Huisje kopen?

Zo de week is weer voorbij en dus rest ons jullie op de hoogte te brengen van onze belevenissen in het prachtige Colombia. In Salento deden we mee met een koffietour. Een Brit die daar een aantal jaar geleden een koffieplantage heeft gekocht, vertelde honderduit over alles wat met koffie te maken heeft. De man heeft grootse plannen waarmee hij hoopt heel veel geld te gaan verdienen, maar voorlopig is de oogst maar net genoeg om tour-gasten een Haags bakkie aan te bieden. Zijn verhaal was erg leerzaam en ook leuk. Daarna mochten we over zijn plantage struinen, want naast koffie liet hij ook bananenbomen (zij zorgen voor schaduw voor de koffiebomen), ananas (haha die groeien grappig!), frambozen en een bamboebos groeien. Ook zou er nog een waterval zijn, een avontuurlijke wandeling waarbij we dachten dat we guerilla´s waren bracht ons echter niet bij een watervalletje. Niet getreurd, we hadden het naar ons zin gehad!

Op dinsdag namen we de jeep die ons naar de Cocora vallei bracht. In deze vallei maakten we een prachtige wandeling door een cloud forest met 25 meter hoge wax-plambomen, we werden vergezeld door een heel lieve hond die ons overal volgde over de bamboebruggetjes. De tocht leidde ons naar een huisje in de middle-of-nowhere waar we heel veel verschillende kolibries konden zien. Op de terugweg sneden we een stukje af en belandden ineens in het kamp van soldaten. Dat was even eng want in Colombia weet je niet of je met soldaten, guerilla´s of paramilitairen te maken hebt, maar zij waren net zo verrast ons te zien als wij hen. Een ´buenas tardes´ en we liepen we gewoon door.

Een tweetal bussen bracht ons de volgende dag naar Medellín. Vroeger de gevaarlijkste stad van de wereld. Jarenlang heerste er een soort van burgeroorlog tussen de drugskartels van Cali en Medellín. Het kartel van Medellín werd aangevoerd door Pablo Escobar en zijn kornuiten zorgden ervoor dat de stad uiterst onveilig was. De laatste 15 jaar is daar echter verandering in gekomen en nu kan de vrolijke toerist er een kijkje komen nemen. Hoewel Colombia nog steeds veel drugs produceert, de Farc nog steeds een guerilla-oorlog voert, evenals de paramilitairen, is het geweld in de vorm van hit-and-runs and autobomaanslagen voorbij. Net zoals in de rest van het land, zie je bijna op iedere hoek van de straat een stadswacht, agent of soldaat staan waardoor bijvoorbeeld de metro en de binnenstad van Medellín als veilig gebied bestempeld kunnen worden. Er zijn echter nog steeds wel buurten waar zelfs locals niet naar toe durven.

Op donderdag wilden we een relax dagje hebben, we besloten daarom naar Parque Arví te gaan. De metro bracht ons naar de kabelbaan van Medellín. Dit is geen toeristische kabelbaan maar één die een voorheen onveilige buurt verbindt met de stad en als openbaar vervoermiddel wordt gebruikt. Eenmaal boven hadden we een mooie uitzicht over de stad. Parque Arví bleek echter een enorm groot park te zijn waar je wel een dagje zoet kon zijn. Met onze flip-flops en niet al te veel eten mee, gingen we toch maar op pad, bovendien waren de paden niet al te goed aangegeven en dus besloten we maar op de hoofdwegen te blijven, mede als gevolg van de gebeurtenissen rondom Marianne Goossens (Sanne en Nikos, volgens ons hebben jullie keiveel werk verzet om haar terug te vinden. Echt super dat ze uiteindelijk is gevonden en weer heelhuids thuis is gekomen!!). Na een paar uur stappen waren we weer terug bij de kabelbaan, die ons weer terugbracht naar de stad waarbij we overigens ´prachtig´ uitzicht hadden over de Comuna´s (sloppenwijken)

Een andere highlight van Medellín is Parque Explora. Dit is een museum waarbij de bezoeker aan de hand van tientallen experimentjes allerlei natuurkundige wetten kan toetsen en allerlei technische hoogstandjes kan zien. Ook was er nog een groot aantal aquaria met heel veel verschillende grote en kleine vissen en reptielen. Voor kinderen een paradijs maar ook voor twee volwassen een leuke dag en bovendien ook leerzaam! Zo hebben we gezien wat centrifugale krachten met een voorwerp doen, hebben we een video gemaakt waarbij Do haar aanstaande probeert te onthoofden en hebben we gelachen met het spijkerbed.

