Guat´s up?
Door: Dorian en Arnold
Blijf op de hoogte en volg Arnold en Dorian
06 Oktober 2011 | Guatemala, Flores
Guat´s up? De week is weer voorbij en we hebben weer een hoop te vertellen! Dus het belooft weer een lekker lang verhaal te worden. Pak dus een lekkere bak koffie, een biertje of wat andere versnaperingen en ga er maar lekker voor zitten!
Niet lang nadat we ons vorige verslag hadden geplaatst, brak er flinke onweer los boven het dorp. We zaten een tijdlang zonder stroom en hebben de tijd doorgebracht met een spelletje. Op een gegeven moment werden we toch wat hongerig en hebben ons ontbijt voor de volgende dag noodgedwongen als avondeten gebruikt. De volgende ochtend was het opgeklaard, maar waren de gevolgen zichtbaar. Na een soepele grensovergang, werd onze tweede bus van de dag opgehouden door een volle bananenvrachtwagen die zichzelf vast had gereden in de modder van een landslide. Van beide kanten stond het verkeer vast maar gelukkig stond er aan de andere kant van de wegversperring een busje van dezelfde busmaatschappij. Daar konden we gelukkig met mee, net als de andere 30 mensen. Het was wat krap in dit 15-persoonsbusje maar we geraakten uiteindelijk in het volgende dorp.
Via Guatemala City, de hoofdstad van het land waar je niet al te lang wilt verblijven maar waar we ongepland een half uur hebben lopen zoeken naar de juiste busterminal, kwamen we tegen 18.00 uur eindelijk aan in Antigua. Het regende pijpenstelen en dus liepen we in verhoogd tempo naar ons hostel. Antigua is een koloniaal dorpje met 22 kerken, 11 convents, 6 kloosters, niet te tellen hoeveel taalscholen en oneindig veel touragencies. We hebben nog maar weinig kerken bezocht de afgelopen 11 maanden en dus maakten we een stadswandeling langs alle hoogtepunten van de stad. Helaas zijn veel van deze kerken veranderd in ruïnes door verschillende aardbevingen. De laatste locatie die we bezochten, Casa Santa Domingo was erg mooi en dat was dus een prima afsluiting van de city tour. Daarna haasten we ons naar Plaza Central, waar Erik Borgers op ons zat te wachten. Erik is een oud-collega van Arnold en dus onze eerste bekende van thuis! In de kroeg hebben we gezellig zitten kletsen over reizen en natuuurlijk de NTTB en SBN. We zouden Erik de volgende dag meenemen en inwijden in het reizen met chickenbussen.
Wat ons direct aan Guatemala opviel was dat veel mensen hier nog steeds in traditionele kleding dragen. Met name de vrouwen, maar soms ook een enkele man. Uiteraard heeft hij dan z'n machette bij zich, een verplicht onderdeel van de outfit van vele mannen en jongens in Zuid-Amerika! De traditionelen, noemen zichzelf de Mayan en spreken naast Spaans ook nog een eigen taal. In totaal zijn er naast het Spaans, nog 22 andere Mayan-talen. Toerisme is een grote inkomstenbron voor dit land en het land heeft dan ook veel te bieden. Om het de toerist zo gemakkelijk mogen te maken, kan je dure, luxe shuttleservices boeken die je van A naar B brengen. Wij preferen het reizen met de chickenbussen, ook al is dat soms afzien en spannend. Al is het alleen maar omdat ze hier de stedennamen afkorten of de Maya-naam gebruiken en dus weet je niet of je in de juiste bus zit. Een ander opvallend kernmerk van Guate, is het afsteken van strijkerbommen en lawinepijlen, het liefst om 06.00 uur 's ochtends. Waarom? Geen idee!
