We zijn er bijna!
Door: Dorian en Arnold
Blijf op de hoogte en volg Arnold en Dorian
09 November 2011 | Mexico, Puerto Ángel
Op de melodie van dat liedje van die clown en die acrobaat:
Hallo vriendjes, en vriendinnetjes
We komen er weer an!
Hallo vriendjes en vriendinnetjes
Het is Arnold en Dorian!
Ons laatste verslag tijdens deze unieke reis, want nog een paar nachtjes slapen en dan zijn we er weer!!
Nadat we back to the future waren gevlogen vanuit Cuba naar México, namen we meteen een bus naar Mérida. Deze stad staat bekend als DE hangmattenstad. Wij hebben de afgelopen maanden in vele hangmatjes gelegen en hebben prachtige exemplaren gezien en dus leek het ons een leuk souvenir! We kwamen echter van een koude kermis thuis. Hier in Mérida hebben ze alleen visgraten-matjes en dat wilden we niet! Onverrichter zaken verlieten we de volgende dag Mérida.
Campeche was de zoveelste UNESCO koloniale stad die we de afgelopen weken hebben bezocht. Het was er heerlijk rustig, maar hadden het na een middagje ook wel weer gezien. Op maandag hadden we om 9.25 uur de eerste bus van de dag en om 21.25 uur de tweede... De volgende ochtend werden we (nog steeds in de bus) wakker in een bergrijke, groene, prachtige vallei. Niet veel later eindigde een slopende busrit in Oaxaca. We liepen naar het uitverkoren hostel, maar dat zat vol. Net zoals het tweede! En nummer 3 bestond niet meer, nummer 4 en 5 zaten niet echt in onze prijsklasse... Na 1,5 uur sjouwen met de rugzakken vonden we dan eindelijk een hosteltje. Een verfrissende douche en lekkere lunch zorgden ervoor dat we er tegen aan konden.
De lange reis naar Oaxaca hadden we niet zonder reden afgelegd. Op 1 en 2 november wordt in heel México Dia de Muertos gevierd. Hoewel dit meestal een soort familieaangelegenheid is, zijn er in Oaxaca ook festiviteiten op straat. En dat is dus ideaal voor de toerist die ook wat wil opsnuiven van dit enigzins lugubere `feestje`. Overal in de stad, in winkels, in huizen etc. zie je kleine en grote altaars staan voor de mensen die zijn heengegaan, prachtig versierd met bloemen, offers maar ook bijvoorbeeld met kruizen, rozenkransen en doodshoofden. Er is een link met de katholieken gedenkdagen Allerheiligen (1 november) en Allerzielen (2 november), maar het is niet exact hetzelfde. Dia de Muertos is van oudsher een feest van de inheemse bevolking. Men gelooft dat de zielen van kinderen op 1 november terugkeren naar de aarde, en die van volwassenen op 2 november. Er is echter ook een link met Halloween, men verkleed zich en de allerkleinsten vragen aan voorbijgangers om een calaverita, oftewel een centje of een snoepje.
Bepakt met een grote zak lollies liepen wij dus over straat om zoveel mogelijk kinders blij te maken! Ondertussen genoten we van de optochten van verklede mensen met veel muziek, wat straattheater en het lekkere street food! Nadat het donker was geworden liepen we naar de grootste begraafplaats van de stad. Daaraangekomen verbaasden we over de niet-rustige sfeer die doorgaans op kerkhoven te vinden is. Een soort markt met verschrikkelijk veel eettentjes en kermisatracties stond rond de ingang van de begraafplaats en binnen de begraafplaats was het ook een drukte van jewelste. Wij associëren de dood niet met een feestje, maar de Mexicanen zien dat anders. De mensen hadden de graven van hun dierbaren schoongemaakt, versierd met bloemen, kaarsjes en soms een foto, zaten met elkaar te praten, te eten en bij een enkel graf werd er muziek gespeeld. Heel indrukwekkend! Het merendeel liep er ook nog verkleed bij, wat zorgt voor een zeer aparte sfeer!
