Beestenboel
Door: Dorian en Arnold
Blijf op de hoogte en volg Arnold en Dorian
24 Augustus 2011 | Costa Rica, Manuel Antonio
Zondagavond begon onze werkweek in Bocas del Toro. Nadat we onze duikcursus hadden geboekt, kregen we een boek mee met de opdracht: lees hoofdstuk 1. Dat is een hele lange tijd geleden, zeker voor Arnold, dat we huiswerk kregen.
Maandagochtend liepen we om 9 uur de duikschool binnen, klaar voor dag 1 van de Open Water Scuba Dive Course. Na de verplichte papieren met veel kleine lettertjes te hebben ondertekend, was het tijd om een video te bekijken. Heel toevallig kwamen we alle zaken tegen die we de vorige avond hebben gelezen, bijvoorbeeld drijfvermogen, druk, zuurstofflessen, maskers, BCD's (Buoyance Control Device, oftewel duikvest), klaren en het belangrijkste: het buddy systeem. Uiteraard willen wij elkaar onze buddies zijn!!!
Na de 45 minuten durende video helemaal gezien te hebben, ging het echte werk beginnen. Het uitzoeken van de duikspullen: masker en snorkel, flipper, BCD, gewichten en de slangen om je te voorzien van zuurstof. Nog 1 maal liep onze instructeur alle belangrijke wetenswaardigheden langs en plons, daar lagen we in het water om ons BCD om te doen. Heerlijk warm water, dus daar klagen we zeker niet over. De achtertuin van onze duikschool was de Caribische Zee, en zelfs vlak bij het huis zijn veel vissen en enkele zeesterren te zien. De eerste duik was op een plek waar je redelijk kon staan en dus veilig om allerlei verplichte uitvoeringen te doen, zoals onder water verwisselen van en zoeken naar de regulator (mondstuk) en het verwijderen van water uit je masker en gebruik maken van andermans mondstuk.
De tweede duik was ook in het ondiepe, dit keer moesten we het water in springen met volledige uitrusting. Bij deze tweede duik moesten we de snorkel klaren (leegblazen) en herhaaldelijk de snorkel verwisselen met de regulator (uiteraard onder water). Ook moesten we onder water ons masker af-en opzetten (en dan natuurlijk het water eruit laten lopen) en een minuut zonder masker onder water blijven.
Na de lunch pakten we een bootje en was het tijd voor onze eerste officiële duik. We gingen naar Playground, een duikplek tussen twee eilanden. Achterover vallend vanaf de boot gingen we te water en doken we naar het anker van de boot. Dorian had even moeite om te klaren, maar uiteindelijk was het ook haar gelukt om naar de bodem af te dalen. Er ging een wereld voor ons open. We volgden het koraalrif en kwamen mooie vissen tegen die we nog niet eerder hadden gezien (omdat we nu dieper zaten dan met snorkelen). Ook een kreeft en een arrow crab hebben we mogen begroeten. In eerdere verslagen hebben we geschreven over hoogterecords, maar nu is het tijd voor een diepterecord: 45 feet (bijna 14 meter). Dus we zaten ongeveer 14 meter onder de zeespiegel, wat voor ons best diep is. Maar als je je bedenkt dat Nederland gemiddeld 30 meter onder de zeespiegel ligt, valt het toch wel mee. Toen onze zuurstoftank bijna leeg was, werden we door de Panamese duikinstructeur (die overigens prima Engels kan) naar boven gedirigeerd alwaar het bootje op ons lag te wachten. In no time was Dorian in de boot geklommen (oh nee, dat duurde toch wat langer) en gingen we terug naar de haven. Bij aankomst moesten we nog even 200 meter zwemmen en 10 minuten blijven drijven, om vervolgens alle duikspullen af te spoelen en op te bergen. Dag 1 zit erop, maar we kregen nog wel even huiswerk mee: opdrachten maken van H1, H2 en H3... Pfff, en ons sociale leven dan?