Helaas konden we Erik niet op sleeptouw meenemen, want de chickenbussen vertrokken alleen ´s ochtends naar Panajachel, en hij had dan nog Spaanse les. Dus we vertrokken met z´n 2-en en het was geen prettige rit! In onze tweede bus, reden we door een stadje en de hulpdiensten reden af en aan. Even later kwamen we langs de plek des onheils en zagen wel 15 mensen in het gras liggen, ogenschijnlijk dood en zwaar gewond. Het was echt afschuwelijk! Uiteindelijk kwamen we aan in Pana aan en zochten op internet op wat er was gebeurd. Het is namelijk verkiezingstijd hier en we zijn gewaarschuwd dat de spanningen op kunnen lopen. Op internet werden we echter gerustgesteld, we waren getuige geweest van een oefening van de hulpdiensten! Pfff...
Pana, ook dus een afkorting, is een toeristisch dorpje en ligt aan het prachtige Lago de Atitlán. Dit meer ligt op 1500 meter boven zeeniveau en is omgeven door een aantal bergen en vulkanen. Rond het meer is het prachtig en erg rustgevend. In Pana is het alles behalve rustig, daar lopen de souvenirverkopers je voor de voeten met allerhande prullaria! Special price for you my friend!
De volgende ochtend bakten Arnold pannenkoeken, terwijl Do naar het meer liep om nog wat foto´s te schieten. Onderweg kwam ze Erik tegen die inmiddels ook gearriveerd was. We besloten om gezellig met z'n 3-en naar San Pedro te gaan, een dorpje aan de overkant van het meer. We namen dus de boot, nadat we eerst nog even ´genoten´ van een optocht ter ere van de dag van het kind. In San Pedro hebben we niet veel bijzonders gedaan, behalve lekker gekletst, een beetje gewandeld en gegeten en gedronken. We lieten Erik vervolgens achter, wij namen de boot aan het einde van de dag terug naar Pana.
Zondag kwamen we al rond 9.00 uur aan in Quetzaltenango, ook wel Xela genoemd. Hier gingen we naar toe om hopelijk een lang gekoesterde wens in vervulling te laten gaan, namelijk het zien van lava! Niet ver hier vandaan, ligt namelijk een van de gevaarlijkste en actiefste vulkanen ter wereld en dit kan je veilig vanaf een andere (rustige) vulkaan aanschouwen. Mits het geen regenseizoen is... de touragency vertelde ons eerlijk dat de kansen op het zien van lava nihil is omdat het zicht te slecht is. Deze wens kwam dus niet in vervulling en we zullen voor een volgende vakantie een reisje naar Ijsland boeken...
Vlakbij Xela ligt een soort Pompeï, een dorpje dat in de jaren 90 nagenoeg verwoest is door een lavastroom. Dat leek ons wel interresant en dus pakten we de bus. In de bus zaten supporters van de plaatselijke FC, een club uit de eredivisie. We informeerden naar de wedstrijd en er werd ons verteld dat het een erg belangrijke wedstrijd was. Na navraag bij de politie over de veiligheid, besloten we om de plannen te wijzigen en ook een kaartje te kopen voor the Match of the Week: Xelaju-Juventud Retalteca. Wat relaxed btw, dat je dus zonder clubcard gewoon naar binnen kan en voor 2,5 euri´s heb je een zitplaats aan de lange zijde, ver werwijderd van de F-side!
Het stadionnetje, Estadio Mario Camposeco was niet al te groot, maar zat redelijk vol. De supporters waren al aan het zingen, dansen, springen en trommelen! Nadat de dames van de sponsors het veld hadden verlaten (we hadden nog niet eerder dit soort dames in Guate gezien, maar ze bstaan dus ook. zie foto) kwamen de godenzonen het veld op. Bij de aftrap werd het noodzakelijke vuurwerk afgestoken en toen gingen we los! De eerste helft was eigenlijk niet om aan te gluren en Vredenburch 3 had ze waarschijnlijk opgerold, maar we hadden het naar ons zin. In de rust kochten we voor 1 euro 4 zakken chips, terwijl we ook hadden kiezen voor een Domino Pizza punt, onze schoenen konden laten poetsen of een toeter (van Barcalona) voor ongeveer dezelfde prijs. Dat is wel wat anders dat je je Arena-card moet opwaarderen en dan een veels te dure slappe hamburger kunt kopen!
