Uitnodiging
Door: Dorian en Arnold
Blijf op de hoogte en volg Arnold en Dorian
24 Juli 2011 | Colombia, Cartagena
Morgen viert Dorian haar 29e verjaardag. Jullie zijn van harte uitgenodigd om het feestje bij te wonen. Vanaf 18.30 staat de BBQ aan voor een hapje en de bar is open voor een drankje. Neem je zwemkleding mee want er kan gezwommen worden. Het adres is Calle Siete Infantes 9-45, Cartagena de Indias, Colombia. Laat even weten of je komt, dan kunnen we rekening houden met de boodschappen.
------------------------------------------------------------------------------------------------
We waren in Bogotá gearriveerd met een nachtbusje, het is dan altijd aan te raden om daarna een goede nachtrust te pakken. Onze eerste nacht in Bogotá lieten we daarom extra lang duren. Nadat we onze pyama eindelijk voor een normale outfit hadden verwisseld, gingen we de stad in. Met een stadsgids in de hand liepen we door het oude centrum terwijl we door de miezerregen liepen. Een museum, een kerk, een plein, nog een kerk en nog een en nog een, maar het kon ons allemaal niet echt bekoren. Do besloot dat ze een lekkernij verdiende, een grote wafel met jam, dulce de leche, creme de leche en kaas werd aangeschaft. De ogen waren groter dan goed was voor haar maag, met misselijkheid tot gevolg. We besloten vervolgens naar de kabelbaan te gaan, deze bracht ons op een van de omliggende heuvels waar we uitzicht hadden over deze stad waar 8,5 miljoen mensen leven. Nadat we de kerk op deze heuvel hadden bezocht, bracht de kabelbaan ons weer naar beneden. Met een flinke looppas haastten wij ons naar het presidentiële paleis waar we de wisseling van de wacht nog net meemaakten.
Op vrijdag bezochten we een andere highlight van de stad. Het ligt echter niet in Bogotá maar in een stadje een uur verderop, maar kan zeker een hoogtepunt van dit land worden genoemd. In een nog steeds werkende zoutmijn hebben ze een kathedraal gemaakt. Voor de bouwcommissie van de Bernadettekerk had dit zeker een inspirerend werkbezoekje kunnen zijn;) Zoals in vele steden in Zuid-Amerika zijn hier ook de 14 staties van Jezus lijdensweg te zien. Met bordjes werd duidelijk gemaakt welke statie op abstracte wijze was uitgebeeld, alles van zout. Vervolgens kwamen we in de kathedraal, welke bestaat uit een aantal verschillende ruimten. In slechts 1 kleine kapel wordt er op zondag een mis gegeven, de bisschop heeft geen toestemming geggeven om de rest van ´de kathedraal´ ook voor religieuze doeleinden te gebruiken. Er werd dan ook verteld dat dit simpelweg is gebouwd om toeristen te trekken (lees: geld te verdienen). Desalniettemin vonden we het allemaal mooi en indrukwekkend, eigenlijk zonde dat het niet echt als een kerk wordt gebruikt!
We brachten ook nog een bezoekje aan de mijn, waar we uitleg zouden krijgen over dynamiet en de delven van het zout. Ook was er nog een 3D-film te zien over hoe duizenden jaren geleden de bewoners van deze streek de zoutmijn al gebruikten. Overigens is dit zout niet voor consumptie geschikt omdat er geen jodium in zit, maar kan voor talloze andere doeleinden gebruikt worden (zoals vroeger voor het conserveren van vlees en nu voor kleding, glas, plastic etc.). Een enthousiaste gids nam ons nog vlug door het museum. Toen we hem vertelde dat we in Uyuni op de grootste zoutvlakte van de wereld waren geweest en ook de zilvermijn in Potosí hadden bezocht, werd hij helemaal wild! Hij vertelde ons ook nog een leuk weetje: heb je je ooit afgevraagd waar het woord ´salaris´ vandaan komt?