Dag 2 begon met het nakijken van de antwoorden, en we hadden het redelijk tot goed gemaakt. Toen kwam er een onverwachte s.o. Over de drie hoofdstukken werden in totaal 30 vragen gesteld, en we moesten 80% goed hebben. Dorian had 90%, 90% en 80%. Arnold had 100%, 100% (uitslover!) en 80%. We konden ons dus opmaken voor het volgende onderdeel: duiken in ondiep water en veel opdrachten uitvoeren. Dit keer moesten we zonder uitrusting te water en alle zaken in het water aan en om doen. Ook moesten we onder water onze riem met gewichten af- en omdoen, ons duikvest uit- en aandoen, helpen bij krampverschijnselen en reddingsacties nabootsen zowel boven als onder water. Het water was wat kouder dan gisteren, aangezien de opdrachten soms lang duurden, kregen we ook wat last van kippenvel.
Na de lunch gingen we naar een rif buiten de haven en ook hier moesten we pas in het water onze uitrusting omdoen en reddingsacties nabootsen. Dit werd alllemaal iets lastiger door de stroming en de golfjes. Na wat oefeningen om het drijfvermogen te perfectioneren en nog wat kunstjes met het masker, was het tijd om te doen alsof we geen lucht meer in onze fles hadden. Dorian dacht, laten we een stukje zwemmen en het duurde voor Arnold te lang voordat zijn buddy weer terug was bij hem. De instructeur vond het niet vervelend om met Dorian een stukje op te zwemmen, zodat hij meer mogelijkheden had om haar aan te raken....Ondanks de verkoudheid van Dorian had ze niet zoveel problemen met klaren, maar bij Arnold ging het niet zo gemakkelijk als gisteren.
Na alle opdrachten was het tijd om het rif (genaamd Airport) te verkennen. Dorian zag weer een arrowcrab, en de instructeur liet ons een vreemde zeester zien. Dit rif was vergeleken met Playground iets minder interessant, maar nog steeds de moeite waard. Bij terugkomst in de duikschool kregen we weer huiswerk mee, morgenvroeg eerst een s.o. en daarna het echte examen.
Dag 3 en de laatste dag van de cursus begon wederom met pannenkoeken. Dorian had deze ochtend meer last van haar verkoudheid en we twijfelden of ze wel de cursus kon volbrengen. Verkoudheid maakt het klaren tijdens het duiken niet echt gemakkelijk, soms zelfs onmogelijk. Maar goed, we proberen het gewoon, dachten we. De eerste s.o. was niet al te moeilijk, Dorian had 100% en Arnold had 90% gehaald. We konden gelijk door naar het examen van 50 vragen. We moesten 76% goed hebben. Hier zaten iets lastigere vragen tussen, maar gelukkig was het multiple gok, dus we hadden nog een kansje op het goede antwoord. Uiteindelijk haalde Arnold 88% en Dorian maar liefst 98%. Ze had maar 1 vraag fout! Bleek dat maar 1 persoon eerder 98% had gescoord bij deze instructeur, dus ze behoort nu tot een elite groep duikers. Direct na de test gingen we naar duikplek Pandora, voor een aantal oefeningen die we al eerder hadden gedaan, maar nu op diepte moesten doen. Dorian had heel veel moeite met klaren en heeft hierdoor niet alle oefeningen kunnen doen. Met pijn in haar oren klom ze terug in de boot: vandaag geen duiken meer! Maar in de middag moesten we onze vierde open water duik doen, dus hoe nu verder? Arnold zou de cursus deze dag afronden, en Dorian moet rusten en de volgende ochtend haar laatste duik doen. Dus Dorian ging na de lunch een tukkie doen, terwijl Arnold tijdens zijn laatste duik (duikplek Log) nog twee laatste oefeningen moest doen en heel veel tijd kreeg om de wereld onderwater te bekijken. Een kreeft, een crab, een aantal leeuwvissen en een nurse-shark lagen op hem te wachten. De leeuwvissen horen niet in dit gebied te zijn (ze zijn hier per ongeluk beland tijdens een transport) en eten de kleine visjes op. Ze hebben in deze omgeving geen vijanden, en kunnen zich dus snel voortplanten, wat niet goed voor het eco-systeem is. Onze instructeur heeft er onderweg 4 gedood met een soort harpoen-speer. Het diepterecord werd bij deze duik ook verbroken: 60 feet (18.29 meter). Bij terugkomst in de duikschool kreeg Arnold zijn PADI Open Water Scuba Dive Card uitgereikt. Dorian moet dus nog even wachten.
