Nog een zwemdiploma!

Na een kleine week afkicken omdat we geen internet hadden, zitten we vandaag als twee junkies weer achter de computer om de e-mail, facebook en natuurlijk onze blog weer bij te werken. Dus wat hebben we de afgelopen dagen weer allemaal beleefd? Ons vorige verslag plaatsten we in El Salvador, dus daar gaat de story verder.

We verkasten naar ´een van de mooiste plekken van El Salvador´ (volgens Footprint), namelijk Lago de Coatepeque. Het is een groot meer waar de jetset, inclusief de president, een vakantiehuisje heeft laten bouwen. Het meer ligt in een vallei en vanaf meerdere bergen en vulkanen heb je een mooi uitzicht op dit meer. Uiteraard hebben wij ook weer een vulkaantje (Izalco) beklommen, helaas kozen we er één die geen uitzicht had op het meer en helaas liepen we er niet echt alleen en helaas had Do haar sandalen aangetrokken terwijl goede bergschoenen veruit een niet overbodige luxe waren maar dat mocht de pret allemaal niet drukken. We hadden een leuke dag en we trakteerden onszelf op een souvenir. Het is een El Salvadoriaans speeltje maar gelukkig hebben we nog een aantal weken om het onder de knie te krijgen. Hopelijk kunnen we het demonstreren als we aankomen op Schiphol.

De terugweg was ongepland ineens heel goedkoop. Eerst werden we opgepikt door mensen waar we de vulkaan mee hadden beklommen, zij dropten ons in het volgende dorp af. En ook daar stopten even later een pick-up om ons mee te nemen naar ons hostel. Hadden we al in ons vorige verslag gezegd dat de El Salvadoreño aardig waren? Ook de volgende dag bleek dit weer. De bus van 7.00 uur ging niet, maar toen we eenmaal naar de hoofdweg waren gelopen, werden we binnen no-time opgepikt door een auto. En vol = vol kennen ze echt niet in Centraal-Amerika, er kan er altijd een meer bij! Dus uiteindelijk was het een enerverende rit bergopwaarts maar je komt wel waar je wezen moet. Onderweg zagen we ook nog even onze laatste WIDM-locatie. Leuk weetje, we hebben de AVRO even ingelicht dat de muurschildering in Ataco nog steeds in tact is!

Meerdere bussen brachten ons via Guatamala naar Copán in Honduras. In het hostel leerden we direct Daan en Miriam kennen, twee Nederlanders die een aantal jaar in Rijswijk hadden gewoond. Dat schept natuurlijk meteen een band! Zij reizen zuidwaarts en er werden allerlei tips uitgewisseld. Maar we waren in Copán om onze eerste Maya ruïnes te zien. Om 8.00 uur stonden we dus bij de ingang en waren de allereerste! Dat was erg gunstig want hierdoor konden we op ons gemak foto´s namen zonder dat er hordes toeristen op je foto´s staan. Omdat we niet veel afweten van de Mayacultuur, besloten we om een gids te nemen. Dat was een beetje een vreemde vogel, maar we hebben wel veel opgestoken. De Maya´s leefden in wat nu Zuid-Mexico, Guatamala, Belize, een randje El Salvador en West-Honduras is. Ze hebben 50 tot 70 steden gebouwd, waarvan Copán een middelgrote stad was. De stad werd in de 9de eeuw voor Christus gesticht en er woonden maximaal 20.000 mensen. Vanaf het jaar 1000 na Christus liep het inwonersaantal sterk terug, net als in andere Mayagebieden. Het is niet 100% zeker waardoor dit kwam, maar waarschijnlijk simpelweg door droogte. De Maya´s zijn dus niet uitgeroeid door de Spanjaarden. Op de archeologische site zijn een aantal indrukwekkende bouwwerken te vinden, waar onder een hiërogliefentrap, gebouwd langs een 30 meter hoge piramide. Deze trap is bekleed met het langste beeldverhaal van het Amerikaanse continent: meer dan 2000 hiërogliefen zijn in de 72 treden van de trap gekerfd. Hier is de geschiedenis van de Copán-dynastie te lezen. Een ander bouwwerk is het balspeelveld. Het veld is smal met schuine wanden. Aan de zijkanten staan zes papegaaienkoppen die geraakt moesten worden met een soort bal.

´s Avonds zouden we koken in het hostel, maar helaas was de gastank leeg. Gelukkig waren Daan en Mirian zo aardig om ons hun camping kooksetje te lenen. Haha dat was weer eens wat anders, het voelde als kamperen in het hostel alleen de tent ontbrak, maar uiteindelijk hadden we een prima maal. De volgende dag hadden we een relaxte dag, we bezochten de markt, aten pupusa´s, skypten met Arie en Liesbeth en toen het noodweer uitbrak werd er een boekje gelezen. Samen met Daan en Miriam kookten we een heerlijke maaltijd, wederom op het campingstelletje.