De volgende dag hebben we opnieuw de begraafplaats bezocht. Bij daglicht was helemaal goed te zien hoe mooi de graven waren versierd. Er was bijna geen enkel graf dat geen bloemen op zich had liggen. Bovendien was het nog drukker dan de avond er voor, eigenlijk zag het er zwart van de mensen. De rest van de dag hebben we besteed aan de souvenierjacht en daarin zijn we redelijk geslaagd! ´s Avonds stond er een nachtbusje op ons te wachten. We waren de luxe airconditioningbussen zat en hadden dus een kaartje kocht voor de tweede klasse. Bij vertrek vonden we de motor al wat raar klinken en na 10 minuten stonden we alweer stil en werden we in een andere bus geplaatst. Deze had ook bar weinig luxe, en moest eerst nog even wat bandjes oppompen om te kunnen vertrekken. Bovendien was ons verteld dat de route bochtig zou zijn dus het beloofde een fijne nacht te worden! Arnold kon boven verwachting nog redelijk een uiltje knappen, Do had meer moeite maar tegen de ochtend viel ook zij in slaap. Dat was echter een nadeel... We hebben niet gehoord dat de buschauffeur de naam van onze uitstapplaats riep en reden we dus vrolijk ons dorpje voorbij! Een uurtje later ontwaakten we en konden we rechtsomkeerd maken. Uiteindelijk kwamen we aan in Puerto Angel, en het dorpje doet zijn naam eer aan. Het is hier een beetje hemels, heerlijk rustig, heerlijk weer, heerlijke stranden etc.
Het plan was om hier een paar dagen te bijven en dan te verkassen naar een ander kustplaatsje. Na 3 dagen hebben we echter besloten dat we toch nog wat langer wilden blijven. We hebben het hier heerlijk gehad met vooral niks doen! Nou ja, zwemmen, snorkelen, kaarten, met zand spelen, boekje lezen, I-podje luisteren, slapen en poepiebruin worden is nog best veel als je het opschrijft! Oja en we hebben de afgelopen 12 maanden laten passeren. De tijd is gevlogen, de kalender geeft aan dat het een jaar is, maar zo voelt het helemaal niet aan. We kunnen sommigen dingen herinneren alsof het gisteren is gebeurd. Mooie herinneringen, leuke belevenissen, dieptepuntjes, leuke mensen, lekker eten en goeie grappen passeerden de revue.
Morgen vertrekken we met het vliegtuig naar México Stad, onze laatste stad die we aan doen. Jaja, we vliegen er heen! We hebben het wel gehad met de bussen, bovendien was het niet veel duurder en scheelt het bijna 15 uur reistijd! We zullen in México Stad nog 1 dagje vertoeven, waar een oude bekende van ons een stadstour zal geven. Vervolgens stappen we zaterdag weer het vliegtuig in, richting Madrid! Hopelijk zien we jullie in grote getalen op Schiphol. Wie heeft trouwens het nummer van Joris Linssen, 100% emo-tv gegarandeerd!!
Beso grande!!
PS Onze laatste jarige is Ralf, maar hem kunnen we zondag hoogst persoonlijk feliciteren!
PS Tio Ger, nee het is IB3254 en we landen om 11.25 uur.
PS Sanne succes met de taalcursus en natuurlijk met het businessplan voor UIT!!
PS Sanne, Rob, Eef en Kieke: het lijkt ons superleuk om een Galápagos-reunie te houden!
PS MamaDo, dank voor het prachtige gedichtje! We moeten er bijna van huulen!
PS Vredenburch 3: Graag willen we jullie zien schitteren op het Julialaantje. Wanneer is de kampioenswedstrijd?
PS Voor de insiders: de badmeester zei dat het hier heet is!
PS Nils en Ilona, leuk dat jullie ons volgen! We probeerden even op jullie site te komen, maar dan moeten we inloggen?? Of misschien ligt het aan dit internetcafe... Maar in ieder geval, mochten jullie vragen hebben, laat het ons dan even weten. We zijn ook op Facebook te vinden: Dorian en Arnold.