Dorian werd op dag 3,5 een stuk beter wakker. Na een prima ontbijt van pannenkoeken (gemaakt door haar buddy), liet ze diezelfde buddy achter om de laatste duik met oefeningen te volbrengen. Arnold bleef in het hostel achter om een boekje te lezen. De boot bracht Dorian en de instructeur bij de duikplek met de naam White House. Hier volbracht ze de laatste oefeningen, en had ze lang de tijd om de omgeving te verkennen. Ze vermoed dat de instructeur een oogje op haar had, zeker nadat ze onder water hebben gedanst en vliegtuigen hebben nagedaan. Ook vond de instructeur het nodig om hand in hand te duiken.... Maar goed, Do kreeg haar PADI uitgereikt, gingen we op de foto met onze instructeur en we konden een lange lunch pakken. Met twee meiden uit het hostel speelden we een spelletje scrabble en in de middag was het tijd voor onze twee gratis duiken. Duikplek 1 was genaamd Quinze (15), duikplek 2 was Wreck. We hebben tijdens deze twee relaxte duiken onder andere gezien: lionfish, trompetfish, squid, upside down jellyfish, spotted moray eel, krabben, kreeften, toadfish, spotted yellow stingray, spotted drumfish en natuurlijk een scheepswrak. Deze hebben ze een aantal jaren geleden geplaatst, om het duiken interessanter te maken. Dat is ze gelukt! Bij terugkomst vulden we ons logboekje in en werd het tijd voor het verdiende ijsje!
Vrijdag stond de wekker vroeg, maar we besloten toch om een dagje in Bocas te blijven. We sliepen vervolgens lekker lang uit en de rest van de dag hebben we drie keer Scrabble en drie keer Monopoly gespeeld. Een heerlijk rustig dagje dus! Zaterdag moesten we er aan geloven en vertrokken we alsnog uit Bocas en daarmee lieten we ook Panamá achter ons. De grensovergang duurde nogal al lang maar uiteindelijk werden we zonder problemen Costa Rica binnen gelaten. We vervolgenden onze reis door enorme bananenplantages (van o.a. Chiquita, Del Monte en Dole) naar Limón, waar we de nacht doorbrachten. Op zondagochtend stonden we vroeg op want we wilden graag met de boot naar Tortuguera. Dit boottripje was niet goedkoop maar het was wel prachtig, onderweg zagen we 4 krokodillen, hoorden we een aantal brulapen brullen en vaarden we langs/door prachtige natuur. Ook werden we nog getrakteerd op wat vogels die familie zijn van de flamingo, baby toekans en spinnen!
Tortuguera is een dorpje van niks, maar bijna iedere toerist gaat er naar toe. Waarom? Omdat je hier getuige kan zijn van een reuze zeeschildpad die 's avonds aan land komt om een gat te graven en gemiddeld 100 eieren te leggen. Onze gids Ernesto was een beetje een vreemde vogel maar uiteindelijk kregen we te zien waar we voor waren gekomen. Deze dame heeft onlangs 12 uur gemeenschap gehad en de komende 2,5 maand komt zij 5 maal aan land om iedere keer een gat te graven om daar dus haar eieren 'uit te poepen'. Het aan land komen, graven, werpen, weer toedekken en terug naar de zee kruipen lopen kost haar 2,5 uur. 60 dagen later kruipen daar de baby-schildpadden uit. Doordat deze baby-schildpadden nogal veel natuurlijke vijanden hebben zal slechts 1 op de 1000 een volwassen leeftijd bereiken. Wij hadden geluk en zagen een schildpad van ongeveer 200 kilo en 100 jaar. Bij het dichtgraven van haar nest werden wij ook vrolijk bezaaid onder het zand. Helaas mochten we geen foto's van dit bijzondere moment maken, dus we zullen het met onze herinnering moeten doen.
Gisteren vertrokken we van de Caribische kust om via San José (de hoofdstad) naar de kust van de Grote Oceaan te gaan. Een boot, een bus, nog een bus, een taxi en de derde bus brachten ons uiteindelijk in een hostel vlakbij het Manuel Antonio National Park. Na een verdiende douche zijn we vroeg gaan slapen, want de wekker gaat weer vroeg zodat we meer kans hebben om mooie beesten te zien.
Vandaag zijn we dus vroeg opgestaan om Manuel Antonio NP te bekijken. Een mooie wandeling door het regenwoud bracht ons langs verschillende witte strandjes. Onderweg kwamen we een flinke beestenbende tegen: een bruinkeel 3-tenige luiaard, een wasbeer, 3 leguanen, een boa, hele grote blauwe vlinders, enkele hagedissen, enkele krabben en veel witschouderkapucijnapen hebben we gezien. De rest, ook wat brulapen, hebben we alleen maar gehoord.