De tweede helft wist Super Xelaju het mannetje meer (na een zeer terechte rode kart) uit te spelen en via een gelukje werd het 1-0! Jieha!! Arnold had van te voren gezegd ´als ze winnen, koop ik een shirt´ en dus konden we na afloop naar een straatverkoper voor een leuke souvenir. Hij trok hem meteen aan en vanaf dat moment werd Arnold in plaats van Do, nagekeken door de locals. We hebben een superleuke dag achter de rug, onze wens om een officiële competitiewedstrijd bij te wonen is uitgekomen!
De volgende dag verlieten we Xela, de eennagrootste stad van Guate kon ons niet echt bekoren en deed ons een beetje aan het arme en koude Bolivia denken. Twaalf uur later hadden een chicken-, een stads-, een touringcar- en een microbus ons in Lanquín gebracht. Het laatste uur was voor Do een beetje eng, omdat we over een onverhard pad reden, in het donker, door de bergen! Gesloopt kwamen we dan ook aan. Een bed werd gevonden en na het eten (kip met rijst en wat bietjes voor 2 euro) gingen we meteen tukken.
´s Ochtends weer vroeg op want we hadden afgesproken met Super Carlos, een gids die ons mee zou nemen naar grotten en Semuc Champey. Op het afgesproken tijdstip komt er een pick-up voorrijden, wij vragen nog of dit de tour van Carlos is en stappen daarna in. Onderweg krijgen we al het idee dat we toch niet in de juiste pick-up zijn gestapt, we zijn simpelweg ´ontvoerd´ door een andere touragency. We leggen het uit dat we niet meer gaan betalen dan dat we af hadden gesproken met Super Carlos. Uiteindelijk komen we aan op de plaats van bestemming en willen ze wel ineens meer geld! Gelukkig kunnen we ons redelijk uitdrukken in het Spaans en na een hoop gezeik en gezeur druipt hij af. Niet veel later komt alsnog Super Carlos aan met de rest van de groep. Wij zijn blij hem te zien, maar dat is niet wederzijds. Hij is boos want hij heeft op ons staan wachten en wij zijn zo maar met een ander vertrokken. Als we nu bij zijn tour willen aansluiten, moeten we meer betalen! &%&%"/#$ wat een lullo´s zijn het ook allemaal! Do is het spuugzat met het constant op je hoede moeten zijn en het constante gezeik over een paar Quetzalletjes meer of minder. Uiteindelijk draait SuperCarlos bij en neemt hij ons mee. We zwemmen met een kaarsje in ons hand door een grot, beklimmen binnenin een waterval en springen weer van 4 meter naar beneden. Heel erg gaaf. Daarna gaan we tuben in de rivier, het is kort maar wel lachen om in zo'n opblaasband meegenomen te worden door de stroming.
Vervolgens lopen we naar Semuc Champey. Dit is een natuurreservaat waar een 300 meter lange natuurlijk viaduct van kalksteen. Onder de brug stroomt de woeste en vieze rivier Cahabón door, bovenop stroomt helder water uit de bergen en vormen kleine turquoize zwembadjes in terrasvorm. Het is hardstikke mooi en zeker een hoogtepunt van Guate!
Aan het einde van de dag kwamen we terug in Lanquín. Dit kleine dorpje in de middle of nowhere heeft naast een paar kleine kruidenierszaakjes niet veel te bieden. Helaas is er ook geen pinautomaat en dus moeten we helemaal terug naar een grote stad om weer aan geld te komen. Vanuit daar reizen we verder naar Flores, waar we gisteren aankwamen. Ook deze rit ging niet helemaal als gepland. Onze tassen lagen op het dak, zonder verdere bescherming terwijl we daar wel om hadden gevraagd. Uiteraard ging het even keihard regenen, shit!! De busboy haalde uiteindelijk de tassen naar binnen en de schade viel gelukkig mee, de flight bags hadden het meeste vocht opgevangen! Deze konden bij aankomst in Flores uithangen en waren binnen no-time weer droog gelukkig.
Flores is de uitvalsbasis om de grote Maya-site Tikal te bezoeken, wat we dus morgen gaan doen. Daarna zit Guatemala er al weer op voor ons en vertrekken we richting Belize. Meer daar over in ons volgende verslag!
Adios, suerte y beso, beso, beso!