Op een overvol busstation zouden wij heeeeeel misschien Juan tegen het lijf lopen. Deze jongen hebben we in Uruguay leren kennen en hadden laatst contact opgenomen met hem omdat we in zijn woonplaats Bogotá verbleven. Hij wilde ons graag ontmoeten maar door zijn drukke werk, kon dat alleen in het weekend of heel misschien op de busterminal. Het was daar echter zo druk dat we maar besloten een bus te pakken die ons weer thuis zou brengen. Bogotá had verder niet veel te bieden en dus besloten we de volgende dag te vertrekken uit deze koude, regenachtige, saaie, grijze grote stad. Met het ov gingen we naar de busterminal, dat ging alleen niet helemaal zoals gepland. We zaten al bijna een uur in de bus, toen we maar eens vroegen hoe ver de terminal nog was. O...daar waren we lang geleden voorbij gereden, shit!! Wij sprongen de bus uit en uiteindelijk kwamen we waar we zijn moesten met een ander busje. Daarna volgde een lange busrit naar San Gil, daar aangekomen verkozen we de benenwagen boven nog een bus die ons naar ons hostel bracht.
Het herfstachtige weer in Bogotá of de airco in de bus, leidde ertoe dat Do zich niet helemaal fit voelde. De volgende dag hebben we dus niet zo veel gedaan, behalve in bed gelegen, naar de Copa America gekeken, in het park gezeten en Arnold liet zich weer eens knippen bij de kapper. Altijd is kortjakje ziek, midden in de week maar zondag niet. We waren klaar voor een nieuw avontuur; we zijn gaan raften! Allebei onervaren op raftgebied maar we besloten het meteen goed aan te pakken door een rivier van categorie 4/5 te kiezen. Helaas kon de camera niet mee op dit boottochtje en dus hebben we er geen foto´s van. Samen met twee Amerikanen en een instructeur zaten we in een boot, allemaal een beetje gespannen wat er op ons af zou gaan komen. De veiligheidsinstructies duizelden in ons hoofd, duimen maar dat we er niet uitkukelen! De commando´s van de instructeur vlogen ons om de oren; jump to the left, positions, inside, forward, backward, forward hard!! Het was supergaaf om te doen. Do kieperde bijna uit de boot, maar Arnold wist haar been te grijpen. De Amerikaan had minder geluk, hij ging head first het water in en kwam terecht in een enorme draaikolk. De 30 km op de Rio Suarez gingen jammergenoeg zeer snel voorbij, want we hadden het reuze naar ons zin.
Op maandag was Kortjakje weer wat grieperig en besloot het weer wat rustig aan te doen. Arnold wilde nog wel een avontuur aan gaan en gaf zich op om te gaan paragliden. Dat is toch niks voor Do, dus die klom in haar hangmat en las een lekker boek. Arnold ging op pad met nog twee Nederlanders. Ze waren nog geen 5 minuten weg of de regen kwam met bakken uit de lucht. Op de paraglide-locatie hebben ze bijna 2 uur gewacht in de hoop dat de regen zou stoppen en dat er genoeg wind was om weg te vliegen. Helaas...geen wind vandaag en dus kwamen ze onverrichtte zaken weer naar het hostel.
Een nachtbus bracht ons vervolgens naar Santa Marta. Dit ligt aan de Caribische kust en volgens de verhalen zou het hier prachtig zijn. We dropten onze spullen in het hostel en gingen naar het centrum. Dat stelde niet zo veel voor en de eerste indruk van de Caribische zee was ook niet overweldigend. Nee werd er ons verteld, er zijn verderop strandjes die veel mooier zijn. De volgende dag pakten we dus een bus en een bootje die ons naar Playa Blanca brachten. Dit was het strand waaar de locals heen gaan, aangezien het Onafhankelijkheidsdag was lagen er inderdaad genoeg locals. We deden een lekker kleurtje op, zwommen in de zee die een zeer aangename temperatuur had en we hebben ook nog even gesnorkeld. We hebben weer vissen gezien die we nog niet eerder gezien hebben. Arnold is een trek bij de lokale kinderen, want voor de tweede keer in een paar dagen werd er door een kind aan hem gevraagd of hij met hen op de foto wilde. Natuurlijk! Stiekem verdenkt Do de moeders ervan dat de kinderen worden gestuurd om het ijs te breken met deze aantrekkelijke kerel om vervolgens zelf een praatje met hem te kunnen maken;)
Op woensdag vertrokken we vroeg naar Tayrona Park. We liepen ruim een uur door de prachtige jungle voordat we bij de kust aankwamen. Uiteindelijk moesten we nog ruim een half uur lands de kust lopen omdat de stroming te sterk is waardoor je niet overal kan zwemmen. Dus na 1,5 uur lopen in de bloedhitte, doken we allebei het water in voor een verkoelende duik. Terug op de handdoek kwamen we bij en zagen we dat we in het paradijs waren beland. Het was een prachtig strand met palmbomen (pas op voor vallende kokosnoten) en nog meer groen. Terwijl Do hard haar best deed om zo bruin mogelijk te worden, ging Arnold een fotoshoot van de omgeving maken. Hij kwam terug om Do te halen want hij had iets verderop een nog mooier strandje ontdekt. Bovendien had hij onderweg aapjes gezien! Ze lieten zich gewillig fotograferen maar lieten wel af en toe merken wie de baas was door te springen op hun tak en de tanden te ontbloten.
