snikheet, en er ontplofte een 3-literfles limonade in Arnold zn kleine rugtas, Do had per ongeluk de koers opgezocht van de Nigeriaanse munt ipv van de Nicaraguaanse córdoba en dus hadden we geen idee wat die munt waard was, Arnold sloeg bijna een vent op z'n giegel toen die ook weer wat van ons wilde en we konden vanaf die plek niet met een boot naar de plek waar we terecht wilde komen. Dus we waren in opperbeste stemming! Overigens dat laatste was niet het grootste probleem, plannen wijzigen wel vaker!
Een vriendelijke Braziliaan kwam naar ons toe en bood aan om een taxi te delen. Een stuk relaxter en comfortabeler dan de ' chickenbus' (lees: Amerikaanse schoolbus die hier wordt gebruikt voor het normale busvervoer) en dus namen we zijn aanbod graag aan. Een beetje rust aan onze kop kon geen kwaad! Samen met Nicio namen we vervolgens een ferry die ons naar het eiland Ometepe bracht. Dit ligt in Lago Nicaragua en is het grootste zoetwatereiland ter wereld. Daar aangekomen, moesten we alsnog 3 uur in een chickenbus waarvan het laatste uur over ongeasfalteerde weg. Pfff... gebroken kwamen we dan ook aan in Mérida!
Zaterdag was het rustdag! Uitslapen was lastig want we sliepen naast een school waar ook op zaterdag (Engelse!) les wordt gegeven, bovendien waren we een hele week vroeg uit de veren gegaan dus werden we ook volgens dat ritme wakker. Maar we deden heel hard ons best en toen lukte het ons toch om flink wat slaapuurtjes te pakken. Overigens in een zeer romantisch bed, al is het muskietennet geen overbodige luxe! De rest van de dag hebben we spelletjes gespeeld, boekje gelezen, hangmatje gelegen etc. Je kent het wel...
Zondag was het niet bepaald een rustdag. We hadden bedacht dat het leuk zou zijn om ' fijn een stukje te gaan fietsen'. Het was immers zondag... De rit was wat helser dan verwacht en na 38 km kwamen we dan ook gebroken aan in het hostel. Het bleek een route te zijn over een onverharde weg, heuvel op en af en het is hier bovendien niet echt koud... Onderweg kwamen we langs primitieve huisjes waar vrouwen de was deden in het meer, zagen we een zeer bijzondere blauwe vogel waar we de naam niet van weten, hoorden we de brulapen en hadden we af en toe een mooi uitzicht op de twee vulkanen van dit eiland. Do heeft meer dan de helft van de tocht lopen klagen, Arnold hoorde dit aan als een man. Terug in het hostel sprongen we onder de koude douche wat dit keer geen enkel probleem was! Daarna was het de hoogste tijd om te chillen in een hangmat!
De volgende dag moesten we uitchecken en wachten op de bus van 15.30 uur. De tijd werd gedood met kaarten, een nieuw favoriet spel is Cambio waarbij je een goed geheugen moet hebben. Ver voor half vier zaten we al bij de bushalte, maar door de plaatselijke winkelbediende werd gemeld dat de bus waarschijnlijk niet zou komen. Shit! Want geen bus, betekende dat we de boot zouden missen. De volgende boot gaat pas weer op vrijdag en zo lang willen we hier echt niet zitten maar we wilden wel erg graag naar het National Park waar de nachtboot ons naartoe zou brengen. Er zit niets anders op, dan weer een slaapplaats te zoeken. Onze avond werd opgevrolijkt door twee lokale kinderen van 5 jaar die heel graag op onze rug wilden springen. We besluiten het nationaal park uit ons hoofd te zetten en over te gaan op plan B. Dinsdagochtend om 4.00 gaat de wekker en even later vertrekken we alsnog uit het dorpje, deze ochtendbus vertrok gelukkig wel. De hobbelige weg brengt ons uiteindelijk bij een ferry en wat zien we meteen, het is een Nederlandse boot! Waarschijnlijk vaarde deze ferry vroeger van en naar Schiermonnikoog, nu brengt hij ons weer aan vaste land van Nicaragua.
Een chickenbus bracht ons vervolgens naar Granada, een mooi koloniaal stadje. Een middagwandeling liet ons de highlights van het stadje zien en er heerste een aangename sfeer. ´s Avonds kwamen we een oude bekende tegen. Deze Duitse jongen vertelde ons dat hij de twee nachten geleden ook in ons hostel had geslapen en na wat doorvragen bleek hij zelfs in hetzelfde bed te hebben gelegen als waar Dorian in zou slapen. Hij had er echter geen goeie herinneringen aan over gehouden, hij was namelijk midden in de nacht wakker geworden van de bed bugs! Wat???? Wij gingen natuurlijk even navraag doen bij de hosteleigenaar. Deze verzekerde ons dat er geen bed bugs meer waren, hij bood aan om in een ander bed te slapen maar Do was er niet gerust op. Dat signaal pikte de beste man en bood ons een kamer in een ander huis van hem aan, voor dezelfde prijs. Dat klonk wel goed en dus gingen we daarmee akkoord.