PS Wie ons mist, luister dan nog even naar onze CD net als MamaDo! Binnenkort verschijnt volume 2!
Hallo vriendjes, en vriendinnetjes
We komen er weer an!
Hallo vriendjes en vriendinnetjes
Het is Arnold en Dorian!
Ons laatste verslag tijdens deze unieke reis, want nog een paar nachtjes slapen en dan zijn we er weer!!
Nadat we back to the future waren gevlogen vanuit Cuba naar México, namen we meteen een bus naar Mérida. Deze stad staat bekend als DE hangmattenstad. Wij hebben de afgelopen maanden in vele hangmatjes gelegen en hebben prachtige exemplaren gezien en dus leek het ons een leuk souvenir! We kwamen echter van een koude kermis thuis. Hier in Mérida hebben ze alleen visgraten-matjes en dat wilden we niet! Onverrichter zaken verlieten we de volgende dag Mérida.
Campeche was de zoveelste UNESCO koloniale stad die we de afgelopen weken hebben bezocht. Het was er heerlijk rustig, maar hadden het na een middagje ook wel weer gezien. Op maandag hadden we om 9.25 uur de eerste bus van de dag en om 21.25 uur de tweede... De volgende ochtend werden we (nog steeds in de bus) wakker in een bergrijke, groene, prachtige vallei. Niet veel later eindigde een slopende busrit in Oaxaca. We liepen naar het uitverkoren hostel, maar dat zat vol. Net zoals het tweede! En nummer 3 bestond niet meer, nummer 4 en 5 zaten niet echt in onze prijsklasse... Na 1,5 uur sjouwen met de rugzakken vonden we dan eindelijk een hosteltje. Een verfrissende douche en lekkere lunch zorgden ervoor dat we er tegen aan konden.
De lange reis naar Oaxaca hadden we niet zonder reden afgelegd. Op 1 en 2 november wordt in heel México Dia de Muertos gevierd. Hoewel dit meestal een soort familieaangelegenheid is, zijn er in Oaxaca ook festiviteiten op straat. En dat is dus ideaal voor de toerist die ook wat wil opsnuiven van dit enigzins lugubere `feestje`. Overal in de stad, in winkels, in huizen etc. zie je kleine en grote altaars staan voor de mensen die zijn heengegaan, prachtig versierd met bloemen, offers maar ook bijvoorbeeld met kruizen, rozenkransen en doodshoofden. Er is een link met de katholieken gedenkdagen Allerheiligen (1 november) en Allerzielen (2 november), maar het is niet exact hetzelfde. Dia de Muertos is van oudsher een feest van de inheemse bevolking. Men gelooft dat de zielen van kinderen op 1 november terugkeren naar de aarde, en die van volwassenen op 2 november. Er is echter ook een link met Halloween, men verkleed zich en de allerkleinsten vragen aan voorbijgangers om een calaverita, oftewel een centje of een snoepje.
Bepakt met een grote zak lollies liepen wij dus over straat om zoveel mogelijk kinders blij te maken! Ondertussen genoten we van de optochten van verklede mensen met veel muziek, wat straattheater en het lekkere street food! Nadat het donker was geworden liepen we naar de grootste begraafplaats van de stad. Daaraangekomen verbaasden we over de niet-rustige sfeer die doorgaans op kerkhoven te vinden is. Een soort markt met verschrikkelijk veel eettentjes en kermisatracties stond rond de ingang van de begraafplaats en binnen de begraafplaats was het ook een drukte van jewelste. Wij associëren de dood niet met een feestje, maar de Mexicanen zien dat anders. De mensen hadden de graven van hun dierbaren schoongemaakt, versierd met bloemen, kaarsjes en soms een foto, zaten met elkaar te praten, te eten en bij een enkel graf werd er muziek gespeeld. Heel indrukwekkend! Het merendeel liep er ook nog verkleed bij, wat zorgt voor een zeer aparte sfeer!