PS Wat betreft de vissen die we onder water zien: na iedere duik ga je met de duikmaster of instructeur je logboek bijschrijven. Hij of zij vertelt dan welke vissen je hebt gezien of je kan het nazoeken in de boeken die er soms beschikbaar zijn. En Eef en Kieke, evenals het Galápagosvirus, vinden we het duikvirus geweldig!
PS Het is fijn om te lezen dat de zomer eindelijk gaat beginnen in Nederland! We hopen dat het lange zomer wordt, minimaal tot en met december. We zijn zo bang voor de overgang!!
PS We feliciteren Bianca met haar nieuwe job!! Jieha, geen Toos meer!
Niet lang nadat we ons vorige verslag hadden geplaatst, brak er flinke onweer los boven het dorp. We zaten een tijdlang zonder stroom en hebben de tijd doorgebracht met een spelletje. Op een gegeven moment werden we toch wat hongerig en hebben ons ontbijt voor de volgende dag noodgedwongen als avondeten gebruikt. De volgende ochtend was het opgeklaard, maar waren de gevolgen zichtbaar. Na een soepele grensovergang, werd onze tweede bus van de dag opgehouden door een volle bananenvrachtwagen die zichzelf vast had gereden in de modder van een landslide. Van beide kanten stond het verkeer vast maar gelukkig stond er aan de andere kant van de wegversperring een busje van dezelfde busmaatschappij. Daar konden we gelukkig met mee, net als de andere 30 mensen. Het was wat krap in dit 15-persoonsbusje maar we geraakten uiteindelijk in het volgende dorp.
Via Guatemala City, de hoofdstad van het land waar je niet al te lang wilt verblijven maar waar we ongepland een half uur hebben lopen zoeken naar de juiste busterminal, kwamen we tegen 18.00 uur eindelijk aan in Antigua. Het regende pijpenstelen en dus liepen we in verhoogd tempo naar ons hostel. Antigua is een koloniaal dorpje met 22 kerken, 11 convents, 6 kloosters, niet te tellen hoeveel taalscholen en oneindig veel touragencies. We hebben nog maar weinig kerken bezocht de afgelopen 11 maanden en dus maakten we een stadswandeling langs alle hoogtepunten van de stad. Helaas zijn veel van deze kerken veranderd in ruïnes door verschillende aardbevingen. De laatste locatie die we bezochten, Casa Santa Domingo was erg mooi en dat was dus een prima afsluiting van de city tour. Daarna haasten we ons naar Plaza Central, waar Erik Borgers op ons zat te wachten. Erik is een oud-collega van Arnold en dus onze eerste bekende van thuis! In de kroeg hebben we gezellig zitten kletsen over reizen en natuuurlijk de NTTB en SBN. We zouden Erik de volgende dag meenemen en inwijden in het reizen met chickenbussen.
Wat ons direct aan Guatemala opviel was dat veel mensen hier nog steeds in traditionele kleding dragen. Met name de vrouwen, maar soms ook een enkele man. Uiteraard heeft hij dan z'n machette bij zich, een verplicht onderdeel van de outfit van vele mannen en jongens in Zuid-Amerika! De traditionelen, noemen zichzelf de Mayan en spreken naast Spaans ook nog een eigen taal. In totaal zijn er naast het Spaans, nog 22 andere Mayan-talen. Toerisme is een grote inkomstenbron voor dit land en het land heeft dan ook veel te bieden. Om het de toerist zo gemakkelijk mogen te maken, kan je dure, luxe shuttleservices boeken die je van A naar B brengen. Wij preferen het reizen met de chickenbussen, ook al is dat soms afzien en spannend. Al is het alleen maar omdat ze hier de stedennamen afkorten of de Maya-naam gebruiken en dus weet je niet of je in de juiste bus zit. Een ander opvallend kernmerk van Guate, is het afsteken van strijkerbommen en lawinepijlen, het liefst om 06.00 uur 's ochtends. Waarom? Geen idee!