We vertrokken de volgende om 6.00 uur, maar konden gelukkig nog even onze oogjes dichtdoen in de bus die tot onze verbazing geen chickenbus was! In de middag kwamen we aan in La Ceiba, aan de Carbische kust. Hier namen we een achtelijk dure boot (de maatschappij is sindskort de enige vervoerder over water en heeft de prijzen maar wat omhoog gegooid) die ons naar het eiland Utilla bracht. Utilla is een eiland in de Bay Islands, die voornamelijk bekend staat als uitstekende duiklocatie. Dat merkten we meteen toen we aan land gingen, als piranha´s kwamen de duikscholen op ons af. We hadden al wat informatie ingewonnen van andere reizigers en besloten eigenlijk al vrij snel dat we in zee zouden gaan met de duikschool van Captain Morgan. Zij boden ons de Advanced Open Water cursus voor een goede prijs aan, inclusief 3 overnachtingen op de keys, dit zijn een paar kleine eilandjes voor de kust van Utila. Maar we zouden eerst 1 nachtje slapen op Utila omdat er geen boten meer waren die naar de keys zouden gaan. Oke geen probleem. Of toch wel? Utila heeft nog al eens last van heel veel muggen en heel veel sandflies. Ons hostel was ook niet al te schoon en dus besloten we om ons muskietennet voor de dag te halen. Gelukkig konden we de volgende dag dus naar Jewel Cay, waar er aanmerkelijk minder muggen en sandflies zijn, bovendien is het er heerlijk rustig, weinig toerisme en een perfecte snorkelplek vlakbij. Kortom, wat wil een mens nog meer?

Ook bij deze duikcursus hoorde weer wat huiswerk, gelukkig was het niet zo veel en intensief als tijdens onze studieweek in Bocas del Toro, Panamá, iets meer dan een maand geleden. Nadat we dus de eerste twee verplichte hoofdstukken hadden gelezen, konden we de volgende dag de eerste twee verplcihte duiken doen, een 30 meter duik en onderwaternavigatie. We moesten even wennen aan hoe het er allemaal aan toe ging bij deze duikschool en onze duikinstructrice was ook een beetje apart, maar toen we eenmaal onder water gingen was het prachtig! We daalden direct af naar 30 meter, maar we zagen nog steeds de bodem niet, het leek oneindig te zijn. Op deze diepte kan je een beetje van je apropos raken, doordat er stikstofnarcose kan optreden. We deden een spelletje om te zien of wij aan het ´narken´ waren. Wij hadden nergens last van, maar onze instructrice dus wel en dus bleven we niet lang op 30 meter. Gelukkig wel net lang genoeg om te ervaren dat de kleur rood niet hetzelfde is als aan de opperlvlakte. Door lichtabsorbtie lijkt een tomaat bijvoorbeeld bruin te zijn, Do heeft getest maar hij smaakt nog wel hetzelfde!

In de navigatieduik leerden we aan de hand van natuurlijke referentiepunten en een kompas te zwemmen. Onze instructrice was niet heel erg van het uitleggen en dus nadat we de verplichte oefeningetjes vlug hadden afgehandeld, genoten we van alles wat we onder water zagen.

In de advanced dive course doe je 5 speciale duiken. Een diepe duik en navigatie zijn verplicht, maar voor de overige drie kan je kiezen uit een heel skala. Uiteindelijk kozen we ervoor om voor Peak Performance Buoyancy, een wrakduik en een nachtduik.´s Middags moesten we dus ons huiswerk voor deze hoofdstukken doen, maar we genoten ook van de zon, gingen snorkelen, keken dvd´tjes, genoten van een mooie zonsondergang en kletsten met andere gasten en duikinstructeurs.

Op vrijdag stonden er dus drie duiken op het programma. Er ligt op bijna 30 meter diepte in wrak voor de kust van Utila. Het is niet bijzonder mooi, maar we zwommen door de veilige gedeeltes heen en dat was toch wel een beetje spannend. De Peak Performance Buoyancy-duik leert je om beter om te gaan met je drijfvermogen in het water, waardoor je meer balans hebt en minder energie verbruikt (dus langer onder water zou kunnen blijven). We deden een paar truukjes maar wederom de uitleg van de instructrice was niet overweldigend. Vervolgens gingen we op zoek naar zeepaaardjes en jawel we vonden er 1! Hij was heel klein maar we vonden het toch leuk om er een te zien.