De volgende dag hebben we opnieuw de begraafplaats bezocht. Bij daglicht was helemaal goed te zien hoe mooi de graven waren versierd. Er was bijna geen enkel graf dat geen bloemen op zich had liggen. Bovendien was het nog drukker dan de avond er voor, eigenlijk zag het er zwart van de mensen. De rest van de dag hebben we besteed aan de souvenierjacht en daarin zijn we redelijk geslaagd! ´s Avonds stond er een nachtbusje op ons te wachten. We waren de luxe airconditioningbussen zat en hadden dus een kaartje kocht voor de tweede klasse. Bij vertrek vonden we de motor al wat raar klinken en na 10 minuten stonden we alweer stil en werden we in een andere bus geplaatst. Deze had ook bar weinig luxe, en moest eerst nog even wat bandjes oppompen om te kunnen vertrekken. Bovendien was ons verteld dat de route bochtig zou zijn dus het beloofde een fijne nacht te worden! Arnold kon boven verwachting nog redelijk een uiltje knappen, Do had meer moeite maar tegen de ochtend viel ook zij in slaap. Dat was echter een nadeel... We hebben niet gehoord dat de buschauffeur de naam van onze uitstapplaats riep en reden we dus vrolijk ons dorpje voorbij! Een uurtje later ontwaakten we en konden we rechtsomkeerd maken. Uiteindelijk kwamen we aan in Puerto Angel, en het dorpje doet zijn naam eer aan. Het is hier een beetje hemels, heerlijk rustig, heerlijk weer, heerlijke stranden etc.
Het plan was om hier een paar dagen te bijven en dan te verkassen naar een ander kustplaatsje. Na 3 dagen hebben we echter besloten dat we toch nog wat langer wilden blijven. We hebben het hier heerlijk gehad met vooral niks doen! Nou ja, zwemmen, snorkelen, kaarten, met zand spelen, boekje lezen, I-podje luisteren, slapen en poepiebruin worden is nog best veel als je het opschrijft! Oja en we hebben de afgelopen 12 maanden laten passeren. De tijd is gevlogen, de kalender geeft aan dat het een jaar is, maar zo voelt het helemaal niet aan. We kunnen sommigen dingen herinneren alsof het gisteren is gebeurd. Mooie herinneringen, leuke belevenissen, dieptepuntjes, leuke mensen, lekker eten en goeie grappen passeerden de revue.
Morgen vertrekken we met het vliegtuig naar México Stad, onze laatste stad die we aan doen. Jaja, we vliegen er heen! We hebben het wel gehad met de bussen, bovendien was het niet veel duurder en scheelt het bijna 15 uur reistijd! We zullen in México Stad nog 1 dagje vertoeven, waar een oude bekende van ons een stadstour zal geven. Vervolgens stappen we zaterdag weer het vliegtuig in, richting Madrid! Hopelijk zien we jullie in grote getalen op Schiphol. Wie heeft trouwens het nummer van Joris Linssen, 100% emo-tv gegarandeerd!!
Beso grande!!
PS Onze laatste jarige is Ralf, maar hem kunnen we zondag hoogst persoonlijk feliciteren!
PS Tio Ger, nee het is IB3254 en we landen om 11.25 uur.
PS Sanne succes met de taalcursus en natuurlijk met het businessplan voor UIT!!
PS Sanne, Rob, Eef en Kieke: het lijkt ons superleuk om een Galápagos-reunie te houden!
PS MamaDo, dank voor het prachtige gedichtje! We moeten er bijna van huulen!
PS Vredenburch 3: Graag willen we jullie zien schitteren op het Julialaantje. Wanneer is de kampioenswedstrijd?
PS Voor de insiders: de badmeester zei dat het hier heet is!
PS Nils en Ilona, leuk dat jullie ons volgen! We probeerden even op jullie site te komen, maar dan moeten we inloggen?? Of misschien ligt het aan dit internetcafe... Maar in ieder geval, mochten jullie vragen hebben, laat het ons dan even weten. We zijn ook op Facebook te vinden: Dorian en Arnold.
PS Wie ons mist, luister dan nog even naar onze CD net als MamaDo! Binnenkort verschijnt volume 2!