We hadden onze slaapspullen bij ons, dus aan het einde van de dag liepen we naar een van de campings. Na ons Machupicchu-avontuur is vooral Do redelijk genezen van kamperen, maar een nachtje in een hangmat in een muskietennet, met uitzicht over de caribische zee wil nog wel lukken! Na een prima nachtje en vervolgens ontbijt in de hangmat, vertrokken we weer naar het strand. Daar konden we nog ruim twee uurtjes liggen voordat we moesten beginnen aan onze terugtocht door de jungle. We besloten om een iets andere route te nemen, niet wetende dat dit pad nagenoeg onbegaan was en we met onze slipers door de blubber moesten. Nadat we onder prikkeldraad waren gekropen, kwamen we uiteindelijk weer op het normale pad uit. De krekels hadden een goede dag en floten continu, we kregen bijna pijn in onze oren!
Op zaterdag vertrokken we naar Cartagena de Indias. Het is hier nog warmer dan in Santa Marta en we dreven vanochtend vroeg ons bed uit. Vandaag de stad verkennen en op zoek naar een boot die ons naar Panamá wil brengen.
Ons bezoek aan dit prachtige land zit er bijna op, we concluderen dat dit (samen met Argentinië) ons lievelingsland is geworden. Alle vooroordelen over veiligheid die wij (en mogelijk ook velen met ons) hadden over dit land, zijn onjuist. We raden iedereen om dit prachtige land, waar de mensen enorm aardig zijn, te bezoeken! Tot slot nog een paar andere dingen die ons opvielen aan Colombia:
- Veel dames hebben hier borst of bil-implantanten. Het is af en toe net Sillicon Valley!
- Gezien de onveilige situatie van vroeger was het voorheen niet mogelijk om van stad naar stad te reizen. We komen nu heel veel Colombianen tegen die als toerist hun eigen land gaan ontdekken.
- Het is hier niet spotgoedkoop, met name transport en accommodatie zijn prijzig. Als Nederlanders letten we op de kleintjes, en dus hebben we een bonuskaart van de lokale supermarkt-keten aangevraagd haha!
- Drinkwater uit de fles is bijna net zo duur als een fles frisdrank, goedkoper is een plastic zakje met water, maar dat is raar drinken en lastig vervoeren.
- Het valt ons op dat hoe noordelijker we komen hoe meer westers de mensen zich kleden. Het draait hier meer om het uiterlijk en vooral de dames doen hun best om er sexy uit te zien!
- De gemiddelde lengte van de locals is hier een stuk hoger dan die van bijvoorbeeld Peru en Bolivia. Arnold voelt zich hier niet meer de grootste.
Tot de volgende keer vanuit Centraal-Amerika!
Besos
PS PapamamaDo, veel plezier op de Noordkaap en thanks voor het verjaardagskado!!
PS De jarige van deze week is Frits, (nog) van harte!
PS Nathan gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter Alexandra!
PS Emmy en Henk, natuurlijk kennen we jullie nog! Leuk dat jullie ons ook volgen.
PS PapaDo heeft het correcte antwoord. Benieuwd of hij de quizvraag van deze week ook goed heeft!
PS Welkom thuis aan alle teruggekomen vakantiegangers!
PS Anoniempje, wij zijn gezond en met de financiële rijkdom gaat het elke week ietsje minder, maar de geestelijke rijkdom is groeiende.
PS Kom morgen nog even terug op deze websites om de foto´s te bekijken, een rij reizigers willen ook deze computer gebruiken dus we hebben even geen tijd om de foto´s te uploaden.