Helaas konden we Erik niet op sleeptouw meenemen, want de chickenbussen vertrokken alleen ´s ochtends naar Panajachel, en hij had dan nog Spaanse les. Dus we vertrokken met z´n 2-en en het was geen prettige rit! In onze tweede bus, reden we door een stadje en de hulpdiensten reden af en aan. Even later kwamen we langs de plek des onheils en zagen wel 15 mensen in het gras liggen, ogenschijnlijk dood en zwaar gewond. Het was echt afschuwelijk! Uiteindelijk kwamen we aan in Pana aan en zochten op internet op wat er was gebeurd. Het is namelijk verkiezingstijd hier en we zijn gewaarschuwd dat de spanningen op kunnen lopen. Op internet werden we echter gerustgesteld, we waren getuige geweest van een oefening van de hulpdiensten! Pfff...
Pana, ook dus een afkorting, is een toeristisch dorpje en ligt aan het prachtige Lago de Atitlán. Dit meer ligt op 1500 meter boven zeeniveau en is omgeven door een aantal bergen en vulkanen. Rond het meer is het prachtig en erg rustgevend. In Pana is het alles behalve rustig, daar lopen de souvenirverkopers je voor de voeten met allerhande prullaria! Special price for you my friend!
De volgende ochtend bakten Arnold pannenkoeken, terwijl Do naar het meer liep om nog wat foto´s te schieten. Onderweg kwam ze Erik tegen die inmiddels ook gearriveerd was. We besloten om gezellig met z'n 3-en naar San Pedro te gaan, een dorpje aan de overkant van het meer. We namen dus de boot, nadat we eerst nog even ´genoten´ van een optocht ter ere van de dag van het kind. In San Pedro hebben we niet veel bijzonders gedaan, behalve lekker gekletst, een beetje gewandeld en gegeten en gedronken. We lieten Erik vervolgens achter, wij namen de boot aan het einde van de dag terug naar Pana.
Zondag kwamen we al rond 9.00 uur aan in Quetzaltenango, ook wel Xela genoemd. Hier gingen we naar toe om hopelijk een lang gekoesterde wens in vervulling te laten gaan, namelijk het zien van lava! Niet ver hier vandaan, ligt namelijk een van de gevaarlijkste en actiefste vulkanen ter wereld en dit kan je veilig vanaf een andere (rustige) vulkaan aanschouwen. Mits het geen regenseizoen is... de touragency vertelde ons eerlijk dat de kansen op het zien van lava nihil is omdat het zicht te slecht is. Deze wens kwam dus niet in vervulling en we zullen voor een volgende vakantie een reisje naar Ijsland boeken...
Vlakbij Xela ligt een soort Pompeï, een dorpje dat in de jaren 90 nagenoeg verwoest is door een lavastroom. Dat leek ons wel interresant en dus pakten we de bus. In de bus zaten supporters van de plaatselijke FC, een club uit de eredivisie. We informeerden naar de wedstrijd en er werd ons verteld dat het een erg belangrijke wedstrijd was. Na navraag bij de politie over de veiligheid, besloten we om de plannen te wijzigen en ook een kaartje te kopen voor the Match of the Week: Xelaju-Juventud Retalteca. Wat relaxed btw, dat je dus zonder clubcard gewoon naar binnen kan en voor 2,5 euri´s heb je een zitplaats aan de lange zijde, ver werwijderd van de F-side!
Het stadionnetje, Estadio Mario Camposeco was niet al te groot, maar zat redelijk vol. De supporters waren al aan het zingen, dansen, springen en trommelen! Nadat de dames van de sponsors het veld hadden verlaten (we hadden nog niet eerder dit soort dames in Guate gezien, maar ze bstaan dus ook. zie foto) kwamen de godenzonen het veld op. Bij de aftrap werd het noodzakelijke vuurwerk afgestoken en toen gingen we los! De eerste helft was eigenlijk niet om aan te gluren en Vredenburch 3 had ze waarschijnlijk opgerold, maar we hadden het naar ons zin. In de rust kochten we voor 1 euro 4 zakken chips, terwijl we ook hadden kiezen voor een Domino Pizza punt, onze schoenen konden laten poetsen of een toeter (van Barcalona) voor ongeveer dezelfde prijs. Dat is wel wat anders dat je je Arena-card moet opwaarderen en dan een veels te dure slappe hamburger kunt kopen!