Op dinsdag bezochten we de Monkey Hut, gelegen aan lagoon Apoyo. Geen aapjes, maar wel een prima plek om te chillen. Bovendien konden we daar kayakken, in een opblaasband ronddobberen en zonnen op een vlonder. Een andere nabijgelegen attractie is een archipel in Lago Nicaragua. Het was niet goedkoop om er naar te komen, maar uiteindelijk bood een man ons aan om er voor 15 dollar pp heen te gaan. Dat klonk ons goed in de oren, we moesten alleen donderdagochtend even langs komen om te checken of de tour wel doorging. Vanochtend checkte Arnold dus en ja de tour ging door volgens de vrouw achter de balie. Bikini´s en fototoestel werd gepakt en we stonden om 10 uur klaar. Helaas.... de tour ging helemaal niet door! Hij had nog wel een vriendje die ons misschien bla bla bla... We hadden al geen zin meer, we pakten onze tassen in, checkten uit en namen de bus en de gemotoriseerde huifkar naar León.
León is een ander koloniaal stadje en wellicht bekend bij jullie! Wie is de Mol? 2011 heeft dit stadje namelijk ook aangedaan en we herkenden het plein meteen! We zullen hier een aantal dagen gaan verblijven, dus in het volgende verslag volgen er wellicht wat foto´s van verschillende Wie is de Mol? locaties...
Tot slot, wat vinden we tot nu toe van Nica? Ja het is prettig om hier te vertoeven. We zien nu eindelijk de stadjes zoals we die in ons hoofd hadden toen we dachten aan Centraal-Amerika. De munteenheid is córdoba, maar de dollar wordt hier ook veel gebruikt. Dat lijkt handig, maar de rekensom van dollars naar cordabas naar euro en vice versa zorgt nogal eens voor gedoe. Het leven is weer wat goedkoper dan bijvoorbeeld Costa Rica, maar de groente in de supermarkt is in verhouding duur. De lokale bevolking heeft hier een stuk minder geld te besteden, en bedelen regelmatig voor een peukie bij Do. Witte rijst met zwarte bonen is hier de dagelijkse maaltijd. Gelukkig is Arnold gek op boontjes! Not...
PS Roel, alsnog gefeliciteerd. Dewi, Boris en Ellepel worden deze week een jaartje ouder. We wensen jullie een hele fijne dag en Dé: tot zondag!
PS Dank voor alle felicitaties. Ons PADI-certificaat is over de hele wereld geldig. Dus als we zouden willen kunnen we ook in de Noordzee plonsen al twijfelen we over de zichtbaarheid daar. Overigens PapaDo had gelijk, het was perslucht dat in onze tanken zat, geen pure zuurstof.
PS Tas, is de uitslag van de prijsvraag al bekend? Onze duimen worden schraal;)
PS Dames, we zullen voortaan een waarschuwing geven als er een foto van een spin bij zit.
-
02 September 2011 - 07:37
MamaDo:
Dag Do en Arnold,
We hebben Kras gebeld om een reis te boeken naar Costa - Rica, maar men raadde het ons af. We zouden veel beter naar Italië kunnen gaan, ook erg mooi, ook zee en misschien zon zei Kras. Dus dat doen we dan maar. Oh- Oh Nicaraqua.
Hierbij een eerste reactie, nu ga ik alles nogmaals op mijn gemak lezen en af en toe een beetje
huiveren. Nogmaals blijf goed uitkijken en wees voorzichtig.
Kuuuuuuuuuuuuuuuuussssssssssssssss Mamado -
02 September 2011 - 07:51
De Van Nienesjes:
Nou zeg...ben gewoon de eerste! Geweldig verslag weer en mooie foto's. Grensovergangen...tja..dat is echte business. Veel plezier verder, dikke kus van ons, RJRL
-
02 September 2011 - 07:55
De Van Nienesjes:
Niet eerlijk...ben ik toch niet de eerste. Telt dit wel mee in het aantal reacties op jullie verslag?
-
02 September 2011 - 08:03
Tas:
Zo ff op mn gemak gelezen, vannacht al met een half oog, maar nu ook even een reactie!