------------------------------------------------------------------------------------------------
We waren in Bogotá gearriveerd met een nachtbusje, het is dan altijd aan te raden om daarna een goede nachtrust te pakken. Onze eerste nacht in Bogotá lieten we daarom extra lang duren. Nadat we onze pyama eindelijk voor een normale outfit hadden verwisseld, gingen we de stad in. Met een stadsgids in de hand liepen we door het oude centrum terwijl we door de miezerregen liepen. Een museum, een kerk, een plein, nog een kerk en nog een en nog een, maar het kon ons allemaal niet echt bekoren. Do besloot dat ze een lekkernij verdiende, een grote wafel met jam, dulce de leche, creme de leche en kaas werd aangeschaft. De ogen waren groter dan goed was voor haar maag, met misselijkheid tot gevolg. We besloten vervolgens naar de kabelbaan te gaan, deze bracht ons op een van de omliggende heuvels waar we uitzicht hadden over deze stad waar 8,5 miljoen mensen leven. Nadat we de kerk op deze heuvel hadden bezocht, bracht de kabelbaan ons weer naar beneden. Met een flinke looppas haastten wij ons naar het presidentiële paleis waar we de wisseling van de wacht nog net meemaakten.
Op vrijdag bezochten we een andere highlight van de stad. Het ligt echter niet in Bogotá maar in een stadje een uur verderop, maar kan zeker een hoogtepunt van dit land worden genoemd. In een nog steeds werkende zoutmijn hebben ze een kathedraal gemaakt. Voor de bouwcommissie van de Bernadettekerk had dit zeker een inspirerend werkbezoekje kunnen zijn;) Zoals in vele steden in Zuid-Amerika zijn hier ook de 14 staties van Jezus lijdensweg te zien. Met bordjes werd duidelijk gemaakt welke statie op abstracte wijze was uitgebeeld, alles van zout. Vervolgens kwamen we in de kathedraal, welke bestaat uit een aantal verschillende ruimten. In slechts 1 kleine kapel wordt er op zondag een mis gegeven, de bisschop heeft geen toestemming geggeven om de rest van ´de kathedraal´ ook voor religieuze doeleinden te gebruiken. Er werd dan ook verteld dat dit simpelweg is gebouwd om toeristen te trekken (lees: geld te verdienen). Desalniettemin vonden we het allemaal mooi en indrukwekkend, eigenlijk zonde dat het niet echt als een kerk wordt gebruikt!
We brachten ook nog een bezoekje aan de mijn, waar we uitleg zouden krijgen over dynamiet en de delven van het zout. Ook was er nog een 3D-film te zien over hoe duizenden jaren geleden de bewoners van deze streek de zoutmijn al gebruikten. Overigens is dit zout niet voor consumptie geschikt omdat er geen jodium in zit, maar kan voor talloze andere doeleinden gebruikt worden (zoals vroeger voor het conserveren van vlees en nu voor kleding, glas, plastic etc.). Een enthousiaste gids nam ons nog vlug door het museum. Toen we hem vertelde dat we in Uyuni op de grootste zoutvlakte van de wereld waren geweest en ook de zilvermijn in Potosí hadden bezocht, werd hij helemaal wild! Hij vertelde ons ook nog een leuk weetje: heb je je ooit afgevraagd waar het woord ´salaris´ vandaan komt?
Op een overvol busstation zouden wij heeeeeel misschien Juan tegen het lijf lopen. Deze jongen hebben we in Uruguay leren kennen en hadden laatst contact opgenomen met hem omdat we in zijn woonplaats Bogotá verbleven. Hij wilde ons graag ontmoeten maar door zijn drukke werk, kon dat alleen in het weekend of heel misschien op de busterminal. Het was daar echter zo druk dat we maar besloten een bus te pakken die ons weer thuis zou brengen. Bogotá had verder niet veel te bieden en dus besloten we de volgende dag te vertrekken uit deze koude, regenachtige, saaie, grijze grote stad. Met het ov gingen we naar de busterminal, dat ging alleen niet helemaal zoals gepland. We zaten al bijna een uur in de bus, toen we maar eens vroegen hoe ver de terminal nog was. O...daar waren we lang geleden voorbij gereden, shit!! Wij sprongen de bus uit en uiteindelijk kwamen we waar we zijn moesten met een ander busje. Daarna volgde een lange busrit naar San Gil, daar aangekomen verkozen we de benenwagen boven nog een bus die ons naar ons hostel bracht.