PS PapaDo, wat voor aap wil je? Hier hebben ze ook bijvoorbeeld brulaapjes! Of wil je liever een luiaard, weinig omkijken naar want ze slapen zo'n 22 uur per dag, en al ze moeten poepen, dan klimmen ze naar beneden!
PS Remco (een 82'er), Rianne en Tante Janny zijn de jarige deze week, dus maak er een mooie dag van en gefeliciteerd!
PS Onze eerste indruk van Costa Rica is goed. De mensen zijn vriendelijk, veel mensen spreken Engels wat het wat makkelijker maakt en de natuur is prachtig. Helaas door de vele toeristische trekpleisters is ongereptheid lastiger te vinden en bovendien is het wat prijziger dan de rest van Midden-Amerika. Er is ook een uur tijdsverschil bijgekomen, dus jullie leven nu in totaal 8 uur eerder!
Maandagochtend liepen we om 9 uur de duikschool binnen, klaar voor dag 1 van de Open Water Scuba Dive Course. Na de verplichte papieren met veel kleine lettertjes te hebben ondertekend, was het tijd om een video te bekijken. Heel toevallig kwamen we alle zaken tegen die we de vorige avond hebben gelezen, bijvoorbeeld drijfvermogen, druk, zuurstofflessen, maskers, BCD's (Buoyance Control Device, oftewel duikvest), klaren en het belangrijkste: het buddy systeem. Uiteraard willen wij elkaar onze buddies zijn!!!
Na de 45 minuten durende video helemaal gezien te hebben, ging het echte werk beginnen. Het uitzoeken van de duikspullen: masker en snorkel, flipper, BCD, gewichten en de slangen om je te voorzien van zuurstof. Nog 1 maal liep onze instructeur alle belangrijke wetenswaardigheden langs en plons, daar lagen we in het water om ons BCD om te doen. Heerlijk warm water, dus daar klagen we zeker niet over. De achtertuin van onze duikschool was de Caribische Zee, en zelfs vlak bij het huis zijn veel vissen en enkele zeesterren te zien. De eerste duik was op een plek waar je redelijk kon staan en dus veilig om allerlei verplichte uitvoeringen te doen, zoals onder water verwisselen van en zoeken naar de regulator (mondstuk) en het verwijderen van water uit je masker en gebruik maken van andermans mondstuk.
De tweede duik was ook in het ondiepe, dit keer moesten we het water in springen met volledige uitrusting. Bij deze tweede duik moesten we de snorkel klaren (leegblazen) en herhaaldelijk de snorkel verwisselen met de regulator (uiteraard onder water). Ook moesten we onder water ons masker af-en opzetten (en dan natuurlijk het water eruit laten lopen) en een minuut zonder masker onder water blijven.
Na de lunch pakten we een bootje en was het tijd voor onze eerste officiële duik. We gingen naar Playground, een duikplek tussen twee eilanden. Achterover vallend vanaf de boot gingen we te water en doken we naar het anker van de boot. Dorian had even moeite om te klaren, maar uiteindelijk was het ook haar gelukt om naar de bodem af te dalen. Er ging een wereld voor ons open. We volgden het koraalrif en kwamen mooie vissen tegen die we nog niet eerder hadden gezien (omdat we nu dieper zaten dan met snorkelen). Ook een kreeft en een arrow crab hebben we mogen begroeten. In eerdere verslagen hebben we geschreven over hoogterecords, maar nu is het tijd voor een diepterecord: 45 feet (bijna 14 meter). Dus we zaten ongeveer 14 meter onder de zeespiegel, wat voor ons best diep is. Maar als je je bedenkt dat Nederland gemiddeld 30 meter onder de zeespiegel ligt, valt het toch wel mee. Toen onze zuurstoftank bijna leeg was, werden we door de Panamese duikinstructeur (die overigens prima Engels kan) naar boven gedirigeerd alwaar het bootje op ons lag te wachten. In no time was Dorian in de boot geklommen (oh nee, dat duurde toch wat langer) en gingen we terug naar de haven. Bij aankomst moesten we nog even 200 meter zwemmen en 10 minuten blijven drijven, om vervolgens alle duikspullen af te spoelen en op te bergen. Dag 1 zit erop, maar we kregen nog wel even huiswerk mee: opdrachten maken van H1, H2 en H3... Pfff, en ons sociale leven dan?