Gister was OhOh Intro, de introdag van de Haagse Studenten, dus gekke huis bij de Danzig. Natuurljk voorgenomen vroeg naar huis te gaan, maar helaas werden ook deze plannen gewijzigd en moesten alle handjes meehelpen. Maar niets beter dan een brakke dag beginnen met weer een heerlijk verhaal vol avonturen van mn beste vriendinnetje en haar aanstaande :-)
Helaas nog geen uitslag van de prijsvraag! Ik heb onderhand blauwe vingers ;-)
Geniet lieverds! -
02 September 2011 - 09:39
Lieke:
Jammer dat jullie vanwege het slechte weer al zo snel weer uit Costa Rica weg zijn gegaan. Maar zoals jullie al zeiden, dan heb je weer een reden om weer eens terug te gaan;) Ik hoop voor jullie op beter weer in Nicaragua! Enjoy!! Liefs en dikke kus, Lieke -
02 September 2011 - 10:19
De Dissels:
Heerlijk reisverhaal weer met een bijna-vechtpartij, romantisch bed, lekker kanoëen en een fietstochtje..;-)
Foto met Jojanka is helemaal geweldig; toevallig geen weeskind wat jullie kunnen importeren, nu jullie toch gaan trouwen?
Hier is het weer een dagje zonnig, dus moet zo echt weer snel de tuin in!
Enjoy en dikke x van ons! -
02 September 2011 - 11:03
Sanne:
Hey lieve Do (& novio)! Klinkt goed daar! Wij zijn inmiddels ruim een maand in Andalusie en zijn eergister begonnen in een heel mooi hostel in Sevilla. 1 van de taken is pannekoeken bakken tijdens het ontbijt... TOP dus! Het leven bevalt heerlijk. Zoveel zon, mooie steden, goede sfeer, heerlijke tapas y canas, denk dat we nog een tijdje blijven. Geniet ervan daar, ben benieuwd of jullie in NL weer kunnen wennen aan de regen, en vooral het zoveel binnen zijn. Vamos a ver!
Dikke kus, ook van Niek! x -
02 September 2011 - 11:22
Maudy:
OhOh ArnolDo, jullie hebben weer genoeg meegemaakt, maar daar blijft het wel lekker spannend van natuurlijk. Lastig en erg irritant als je steeds je plannen moet wijzigen (komt me bekend voor trouwens... tip: begin niet aan (wees) kinderen).
Mooi dat witte bed, Dtje krijgt ook een nieuw bed voor haar verjaardag, maar dat hoor je zondag wel (hoop dat het lukt om verbinding te krijgen).
-x-
-
02 September 2011 - 18:19
Arie & Liesbeth:
Soms vallen de plannen in het water en maak je gewoon nieuwe plannen, je wordt er lekker flexibel van. Maar zoveel keer in één week het roer omgooien is misschien wat veel. Hopelijk gaat het de komende tijd beter. Na het zien van de foto's was het het allemaal waard, we zijn benieuwd naar de kiekjes van León. Veel plezier verder XXX -
02 September 2011 - 18:19
PapaDo:
Mooie foto's hoor. Plannen zijn nu eenmaal om te worden aangepast. Trouwens veranderingen houden je scherp en dat is hard nodig in zo'n land met zulke temperaturen en kokende modderbaden. Jullie hadden zeker geen enkele moeite met de sloepenrol en het vinden van de verzamelplaats op "Hollands Glorie". Maar dat jullie nu ook nog meedoen in de aanloop naar de presidentverkiezingen heeft toch niemand kunnen denken. Mooie baan trouwens en anders kan Arnold altijd nog als een tweede Weismuller voor Tarzan solliciteren.
Tot zondag, tot skype en beso's van Papado. -
02 September 2011 - 19:13
Bockie:
nou nicaragua ziet er supermooi uit! Hoop dat ik het er nog ergens tussengepropt krijg.... Geniet nog van jullie trip!
tom en liesje -
07 September 2011 - 15:18
Hans Zoethoutmaar:
Zie email op dorianhauser@hotmail.com; fijne reis nog! Groeten Hans -
10 September 2011 - 09:23
MamaDo:
Hallo,hallo
Wie mij kent weet dat ik niet nieuwsgierig ben maar ik zou toch wel graag willen weten wie of wat
is Hans Zoethoutmaar. Is deze naam wel juist geschreven? Ik heb ook al gekeken naar dorianhauser@hotmail.nl maar ........
Heel veel lieve groeten voor Dootje en Arnold. XX Mamado -
12 September 2011 - 09:33
Maudy:
Hi zus, ik heb een hele charmante onderwaterfoto van je gezien gisteren...haha.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