Het herfstachtige weer in Bogotá of de airco in de bus, leidde ertoe dat Do zich niet helemaal fit voelde. De volgende dag hebben we dus niet zo veel gedaan, behalve in bed gelegen, naar de Copa America gekeken, in het park gezeten en Arnold liet zich weer eens knippen bij de kapper. Altijd is kortjakje ziek, midden in de week maar zondag niet. We waren klaar voor een nieuw avontuur; we zijn gaan raften! Allebei onervaren op raftgebied maar we besloten het meteen goed aan te pakken door een rivier van categorie 4/5 te kiezen. Helaas kon de camera niet mee op dit boottochtje en dus hebben we er geen foto´s van. Samen met twee Amerikanen en een instructeur zaten we in een boot, allemaal een beetje gespannen wat er op ons af zou gaan komen. De veiligheidsinstructies duizelden in ons hoofd, duimen maar dat we er niet uitkukelen! De commando´s van de instructeur vlogen ons om de oren; jump to the left, positions, inside, forward, backward, forward hard!! Het was supergaaf om te doen. Do kieperde bijna uit de boot, maar Arnold wist haar been te grijpen. De Amerikaan had minder geluk, hij ging head first het water in en kwam terecht in een enorme draaikolk. De 30 km op de Rio Suarez gingen jammergenoeg zeer snel voorbij, want we hadden het reuze naar ons zin.
Op maandag was Kortjakje weer wat grieperig en besloot het weer wat rustig aan te doen. Arnold wilde nog wel een avontuur aan gaan en gaf zich op om te gaan paragliden. Dat is toch niks voor Do, dus die klom in haar hangmat en las een lekker boek. Arnold ging op pad met nog twee Nederlanders. Ze waren nog geen 5 minuten weg of de regen kwam met bakken uit de lucht. Op de paraglide-locatie hebben ze bijna 2 uur gewacht in de hoop dat de regen zou stoppen en dat er genoeg wind was om weg te vliegen. Helaas...geen wind vandaag en dus kwamen ze onverrichtte zaken weer naar het hostel.
Een nachtbus bracht ons vervolgens naar Santa Marta. Dit ligt aan de Caribische kust en volgens de verhalen zou het hier prachtig zijn. We dropten onze spullen in het hostel en gingen naar het centrum. Dat stelde niet zo veel voor en de eerste indruk van de Caribische zee was ook niet overweldigend. Nee werd er ons verteld, er zijn verderop strandjes die veel mooier zijn. De volgende dag pakten we dus een bus en een bootje die ons naar Playa Blanca brachten. Dit was het strand waaar de locals heen gaan, aangezien het Onafhankelijkheidsdag was lagen er inderdaad genoeg locals. We deden een lekker kleurtje op, zwommen in de zee die een zeer aangename temperatuur had en we hebben ook nog even gesnorkeld. We hebben weer vissen gezien die we nog niet eerder gezien hebben. Arnold is een trek bij de lokale kinderen, want voor de tweede keer in een paar dagen werd er door een kind aan hem gevraagd of hij met hen op de foto wilde. Natuurlijk! Stiekem verdenkt Do de moeders ervan dat de kinderen worden gestuurd om het ijs te breken met deze aantrekkelijke kerel om vervolgens zelf een praatje met hem te kunnen maken;)
Op woensdag vertrokken we vroeg naar Tayrona Park. We liepen ruim een uur door de prachtige jungle voordat we bij de kust aankwamen. Uiteindelijk moesten we nog ruim een half uur lands de kust lopen omdat de stroming te sterk is waardoor je niet overal kan zwemmen. Dus na 1,5 uur lopen in de bloedhitte, doken we allebei het water in voor een verkoelende duik. Terug op de handdoek kwamen we bij en zagen we dat we in het paradijs waren beland. Het was een prachtig strand met palmbomen (pas op voor vallende kokosnoten) en nog meer groen. Terwijl Do hard haar best deed om zo bruin mogelijk te worden, ging Arnold een fotoshoot van de omgeving maken. Hij kwam terug om Do te halen want hij had iets verderop een nog mooier strandje ontdekt. Bovendien had hij onderweg aapjes gezien! Ze lieten zich gewillig fotograferen maar lieten wel af en toe merken wie de baas was door te springen op hun tak en de tanden te ontbloten.