Dag 2 begon met het nakijken van de antwoorden, en we hadden het redelijk tot goed gemaakt. Toen kwam er een onverwachte s.o. Over de drie hoofdstukken werden in totaal 30 vragen gesteld, en we moesten 80% goed hebben. Dorian had 90%, 90% en 80%. Arnold had 100%, 100% (uitslover!) en 80%. We konden ons dus opmaken voor het volgende onderdeel: duiken in ondiep water en veel opdrachten uitvoeren. Dit keer moesten we zonder uitrusting te water en alle zaken in het water aan en om doen. Ook moesten we onder water onze riem met gewichten af- en omdoen, ons duikvest uit- en aandoen, helpen bij krampverschijnselen en reddingsacties nabootsen zowel boven als onder water. Het water was wat kouder dan gisteren, aangezien de opdrachten soms lang duurden, kregen we ook wat last van kippenvel.
Na de lunch gingen we naar een rif buiten de haven en ook hier moesten we pas in het water onze uitrusting omdoen en reddingsacties nabootsen. Dit werd alllemaal iets lastiger door de stroming en de golfjes. Na wat oefeningen om het drijfvermogen te perfectioneren en nog wat kunstjes met het masker, was het tijd om te doen alsof we geen lucht meer in onze fles hadden. Dorian dacht, laten we een stukje zwemmen en het duurde voor Arnold te lang voordat zijn buddy weer terug was bij hem. De instructeur vond het niet vervelend om met Dorian een stukje op te zwemmen, zodat hij meer mogelijkheden had om haar aan te raken....Ondanks de verkoudheid van Dorian had ze niet zoveel problemen met klaren, maar bij Arnold ging het niet zo gemakkelijk als gisteren.
Na alle opdrachten was het tijd om het rif (genaamd Airport) te verkennen. Dorian zag weer een arrowcrab, en de instructeur liet ons een vreemde zeester zien. Dit rif was vergeleken met Playground iets minder interessant, maar nog steeds de moeite waard. Bij terugkomst in de duikschool kregen we weer huiswerk mee, morgenvroeg eerst een s.o. en daarna het echte examen.
Dag 3 en de laatste dag van de cursus begon wederom met pannenkoeken. Dorian had deze ochtend meer last van haar verkoudheid en we twijfelden of ze wel de cursus kon volbrengen. Verkoudheid maakt het klaren tijdens het duiken niet echt gemakkelijk, soms zelfs onmogelijk. Maar goed, we proberen het gewoon, dachten we. De eerste s.o. was niet al te moeilijk, Dorian had 100% en Arnold had 90% gehaald. We konden gelijk door naar het examen van 50 vragen. We moesten 76% goed hebben. Hier zaten iets lastigere vragen tussen, maar gelukkig was het multiple gok, dus we hadden nog een kansje op het goede antwoord. Uiteindelijk haalde Arnold 88% en Dorian maar liefst 98%. Ze had maar 1 vraag fout! Bleek dat maar 1 persoon eerder 98% had gescoord bij deze instructeur, dus ze behoort nu tot een elite groep duikers. Direct na de test gingen we naar duikplek Pandora, voor een aantal oefeningen die we al eerder hadden gedaan, maar nu op diepte moesten doen. Dorian had heel veel moeite met klaren en heeft hierdoor niet alle oefeningen kunnen doen. Met pijn in haar oren klom ze terug in de boot: vandaag geen duiken meer! Maar in de middag moesten we onze vierde open water duik doen, dus hoe nu verder? Arnold zou de cursus deze dag afronden, en Dorian moet rusten en de volgende ochtend haar laatste duik doen. Dus Dorian ging na de lunch een tukkie doen, terwijl Arnold tijdens zijn laatste duik (duikplek Log) nog twee laatste oefeningen moest doen en heel veel tijd kreeg om de wereld onderwater te bekijken. Een kreeft, een crab, een aantal leeuwvissen en een nurse-shark lagen op hem te wachten. De leeuwvissen horen niet in dit gebied te zijn (ze zijn hier per ongeluk beland tijdens een transport) en eten de kleine visjes op. Ze hebben in deze omgeving geen vijanden, en kunnen zich dus snel voortplanten, wat niet goed voor het eco-systeem is. Onze instructeur heeft er onderweg 4 gedood met een soort harpoen-speer. Het diepterecord werd bij deze duik ook verbroken: 60 feet (18.29 meter). Bij terugkomst in de duikschool kreeg Arnold zijn PADI Open Water Scuba Dive Card uitgereikt. Dorian moet dus nog even wachten.