-
10 November 2011 - 02:47
1belg:
jawadde wel heel bijzonder om oaxaca zo mee te maken!!! Geniet van jullie laatste dagje mexico city!!! vergeet zeker niet om vanop de uitkijktoren te genieten van de eindeloze stad! Wij zijn nu aan lago atitalon, prachtig! Oh ja welke actieve vulkaan was dat rond Xela?
tom -
10 November 2011 - 07:06
Garrick:
hey Arnold en Do,
De laatste dagen wordt wrs uitpuffen met een cocktailtje in de hand (alleen een duik pakken zag ik er niet bij staan). waarschijnlijk blikken jullie terug op een ONVERGETELIJKE REIS. je zei het al...de tijd is voorbij gevlogen...hahaha..ach...herinneringen vliegen iig niet voorbij maar blijven voortbestaan.
krijgen we nog een verslagje te zien als je ter hoogte van Madrid bent? net als op de heenweg?
groeten en geniet nog van de laatste dagen...en van Mexico City natuurlijk. Dat schijnt ook een aparte stad te zijn.
-
10 November 2011 - 09:05
Tas:
De tijd is inderdaad gevlogen, hoewel er maanden waren dat het wel een eeuwingheid leek te duren voordat jullie terug kwamen is het de laatste maanden toch nog best snel gegaan! Kan me niet voorstellen dat er gewoon een jaar voorbij is gegaan, al heb ik je natuurlijk wel Intens gemist!
Lange leve waarbenjij.nu, skype en natuurlijk Facebook! zonder deze briljante media had ik het niet volgehouden hoor ;-)
Geniet nog heeeeeeeel veeeeel van de laatste dagen! Ik lig hier op schiphol met mn slaapzakje en laptop te wachten ;-) nu maar hopen dat ik niet wordt weggestuurd en jullie aankomst mis ;-)
veel liefs en een dikke kus vanaf schiphol, aankomsthal!
Tot zondag! -
10 November 2011 - 09:52
De Dissels:
Ben het helemaal met Tas eens, dit jaar leek soms wel een eeuw, maar de laatste maanden is het toch snel gegaan. Wat gaaf dat julli Oaxaca op deze manier hebben meegemaakt. Wij zijn er destijds ook geweest, maar dit maakte het vast weer één van de uniek mooie belevenissen van het afgelopen jaar. Kan me voorstellen dat jullie lekker hebben geluierd deze week en natuurlijk terug denken aan de afgelopen maanden. Zo fijn dat jullie bijna weer terug zijn!!! Helaas zijn we er zondag toch niet bij op schiphol (was vergeten dat we kaartjes voor de schouwburg hadden) maar ik denk dat er genoeg lieve mensen staan te wachten die dolgelukkig zijn om jullie weer in hun armen te sluiten (en andersom natuurlijk ook :-). Goeie terugreis alvast en tot snel. Dikke dikke besos Xxxx -
10 November 2011 - 10:03
Wiets:
Ha Do en Arnold,
De tijd is inderdaad voorbij gevlogen. Al zijn jullie wel echt heel lang weg geweest hoor ;)
Jullie laatste relax dagen klinken heerlijk, maar ik kan me voorstellen dat jullie er nu ook weer naar uit kijken om naar huis te komen en iedereen weer te zien.
Tot heel snel! X -
10 November 2011 - 11:13
Arie & Liesbeth:
Nog 71 1/2 van de 8760 uur en dan kunnen we jullie weer in onze armen sluiten.Zoals Guus Meeuwis zingt "Weet dat je altijd welkom bent,armen open afgesproken.
Weet dat je altijd welkom bent, armen open rode loper welkom dag en nacht".
Heel goed dat jullie de laatste dagen de revue laten passeren en lekker rustig aan doen,alhoewel bruin worden, het gras laten groeien en de wolken breken is niet niks.
Veel plezier de laatste uren in México stad en een hele goede terug reis.
Wij zijn er klaar voor en het zonnetje zal voot jullie schijnen.