We hadden onze slaapspullen bij ons, dus aan het einde van de dag liepen we naar een van de campings. Na ons Machupicchu-avontuur is vooral Do redelijk genezen van kamperen, maar een nachtje in een hangmat in een muskietennet, met uitzicht over de caribische zee wil nog wel lukken! Na een prima nachtje en vervolgens ontbijt in de hangmat, vertrokken we weer naar het strand. Daar konden we nog ruim twee uurtjes liggen voordat we moesten beginnen aan onze terugtocht door de jungle. We besloten om een iets andere route te nemen, niet wetende dat dit pad nagenoeg onbegaan was en we met onze slipers door de blubber moesten. Nadat we onder prikkeldraad waren gekropen, kwamen we uiteindelijk weer op het normale pad uit. De krekels hadden een goede dag en floten continu, we kregen bijna pijn in onze oren!
Op zaterdag vertrokken we naar Cartagena de Indias. Het is hier nog warmer dan in Santa Marta en we dreven vanochtend vroeg ons bed uit. Vandaag de stad verkennen en op zoek naar een boot die ons naar Panamá wil brengen.
Ons bezoek aan dit prachtige land zit er bijna op, we concluderen dat dit (samen met Argentinië) ons lievelingsland is geworden. Alle vooroordelen over veiligheid die wij (en mogelijk ook velen met ons) hadden over dit land, zijn onjuist. We raden iedereen om dit prachtige land, waar de mensen enorm aardig zijn, te bezoeken! Tot slot nog een paar andere dingen die ons opvielen aan Colombia:
- Veel dames hebben hier borst of bil-implantanten. Het is af en toe net Sillicon Valley!
- Gezien de onveilige situatie van vroeger was het voorheen niet mogelijk om van stad naar stad te reizen. We komen nu heel veel Colombianen tegen die als toerist hun eigen land gaan ontdekken.
- Het is hier niet spotgoedkoop, met name transport en accommodatie zijn prijzig. Als Nederlanders letten we op de kleintjes, en dus hebben we een bonuskaart van de lokale supermarkt-keten aangevraagd haha!
- Drinkwater uit de fles is bijna net zo duur als een fles frisdrank, goedkoper is een plastic zakje met water, maar dat is raar drinken en lastig vervoeren.
- Het valt ons op dat hoe noordelijker we komen hoe meer westers de mensen zich kleden. Het draait hier meer om het uiterlijk en vooral de dames doen hun best om er sexy uit te zien!
- De gemiddelde lengte van de locals is hier een stuk hoger dan die van bijvoorbeeld Peru en Bolivia. Arnold voelt zich hier niet meer de grootste.
Tot de volgende keer vanuit Centraal-Amerika!
Besos
PS PapamamaDo, veel plezier op de Noordkaap en thanks voor het verjaardagskado!!
PS De jarige van deze week is Frits, (nog) van harte!
PS Nathan gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter Alexandra!
PS Emmy en Henk, natuurlijk kennen we jullie nog! Leuk dat jullie ons ook volgen.
PS PapaDo heeft het correcte antwoord. Benieuwd of hij de quizvraag van deze week ook goed heeft!
PS Welkom thuis aan alle teruggekomen vakantiegangers!
PS Anoniempje, wij zijn gezond en met de financiële rijkdom gaat het elke week ietsje minder, maar de geestelijke rijkdom is groeiende.
PS Kom morgen nog even terug op deze websites om de foto´s te bekijken, een rij reizigers willen ook deze computer gebruiken dus we hebben even geen tijd om de foto´s te uploaden.
-
24 Juli 2011 - 16:29
Raymond:
Fijne verjaardag alvast, Do! Ik ga 18:30 uur net niet redden morgen, maar ik wens jullie een mooie dag..
Groeten uit een regenachtig Voorburg! -
24 Juli 2011 - 16:35
Henny Diepenhorst:
Hoi Do en Arnold,
Do van harte gefeliciteerd, Arnold natuurlijk ook. Een gezellig feestje, ik red 18.30 uur ook niet morgen :-)
Heel veel groetjes
Henny -
24 Juli 2011 - 21:12
PapaDo:
Over 1 uur Nederlandse tijd ben jij jarig Do, nogmaals van harte. Wat een gaaf land is Colombia, inderdaad heel anders dan onze mening hierover was. Overigens werden de Romeinse soldaten ook al in zoutrantsoenen uitbetaald. Wij gaan hoog in Noorwegen in een ijskathedraal ook een kijkje nemen. Het ligt er natuurlijk aan waarvan (bv. soort hout?) het grote kruis van gemaakt is, maar je hebt houtsoorten die zinken in het water.