Dorian werd op dag 3,5 een stuk beter wakker. Na een prima ontbijt van pannenkoeken (gemaakt door haar buddy), liet ze diezelfde buddy achter om de laatste duik met oefeningen te volbrengen. Arnold bleef in het hostel achter om een boekje te lezen. De boot bracht Dorian en de instructeur bij de duikplek met de naam White House. Hier volbracht ze de laatste oefeningen, en had ze lang de tijd om de omgeving te verkennen. Ze vermoed dat de instructeur een oogje op haar had, zeker nadat ze onder water hebben gedanst en vliegtuigen hebben nagedaan. Ook vond de instructeur het nodig om hand in hand te duiken.... Maar goed, Do kreeg haar PADI uitgereikt, gingen we op de foto met onze instructeur en we konden een lange lunch pakken. Met twee meiden uit het hostel speelden we een spelletje scrabble en in de middag was het tijd voor onze twee gratis duiken. Duikplek 1 was genaamd Quinze (15), duikplek 2 was Wreck. We hebben tijdens deze twee relaxte duiken onder andere gezien: lionfish, trompetfish, squid, upside down jellyfish, spotted moray eel, krabben, kreeften, toadfish, spotted yellow stingray, spotted drumfish en natuurlijk een scheepswrak. Deze hebben ze een aantal jaren geleden geplaatst, om het duiken interessanter te maken. Dat is ze gelukt! Bij terugkomst vulden we ons logboekje in en werd het tijd voor het verdiende ijsje!
Vrijdag stond de wekker vroeg, maar we besloten toch om een dagje in Bocas te blijven. We sliepen vervolgens lekker lang uit en de rest van de dag hebben we drie keer Scrabble en drie keer Monopoly gespeeld. Een heerlijk rustig dagje dus! Zaterdag moesten we er aan geloven en vertrokken we alsnog uit Bocas en daarmee lieten we ook Panamá achter ons. De grensovergang duurde nogal al lang maar uiteindelijk werden we zonder problemen Costa Rica binnen gelaten. We vervolgenden onze reis door enorme bananenplantages (van o.a. Chiquita, Del Monte en Dole) naar Limón, waar we de nacht doorbrachten. Op zondagochtend stonden we vroeg op want we wilden graag met de boot naar Tortuguera. Dit boottripje was niet goedkoop maar het was wel prachtig, onderweg zagen we 4 krokodillen, hoorden we een aantal brulapen brullen en vaarden we langs/door prachtige natuur. Ook werden we nog getrakteerd op wat vogels die familie zijn van de flamingo, baby toekans en spinnen!
Tortuguera is een dorpje van niks, maar bijna iedere toerist gaat er naar toe. Waarom? Omdat je hier getuige kan zijn van een reuze zeeschildpad die 's avonds aan land komt om een gat te graven en gemiddeld 100 eieren te leggen. Onze gids Ernesto was een beetje een vreemde vogel maar uiteindelijk kregen we te zien waar we voor waren gekomen. Deze dame heeft onlangs 12 uur gemeenschap gehad en de komende 2,5 maand komt zij 5 maal aan land om iedere keer een gat te graven om daar dus haar eieren 'uit te poepen'. Het aan land komen, graven, werpen, weer toedekken en terug naar de zee kruipen lopen kost haar 2,5 uur. 60 dagen later kruipen daar de baby-schildpadden uit. Doordat deze baby-schildpadden nogal veel natuurlijke vijanden hebben zal slechts 1 op de 1000 een volwassen leeftijd bereiken. Wij hadden geluk en zagen een schildpad van ongeveer 200 kilo en 100 jaar. Bij het dichtgraven van haar nest werden wij ook vrolijk bezaaid onder het zand. Helaas mochten we geen foto's van dit bijzondere moment maken, dus we zullen het met onze herinnering moeten doen.