De tweede helft wist Super Xelaju het mannetje meer (na een zeer terechte rode kart) uit te spelen en via een gelukje werd het 1-0! Jieha!! Arnold had van te voren gezegd ´als ze winnen, koop ik een shirt´ en dus konden we na afloop naar een straatverkoper voor een leuke souvenir. Hij trok hem meteen aan en vanaf dat moment werd Arnold in plaats van Do, nagekeken door de locals. We hebben een superleuke dag achter de rug, onze wens om een officiële competitiewedstrijd bij te wonen is uitgekomen!
De volgende dag verlieten we Xela, de eennagrootste stad van Guate kon ons niet echt bekoren en deed ons een beetje aan het arme en koude Bolivia denken. Twaalf uur later hadden een chicken-, een stads-, een touringcar- en een microbus ons in Lanquín gebracht. Het laatste uur was voor Do een beetje eng, omdat we over een onverhard pad reden, in het donker, door de bergen! Gesloopt kwamen we dan ook aan. Een bed werd gevonden en na het eten (kip met rijst en wat bietjes voor 2 euro) gingen we meteen tukken.
´s Ochtends weer vroeg op want we hadden afgesproken met Super Carlos, een gids die ons mee zou nemen naar grotten en Semuc Champey. Op het afgesproken tijdstip komt er een pick-up voorrijden, wij vragen nog of dit de tour van Carlos is en stappen daarna in. Onderweg krijgen we al het idee dat we toch niet in de juiste pick-up zijn gestapt, we zijn simpelweg ´ontvoerd´ door een andere touragency. We leggen het uit dat we niet meer gaan betalen dan dat we af hadden gesproken met Super Carlos. Uiteindelijk komen we aan op de plaats van bestemming en willen ze wel ineens meer geld! Gelukkig kunnen we ons redelijk uitdrukken in het Spaans en na een hoop gezeik en gezeur druipt hij af. Niet veel later komt alsnog Super Carlos aan met de rest van de groep. Wij zijn blij hem te zien, maar dat is niet wederzijds. Hij is boos want hij heeft op ons staan wachten en wij zijn zo maar met een ander vertrokken. Als we nu bij zijn tour willen aansluiten, moeten we meer betalen! &%&%"/#$ wat een lullo´s zijn het ook allemaal! Do is het spuugzat met het constant op je hoede moeten zijn en het constante gezeik over een paar Quetzalletjes meer of minder. Uiteindelijk draait SuperCarlos bij en neemt hij ons mee. We zwemmen met een kaarsje in ons hand door een grot, beklimmen binnenin een waterval en springen weer van 4 meter naar beneden. Heel erg gaaf. Daarna gaan we tuben in de rivier, het is kort maar wel lachen om in zo'n opblaasband meegenomen te worden door de stroming.
Vervolgens lopen we naar Semuc Champey. Dit is een natuurreservaat waar een 300 meter lange natuurlijk viaduct van kalksteen. Onder de brug stroomt de woeste en vieze rivier Cahabón door, bovenop stroomt helder water uit de bergen en vormen kleine turquoize zwembadjes in terrasvorm. Het is hardstikke mooi en zeker een hoogtepunt van Guate!
Aan het einde van de dag kwamen we terug in Lanquín. Dit kleine dorpje in de middle of nowhere heeft naast een paar kleine kruidenierszaakjes niet veel te bieden. Helaas is er ook geen pinautomaat en dus moeten we helemaal terug naar een grote stad om weer aan geld te komen. Vanuit daar reizen we verder naar Flores, waar we gisteren aankwamen. Ook deze rit ging niet helemaal als gepland. Onze tassen lagen op het dak, zonder verdere bescherming terwijl we daar wel om hadden gevraagd. Uiteraard ging het even keihard regenen, shit!! De busboy haalde uiteindelijk de tassen naar binnen en de schade viel gelukkig mee, de flight bags hadden het meeste vocht opgevangen! Deze konden bij aankomst in Flores uithangen en waren binnen no-time weer droog gelukkig.