Dikke knuffel -
10 November 2011 - 11:55
PapaDo:
Het laatste verslag van een een lange reeks gedurende het afgelopen jaar, m'n petje af!! Hartstikke bedankt voor al jullie prachtige verhalen, foto's en video's, zo konden wij op afstand ook meegenieten van al jullie belevenissen. Eerlijk gezegd gaf het ons natuurlijk elke week ook een hele geruststelling, want er kan in dat soort landen van alles misgaan. Jullie volgehouden optimisme, om elke keer maar weer naar een ander onbekend oord te trekken, heeft ons echt verbaasd? Blijf ook deze laatste dagen bij de les. Ik wens jullie een hele goede terugreis en wij zullen er zondag staan op Schiphol. Nogmaals bedankt voor het op de hoogte houden van ons allen. Voor een keer nog, beso...... beso's van PapaDo -
10 November 2011 - 18:16
MamaDo:
Liefste Dorian en Arnold
De kaars brandt nog steeds, jullie huis is schoon, de taart is besteld en de auto (bijna) gestart.
Jullie kunnen thuiskomen. Maar wat gaan we het missen. Elke morgen een van de eerste dingen was naar de computer rennen om te kijken wat voor nieuws en hoe het gaat met jullie. Maar dit weegt niet op tegen de grote vreugde en blijdschap dat jullie er weer zijn. We hebben ontzettend
genoten van de mooie verhalen soms met een lach maar soms met een traan.
We kijken naar jullie uit.
Nog eenmaal :
Bienvenido - Bem Vindo a Casa - Beijo - Beso - en 365 dikke kussen. Mamado
-
11 November 2011 - 15:58
Christa:
Tja, en dan is de droom bijna voorbij....
Ik denk na 6 jaar nog steeds bijna elke dag terug aan onze reis en ik weet ook zeker dat jullie dat zullen gaan doen. Soms gewoon even als je naar de supermarkt loopt of als je ineens een bepaalde geur ruikt die je weer terugbrengt naar een van de mooie plekken waar je geweest bent. Het zal wel flink wennen zijn om weer terug te zijn. Lieve Nol en Dorian een heel goede terugreis alvast! Ik hoop jullie nog even te zien voordat wij weg gaan.
liefs, Christa -
12 November 2011 - 17:51
Sanne:
Lieve Do,
Geweldig verhaal, en nog mooiere reacties! Als ik lees hoe je schrijft heb ik een enorme flashback naar onze terugkomst. Ik realiseer me dat het inderdaad lijkt alsof het omgevlogen is, maar ook dat je zoveel meer meemaakt dan thuis, en dat het daardoor ook langer lijkt dan een jaar in Nederland.
De eerste dagen thuis zullen waarschijnlijk geweldig zijn, heerlijk om je familie en vrienden weer te zien, verhalen te horen, en te vertellen, je oude bekende plekjes op te zoeken etc! Geniet ervan! Misschien dat je je soms ook een beetje verdrietig zult voelen, omdat dit avontuur voorbij is, en omdat de wereld weer uit meer mensen bestaat dan jullie twee, en dat vond ik soms best een beetje lastig en wennen. Maar weet dat er altijd weer nieuwe avonturen komen, en dat deze geweldige ervaring niemand je meer afneemt en dat je dit noot meer zult vergeten! Heb een mooie thuiskomst en we houden contact! kus -
13 November 2011 - 17:44
Martijn Karen Casper:
Welkom thuis, we hebben genoten van jullie reisverhalen en korte skype en facebook sessies.
Tot snel!
Martijn, Karen en Casper -
14 November 2011 - 18:04
Emek:
De foto 'de weerkaartsing' symboliseert voor mij wat ik jullie mee wil geven op weg terug naar hier van daar: bedankt voor de mooie (lange) verhalen en prachtige beelden! Tijd vliegt, maar een weerkaatsing zullen jullie in jullie ogen houden! -
14 November 2011 - 22:22
Henny Diepenhorst:
Welkom thuis en geniet nog jaren na van deze mooie reis.
Bedankt dat we mee mochten genieten.
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