Gisteren vertrokken we van de Caribische kust om via San José (de hoofdstad) naar de kust van de Grote Oceaan te gaan. Een boot, een bus, nog een bus, een taxi en de derde bus brachten ons uiteindelijk in een hostel vlakbij het Manuel Antonio National Park. Na een verdiende douche zijn we vroeg gaan slapen, want de wekker gaat weer vroeg zodat we meer kans hebben om mooie beesten te zien.
Vandaag zijn we dus vroeg opgestaan om Manuel Antonio NP te bekijken. Een mooie wandeling door het regenwoud bracht ons langs verschillende witte strandjes. Onderweg kwamen we een flinke beestenbende tegen: een bruinkeel 3-tenige luiaard, een wasbeer, 3 leguanen, een boa, hele grote blauwe vlinders, enkele hagedissen, enkele krabben en veel witschouderkapucijnapen hebben we gezien. De rest, ook wat brulapen, hebben we alleen maar gehoord.
PS PapaDo, wat voor aap wil je? Hier hebben ze ook bijvoorbeeld brulaapjes! Of wil je liever een luiaard, weinig omkijken naar want ze slapen zo'n 22 uur per dag, en al ze moeten poepen, dan klimmen ze naar beneden!
PS Remco (een 82'er), Rianne en Tante Janny zijn de jarige deze week, dus maak er een mooie dag van en gefeliciteerd!
PS Onze eerste indruk van Costa Rica is goed. De mensen zijn vriendelijk, veel mensen spreken Engels wat het wat makkelijker maakt en de natuur is prachtig. Helaas door de vele toeristische trekpleisters is ongereptheid lastiger te vinden en bovendien is het wat prijziger dan de rest van Midden-Amerika. Er is ook een uur tijdsverschil bijgekomen, dus jullie leven nu in totaal 8 uur eerder!
-
24 Augustus 2011 - 06:48
Maudy:
Jihaa ben ik nummer 1?!! Mooie blauwe site, heeft vast te maken met jullie duik avontuur. Ik ga snel het verslag lezen...
-x- -
24 Augustus 2011 - 07:08
Maudy:
Zo Stuudjes, Gefeliciteerd met het behalen van jullie PADI !
Foto's zijn ook leuk (wie is die knappe beach boy??), maar ik zit nu wel met kippenvel op mijn armen van die spin, jakkes. Ik ga nu maar 's aan 't werk...
-x-
-
24 Augustus 2011 - 07:12
Emek:
Jullie hebben wel veel leuke en nieuwe dierenvrienden gemaakt in die moeilijk te vinden ongereptheid! Doe ze de groeten! -
24 Augustus 2011 - 07:17
MamaDo:
Van harte gefeliciteerd met jullie PaDi.O.W.S.D. Card Heel knap. Onlangs kregen je vader en ondergetekende een certificaat dat we op de Noordkaap zijn geweest. Wij hoefden hier niet zoveel voor te doen. Afgelopen vrijdag ging ik, zoals beloofd, jullie onderwatercamera's naar het Kruidvat brengen en bij het invullen stond Liesbeth daar ineens. Toeval of niet?
Geniet maar lekker verder, blijf voorzichtig en niet teveel onder water.
Kus-Kus-Kus MamaDo -
24 Augustus 2011 - 09:07
PapaDo:
Gefeliciteerd met het behalen van jullie PADI's. Is het diploma ook in Nederland geldig? Wat ik me ook afvroeg, omdat jullie het hebben over zuurstofflessen, doken jullie met zuurstof- of was het met persluchtflessen. In persluchtflessen zit gewoon lucht 21% zuurstof en 79% stikstof, samengeperst tot 200 bar. Deze worden b.v. ook gebruikt bij de brandweer. (geen foto van de duikuitrusting?)
Wat het aapje betreft, bedoelde ik een capucijneraapje, deze zijn zeer tam te maken en vergezelde vroeger, als speciale attractie, vaak de orgelmannen op straat.