Laat ik, papado, het maar schatten op 100 kg/mtr.= 2600 kg totaal. Kijken jullie goed uit met wat voor boot je naar Panama gaat, er zitten daar ook genoeg zwartwerkers!
Beso.... beso.... PapaDo -
24 Juli 2011 - 21:32
Mamado:
Liefste bijna jarige Dorian,
Helaas komt de uitnodiging een beetje laat binnen anders had ik misschien wel gekund. (Voor Do, grapje) Maar we hebben al gefeliciteerd en getelefoneerd (persoonlijk bijna nog fijner dan skype|). Bovendien vertrekken we morgen naar de N.K.
Gelukkig met de stadsgids in je hand, ik dacht eerst aan de hand. (Do grapje)
Alle gekheid op een stokje Fijne verjaardag, geluk, gezondheid en veel liefs Mamado -
25 Juli 2011 - 07:18
DMRD En R:
Lieve lieve Do, van harte gefeliciteerd met je 29e verjaardag!!!! Wat zouden wij graag op je feestje komen zeg. Dan zouden we je een hele stevige knuffel en 1000000 kusjes geven!!
Het is hier nu 9.10 uur en wij zijn net ons bedje uitgerold. Gisteren teruggekomen uit het door ons zo geliefde Italië, waar we een heerlijke vakantie hebben gehad. Foto's volgen binnenkort op Picasa.
Maar dus als eerste een berichtje op jullie site plaatsen. we moeten de verslagen nog even bij lezen maar de foto's zijn iig schitterend, dat Bounty eiland doet watertanden.
Wij wensen jullie vandaag een speciale dag toe en maak er samen (met de locals) een keigaaf feestje van! Wij drinken hier wel een drankje op jullie!!!
-x- -
25 Juli 2011 - 07:44
Richard:
Hoi Kleine Dootje, je humor is met de "afstand" toegenomen!!! Ondanks dat ik niet aanwezig kan/wil zijn, wens ik jou en je mannetje een hele gezellige BBQ en een heerlijk feestje..
Gegroet Richard -
25 Juli 2011 - 07:45
Richard:
Hoi Kleine Dootje, je humor is met de "afstand" toegenomen!!! Ondanks dat ik niet aanwezig kan/wil zijn, wens ik jou en je mannetje een hele gezellige BBQ en een heerlijk feestje..
Gegroet Richard -
25 Juli 2011 - 08:56
Corina:
Dag Dorian, van harte gefeliciteerd met je verjaardag uit een nu heel even zonnig Rotterdam! Maak er een gezellige boel van.
En het blijft genieten van jullie reisverslagen en foto's, inspirerend voor mijn eigen plannen.
Groetjes,
Corina -
25 Juli 2011 - 11:14
Sandra Vijftigschild:
Gefeliciteerd Do, de bbq moet ik helaas overslaan, zag te laat de uitnodiging (lees 5 min geleden!) Bovendien zijn er hier nog wat kreupelen zielen die verzorgt moeten worden. Ik heb net het reisverslag gelezen en de foto's bekeken. Het ziet er zeer uitnodigend uit (mn het feit dat jullie lekker bruin zijn en we hier zo'n beetje wegdrijven van al het hemelwater). Kan me voorstellen dat jullie het naar de zin hebben. Maak er vandaag een leuke dag van en geniet van het BEGIN van je 30ste levensjaar... -
25 Juli 2011 - 11:55
De Van Nienesjes:
Lieve Do,
Ook van ons viertjes krijg je natuurlijk de hartelijke felicitaties en xjes. Vanavond aan tafel zullen we lang zal ze leven zingen met Renske en Lianne.
Gisteren thuis gekomen uit Italie, het is weer wennen hier met 13 graden op de teller en je 30+ 3 weken lang hebt gehad.
Liefs, RJRL -
25 Juli 2011 - 12:47
Emek:
Tot straks!! -
25 Juli 2011 - 12:59
Arie & Liesbeth:
Helaas zijn we geen Harry Potter om met de viavia naar jullie toe te komen,maar vanavond om 18.30 uur komen we ingedachte naar jullie toe om te feliciteren.