Flores is de uitvalsbasis om de grote Maya-site Tikal te bezoeken, wat we dus morgen gaan doen. Daarna zit Guatemala er al weer op voor ons en vertrekken we richting Belize. Meer daar over in ons volgende verslag!
Adios, suerte y beso, beso, beso!
PS Wat betreft de vissen die we onder water zien: na iedere duik ga je met de duikmaster of instructeur je logboek bijschrijven. Hij of zij vertelt dan welke vissen je hebt gezien of je kan het nazoeken in de boeken die er soms beschikbaar zijn. En Eef en Kieke, evenals het Galápagosvirus, vinden we het duikvirus geweldig!
PS Het is fijn om te lezen dat de zomer eindelijk gaat beginnen in Nederland! We hopen dat het lange zomer wordt, minimaal tot en met december. We zijn zo bang voor de overgang!!
PS We feliciteren Bianca met haar nieuwe job!! Jieha, geen Toos meer!
-
07 Oktober 2011 - 02:27
Erik B:
He wat fijn om de eerste te zijn die een reactie dropt ;-)!
Ik heb genoten van het verhaal. Jullie schrijven zo grappig; vredenburch 3... Haha!
A.s. Zondag is hier ook een voetbalwedstrijd. Lijkt me best tof om dit te aanschouwen. Tis muy populair he?!
Ik heb hoge verwachtingen van chemuc. Ook jullie fotos zien er super mooi uit. Het weer word ook iets beter zie ik al. Dus als ik er klaar voor ben, ga ik jullie achterna. Ik blijf dit weekend nog even op mn centen zitten in Antigua.
Gister was er hier weer een of andere festiviteit waarbij ze het nodig vonden om vanaf 5uur smorgens elk half uur van die bommen af te steken! Lekker wakker worden haha.
Thanks voor de cashtip.
Hasta luego -
07 Oktober 2011 - 06:25
De Dissels:
Goodmorning! Heerlijk wakker worden met een nieuw reisverslag. Geweldig dat jullie zo'n topwedstrijd hebben meegemaakt, leuk voor het nageslacht en ook nog een shirt als aandenken. Staat je goed, Arnie;-)! Guatemala was niet echt jullie favoriete land zo te lezen, wel erg leuk om tijd door te brengen met een oud-collega en het echt over dingen van thuis te hebben.
De zomer is hier inmiddels echt vergaan en het is echt herfst met een hoofdletter H: heel veel wind, lekkere buien en een graad of 13.... niet leuk! Geniet nog maar lekker verder en veel plezier in Belize! x -
07 Oktober 2011 - 08:16
Emek:
De zomer is alweer verdwenen :-(, maar die PRACHTIGE foto maakt veel goed ;-) -
07 Oktober 2011 - 09:31
De Van Nienesjes:
Wat leuk om de verhalen over Guatamala te lezen en vooral te zien. Een aantal foto's zijn zo herkenbaar, ze zitten in ons (ouderwetse) fotoboek. Veel plezier verder in Belize, daar hebben we op een eiland gezeten waarvan ik de naam echt niet meer weet....
xxxx RJRL -
07 Oktober 2011 - 10:03
Tas:
Wat een heerlijk verslag en wat hebben jullie weer mooie dingen gezien! Kan me voorstellen dat jullie af en toe helemaal gek worden van de gezeik om geld, of de bus wel of niet gaat, waar die gaat en of het wel de goede is! Maar al met al blij dat julle er uiteindelijk steeds weer uitkomen !
Nice voetbalwedstrijdje!! Weer een wens in vervulling, hihihi! goed zo! Ik was trouwens toch voor die toeter gegaan, hahahaha!
Het lijkt me trouwens geweldig om met kaarsjes in de hand een grot in te zwemmen ;-) expedititie robinson heeft dit jr ook een grot, maar die is lichtelijk angstaanjagend, deze klinkt een stuk idylischer
Op naar het volgende avontuur, ben benieuwd naar het Maya plekje en daarna naar Belize! Hebben jullie daar al leuke dingen op het oog, of zal ik nog wat tips vragen aan een vriendinnetje van mij die daar vorig jaar is geweest?
Dikke kus, vanuit een herfstig, verkouden en hoestachtig Nederland!