Costa Rica heeft trouwens ook iets weg van een paradijs, prachtig al die dieren. Maar goed, jullie zijn weer een ervaring rijker. Geniet ze verder en beso's....... van PapaDo. -
24 Augustus 2011 - 12:17
Arie & Liesbeth:
Dat is 3 dagen hard werken geweest en dan niet te vergeten de nodige s.ooooo.Gaaf hoor dat jullie je duik brevet zijn gaan halen.Gefeliciteerd en altijd fijn om naast al jullie diploma's(strik,zwem,school)deze ook in je bezit te hebben.Zelf ben ik niet zo'n onder water persoon maar jullie maken op deze manier de wereld nog groter en zien zo heel veel mooie dingen.Foto's zijn mooi en één in het bijzonder.Veel plezier in C.R.XXX
-
25 Augustus 2011 - 06:34
De Van Nienesjes:
Wat goed zeg van jullie, gefeliciteerd met jullie diploma! Dat is wel wat anders dan een huppel diploma...... Maar goed, ze zeggen dat het duiken verslavend is. Ben benieuwd waar jullie de onderwaterwereld nog meer gaan bekijken. Veel plezier verder, xxxx RJRL -
25 Augustus 2011 - 13:14
Rita:
Wat een werkweek hebben jullie achter de rug. Krijg bijna medelijden met jullie.
Maar in ieder geval: gefeliciteerd. Mogen jullie nu ook duiken in de Noordzee?
Deze ervaring kunnen weer bijschrijven in het geheel. Nog heel veel fijne dagen.
Liefs, Rita
-
25 Augustus 2011 - 20:10
Amigo Hermana Mayor:
Zo, Cousteautjes, ook van mij de felicaties voor het behalen van de PADI.
Zelf ook kleine ervaring met het duiken, maar kreeg al last van mijn oren op 2 m. diepte (zal wel aan de grootte liggen). En opgepast voor de Caissonziekte, maar dat zal wel in de Multiple Choice test hebben gestaan (ik gok op dat het juiste antwoord C was).
Ps: wat voor soort van luiaard zit in die hangmat ?
Veel plezier verder in midden-america en de carribieën, maar dat zal wel lukken gezien de fotos en natuurlijk met jullie PADI's op zak.
Groeten van de Amigo van je weet wel wie.
PS: volgens mij wil PappaDo geen brulaap maar een smulaap !
-
26 Augustus 2011 - 09:23
De Dissels:
Joehoe, eindelijk lang genoeg kunnen zitten om jullie reisverslag te lezen (huge probleem met m'n bekken...) en wat voor 1. Na al die maanden eindelijk weer een soort van werkweek, maar wel een hele gave. Cool dat jullie het allebei gered hebben al heeft Do zich wel een beetje naar 'beneden gewerkt' middels haar instructeur...haha;-) Costa Rica biedt jullie hopelijk na al die andere landen/indrukken/mensen/culturen nog heel veel unieke momenten.
Die foto van Do in de hangmat vind ik echt een typische wereldreis foto, zo relaxed en vol vrijheid.
Geniet lekker verder, hier komt het weer eens met bakken uit de hemel!
X -
26 Augustus 2011 - 09:50
Tas:
He lieve schatten! Blij dat jullie tussen het genieten door, ook nog even aan de bak moesten om vervolgens nog meer te kunnen genieten ;-)
Super cool en van harte gefeliciteerd! Kunnen jullie met jullie honeymoon ook een duiktripje maken ;-)!!
Heb net meegedaan met een prijsvraag voor een reis naar Mexico, dus flink duimen, misschien kom ik dan echt jullie kant op! Mis je hoor Do!!
Wel vind ik de; upside down jellyfish en geweldige naam! Natuurlijk even gegoogled en het lijkt wel een omgekeerde broccoli struik, hihihi!
Heb weer genoten van jullie verhaal! Zal snel even een verslagje schrijven over mn Italie avontuur!
Dikke kus en veeeeeeeeeeeeeeeeeeel plezier! -
26 Augustus 2011 - 09:51
Tas:
PS. Ben het helemaal met Maud eens!
Kunnen jullie voortaan foto's van spinnen achterwege laten! Gedver! Blij dat ik dit overdag bekeken heb, anders had ik niet kunnen slapen! ;-)
-
02 September 2011 - 09:17
Lieke:
Van harte gefeliciteerd met het behalen van jullie PADI! Echt heel tof! Lijkt me geweldig om al die onderwateravonturen mee te maken. Fijn dat jullie het zo leuk hebben in Costa Rica. Tortuguera is echt de moeite waard he?!! Wat ik daar gezien heb, zal ik echt nooit vergeten! Al is het inderdaad toch stiekem wel jammer dat je geen foto's mocht maken.. Ik ga nu gauw jullie volgende verhaal lezen, want ik liep een beetje achter..;) Take care!! XX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