Het was weer een geweldig verhaal wat we mochten lezen en de onveilige situatie die we van Colombia kende kunnen we dus delete. Op naar het volgende land met misschien ook weer prachtige paradijsachtige momenten.
Dikke verjaardags knuffels voor jullie alle twee. -
25 Juli 2011 - 15:40
De Dissels:
Joehoe! Gefeliciteerd Doos! Dat je maar een grote meid mag worden!.... We zijn vanmorgen terug gekomen van een heerlijke zonnige luiervakantie op Corfu, dus heb helaas geen schone bikini meer over voor je verjaardagsbikini.. Ik heb nog geen tijd gehad om de laatste 2 reisverslagen te lezen, maar dat ga ik vanavond uitgebreid doen.
Laat je maar lekker verwennen door Arnie en maak er een feestje van vandaag!
Liefs, x -
25 Juli 2011 - 16:11
Ria & Ger:
Dorian van harte gefeliciteerd!
We komen niet, kunnen geen vrij krijgen.
Fijne avond.
Groetjes -
25 Juli 2011 - 17:23
Hermana Mayor&Amigo:
Happy birthday to you,
Happy birthday to you,
Happy birthday to you,
Happy birthday, dear Dorian,
Happy birthday to YOU !
Lieve Dorian, van harte gefeliciteerd met je verjaardag en een heel mooi nieuw levensjaar toegewenst.
Natuurlijk komen wij vanavond graag naar jouw feessie, mits wij worden opgehaald en ook weer worden thuisgebracht. Laat maar weten hoe laat de taxi voorrijdt, dan staan wij paraat.
Mocht jou dit iets te dol zijn, dan wensen wij jou samen met Arnold een mooi feessie toe.
Aplausos en de groetjes uit een koud A'dam,
Hermana y Amigo
-
25 Juli 2011 - 21:36
Garrick:
Cumple anos feliz Doris! disfruta de tu dia
nog veel plezier en tot zo he! :P
enne...geniet van de Caribische zee!!! Er is geen zee zo heerlijk op deze wereld als die!
cheers -
28 Juli 2011 - 14:42
Tassie:
Mn liefste vriendinnetje haar verjaardag in het prachtige Colombia! gelukkig via sms en FB al gesproken, maar net op mn gemak nog even jullie heerlijke verhaal gelezen!
Mis je! en ben blij dat we elkaar op onze 30ste verjaardag wel kunnen bezoeken! Nog 108 dagen te genieten daar!
Heel veel plezier en genietse!
Dikke kus en Love you! -
28 Juli 2011 - 16:50
André Driessen:
Hé Arnold, toevallig hier belang via een link op Twitter, maar nu je in mijn favoriete land op aarde bent, moet ik natuurlijk even reageren! Ben blij dat het jullie in Colombia ook goed bevallen is. Beetje oppassen, maar verder adembenemend mooi en hele fijne mensen! Geniet van Cartagena en ga vooral ook nog goed feestvieren, want dat kunnen ze nergens zo goed als in Colombia. Vele jaren geleden moest je Cartagena in de Avenida del Arsenal zijn en dan vooral bij de discotheek Mr. Babilla, top voor wat upscale Colombiaans vermaak. Goede reis verder!
Saludos van André (HSRC) -
28 Juli 2011 - 18:03
PapaMamaDo:
Hier even een reaktie vanuit een prachtig Finland. Wij zitten al boven de poolcirkel en morgen ochtend gaan wij naar een rendierenfarm en in de avond komen wij aan op de Noordkaap. Vandaag moesten wij zelfs enige keren stoppen om de rendieren te laten oversteken hier in Lapland. Op de twee cruiseschepen was het goed toeven met heerlijke visgerechten en bufetten. Het is hier een zee van meren en nog veel meer meer!
Groetjes en dikke kussen van papaenmamaDo -
29 Juli 2011 - 09:20
Rita:
Hoi Dorian, nog van harte gefeliciteerd. Arnorld ook natuurlijk met z'n aanstaande.
Beetje laat, maar beter laat dan nooit. Ik ga er van uit dat jullie er een leuke dag van hebben gemaakt. Weer een heerlijk verslag van jullie reis. Straks ga ik dat nog missen, als jullie weer thuis zijn. Nog heel veel reisplezier en geniet er van.
Liefs, Rita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