Liefs! -
07 Oktober 2011 - 10:03
Tas:
ohhhhh nog 37 dgn can't wait to see you!! -
07 Oktober 2011 - 10:30
PapaDo:
Mooie foto's en ook leuk naar een voetbalwedstrijd geweest. Erik B weet natuurlijk niet dat ik zo'n 45 jaar geleden in Vredenburch 3... jawel, met o.a. nog twee broers vol overgave en veel lol ons spelletje speelde. Alleen hadden wij niet van die mooie ballenverzamelaars als bij Xelaju-Juventud Retalteca. Veel plezier bij het bezien van de Maya-site Tikal, lijkt mij ook wel erg interessant en dan naar Belize. Vinden jullie het niet jammer dat het al behoorlijk op gaat schieten, nog 37 dagen!
Wij niet, maar blijf wel bij de les en geniet ook van het laatste stuk, beso's........ van PapaDo -
07 Oktober 2011 - 11:29
De Dissels:
37 dagen nog maar? jeetje wat vliegt de tijd...;-) -
07 Oktober 2011 - 11:40
Robin:
ik wil ook graag naar een voetbalwedstrijd net als jullie. hoe gaat het met jullie?
q is mijn lievelingsletter en jullie waren in quatemala. nu ga ik weer verder kijken naar de smurfen op tv. pootje van rebel en kus van mij. -
07 Oktober 2011 - 13:32
Arie & Liesbeth:
De lengte van het verslag is niet echt anders dan andere,maar hoe kort of lang het ook is we genieten volop mee. Wat een vrolijke klederdracht, ik zie het liever dan een boerka.Gaaf shirt,staat je goed maar rood heeft je altijd goed gestaan.Het is nu inderdaad echt herft maar er komt een hogedrukje aan.We blijven positief.Veel plezier en een dikke knuffel van ons. -
07 Oktober 2011 - 17:22
Tio Ger:
Dan kent Robin ook wel de uitdrukking: "aller ogen zijn gericht op quatta". -
07 Oktober 2011 - 20:12
MamaDo:
Arnold zit even te genieten, nou ik heb ook weer genoten van jullie ups en downs. Maar jullie hoeven niet bang te zijn voor de overgang, jullie zijn nog jong.
Blijf goed oppassen, blijf genieten en blijf lachen.
Beso beso beso mamado
-
09 Oktober 2011 - 18:48
Rita:
Hallo Arnold en Dorian,
Ik zal zeker veel plezier hebben met Tygo. Het is een lekker klein ventje. Heerlijk om te knuffelen.
Jullie beleven toch zo op de valreep nog veel. Tot het einde toe alles er uit halen en genieten.
Ik kan jullie IJsland zeker aanbevelen. Het is een prachtig land en er is lava kan ik je vertellen.
Jullie hebben nog 35 dagen te gaan en dan...... weer aan het werk. Ik heb nog 24 werkdagen te gaan en dan...... hoef ik niet meer te werken. Zo hebben we allemaal wat om naar uit te kijken.
Geniet nog van de laatste maand maar blijf voorzichtig.
Dikke knuffel, Rita -
10 Oktober 2011 - 10:23
Ledley:
Spurs shirt blijft het mooist, maar het thuistenue van Xelaju komt aardig in de buurt.
Gaaf hoor, zo'n wedstrijd bekijken.
En gaaf om straatjes aan het andere eind van de wereld te zien waar zowel wij als jullie nu gelopen hebben. -
10 Oktober 2011 - 17:55
Tamara Van Dienst:
Wat een prachtige foto's & verhalen! Ik pak mijn fotoboeken er ook nog maar weer eens bij :)
Nog contact gehad met Hans over een mogelijke baan?
Veel plezier nog; wat gaat de tijd toch snel.
grt, Tamara -
18 Oktober 2011 - 18:26
2belgen:
ja man het gaat vooruit bij jullie en ondertussen naar Cuba!! Geweldig! Ik maak me klaar voor Captain Morgan (eindelijk) en dan belize en guatemala! Bedankt voor de goeie tips in jullie blog.... Ook mijn laatste maandje! Voelt raar he? doei tom
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