Rond schemer haalden we de duikflessen weer uit de kast, want de nachtduik stond op het punt om te beginnen. Het verschilt niet heel veel van een normale duik, behalve dat het pikdonker is! Je hebt dus een lamp nodig en je moet wat dichter in de buurt van elkaar blijven. Dat laatste zorgde bij Do echter weer voor een ander probleem. We deden de duik met 5 personen waarvan er 4 hun buoyancy nog niet perfect onder controle hadden, omdat je het koraal niet wil raken maar omdat je wel de beesten van dichtbij wilt zien die de instructeur aanwijst onstaat er een soort gedrang. Iets te vaak kregen we dus een fin tegen je aangeschopt en Do haar mondstuk vloog er een paar keer uit. De nachtduik was prachtig omdat je heel andere beesten ziet dan overdag, maar het was voor Do niet echt een fijne ervaring door het gedrang en geduw.

Op zaterdag kregen we gratis twee fun dives omdat we ons diploma hadden behaald. We zagen weer veel verschillende waterdieren en vissen. Een kort lijstje wat we tijdens de 7 duiken hebben gezien: goliath grouper, scrawled filefish, horse-eye jacks, creole wrasse, lionfish, spadefish, spotted drum, trunkfish, cowfish, trumpetfish, dog snapper, bar jacks, flying gunard, barracuda, zeepaard, peacock flounder, yelow stingray, 4-eyed butterfly fish, banded coral shrimp, upside-down jellyfish, stoplight parrotfish, yellow line arrow crab, bridled burrfish, spong brittle star, rednight shrimp, ocellate swimming crab, stonefish, black durgon, white-spotted filefish, lizard fish, french angel fish, baby flounder, clinging crab, smooth trunkfish, rock beauty en de hogfish. Helaas hebben we alleen een foto van de lionfish. Op deze vis wordt gejaagd door de instructeuren aangezien ze schade brengen aan de onderwater wereld.

We besloten om nogmaals een nachtduik te doen, op voorwaarde dat we alleen met de divemaster zouden zijn. Dat werd geregeld en we zouden rond schemer weer alles klaar gaan zetten. Het werd vlak voor 18.00 uur echter wel heel snel donker, het was niet alleen schemertijd en kwam ook even een tropisch stompje op ons af. Binnen 5 minuten was het weer omgeslagen van een relax avondzonnetje naar stormachtig wind, regen en onweer. Dus helaas, er werd die avond niet meer gedoken.

Alles heeft een reden en we hadden er vrede mee, we wilden niet nog een dag langer blijven. Al was het leven op de keys wel enorm relaxed. Op zondag vertrokken we dus van de keys, naar Utila en vervolgens van Utila naar het vaste land. Daar sliepen we in hostel Amsterdam, wat naast hostel Rotterdam lag. Kortom, we voelden ons wel thuis. Gisteren vertrokken we weer terug naar Copán, dat klinkt misschien een beetje vreemd maar het is voor ons het handigst om vanaf hier de grens weer over te steken, richting Guatamala. Dat gaan we dus morgen doen en jullie lezen in ons volgende slag meer over ons twee-of drienalaatste land.

Adíos!

PS Deze week is er maar 1 jarige in ons midden, maar wel een hele bijzondere! We wensen Liesbeth een hele fijne dag!

PS Ilone, Jeroen en Quenna, van harte gefeliciteerd met de gezinsuitbreiding! Veel geluk en plezier met Tygo.

PS Tante Rita, veel plezier met je tweede kleinzoon! Geniet ervan!

PS Nog wel opvallend iets over Utila, sommige bewoners spreken Spaans maar de meesten spreken Engels, op een Jamaicaanse manier. Het is even wennen om te verstaan, maar het klinkt erg grappig!

PS Bianca, je mag zonder kip in een chickenbus maar ze proberen wel (gefrituurde, gebraden, geroosterde etc.) kip aan de man te brengen. Om een indruk te geven hoe het er aan toe gaat in zo´n bus, hebben we een filmpje gemaakt waarin je ziet dat er allerlei verkopers voorbij komen die je van alles proberen aan te smeren. Hier zie je achtereenvolgens de verkopers van verlengsnoeren, een vrouw met eten en drinken, pillen tegen allerlei enge kwalen, en de laatste heeft pinda´s en snoep.

PS Wiets, alvast heel veel plezier in Thailand!!

PS Vic, de dvd-speler is hier ook al enige tijd geleden geintroduceerd. Net zoals de verkopers van illigale dvd´s. Thanks voor de tip, misschien kunnen we hem ergens zien!

PS Lieve Skoda, welkom thuis! We hopen dat je vakantie fantastisch was!