Op zaterdag was het tijd dat we ons verdiepten in het drugsverleden van dit land en deze stad. Alexandra, een pittige tante, vertelde ons werkelijk alles over Pablo Escobar en alle aanverwante zaken. Terwijl ze dat deed reden we door de stad en bezochten we een aantal markante locaties uit zijn leven. Zo hebben we o.a. een aantal van zijn gebouwen gezien, die overigens allemaal wit zijn in tegenstelling tot de rest van de bakstenen huizen. Met de kleur wit, refereerde hij aan de cocaïne. Ook zijn we naar het huis geweest waar hij uiteindelijk is vermoord en hebben we zijn laatste rustplaats bezocht. Alexandra heeft ons verder het volgende uitgelegd:

- Direct werkten er 1 miljoen mensen voor Pablo Escobar. Hij had echter tal van ondernemingen waarmee hij zijn geld witwaste waardoor er indirect nog eens 2 miljoen mensen voor hem werkten. Toen hij overleed, verloren vele mensen hun baan en lag de landelijke economie nagenoeg op zijn gat.
- Pablo hield ervan om zaken met humor op te lossen. Hij werd bijvoorbeeld geweigerd om toe te treden tot een soort gentlemensclub. Zijn reactie daarop was dat hij tegenover het clubhuis een enorm groot pand, compleet met alle denkbare luxe, recht tegenover het clubhuis van de rijke heren liet bouwen. Keken zij vanaf dat moment naar buiten, dan zagen zij Pablo.
- Een ander ´grapje´ was dat hij heeft aangeboden om de nationale schuld van Colombia aan de VS in een keer af te lossen. Dat was voor hem immers wisselgeld en hij had zijn geld verdiend door de verkoop van miljoenen kilo´s cocaïne aan die ´domme´ Amerikanen. Dus indirect zouden de Amerikanen dus door hun zelfverstrekte lening aflossen.
- Hoe meer macht, hoe meer vijanden. Op een bepaald moment zaten er zoveel mensen achter Pablo aan, dat de Colombiaanse politie een deal met hem sloot. Ze zouden hem oppakken voor een licht vergrijp en dan zou hij uit handen blijven van bijvoorbeelde de CIA. Pablo ging akkoord mits....hij in een door hem zelf gemaakte gevangenis mocht verblijven. Corrupt dat de politie was (en volgens Alexandra nog steeds is) ging men hiermee akkoord. Hij bouwde natuurlijk een superluxe complex waarbij zelf ook de beveiliging regelde. Na een jaar gingen er allerlei verhalen de ronde over wat er precies gebeurde in deze ´gevangenis´ en wilde de politie hem toch overplaatsen naar een normaal complex. Op het moment dat ze binnenkwamen, was Pablo hem reeds gesmeerd. Zijn laatste jaar hield hij zich schuil, maar uiteindelijk werd hij toch gepakt doordat hij eenmalig langer dan 2 minuten aan de telefoon was met zijn zoon.
- Het is onduidelijk wie Pablo uiteindelijk heeft vermoord. Zowel de CIA als de Colombiaanse politie, als de Peppe´s (een groep anti-Pablo mensen) strijkt met de eer. Sommige tongen beweren dat hij werd neergeschoten en vervolgens zelf het laatste verlossende schot loste.
- De Farc is politiek links georienteerd.
- De paramilitairen zijn polotiek rechts georiënteerd.
- Beiden produceren drugs en verdienen naar bakken met geld aan. Zij strijden echter (nog steeds) om landbezit. Dit is de ware reden voor al het geweld. De drugs en alles daaromheen is slechts een middel om de onderlinge strijd met de overheid en met elkaar te bekostigen.

Het was een enorm indrukwekkend verhaal en ondanks alle luguberheden enorm interessant. Op de terugweg sloot onze chauffeur ook zelf nog even een drugsdealtje dus dat was wel toepasselijk. Onderweg waren we trouwens ook nog op een andere locatie gestopt, een soort bedevaartsplekje in Medellín. Het begon allemaal met een mariabeeldje waar er hier zo veel van zijn (men zegt dat Maria hier is gezien). Een arme vrouw bidde hier om wat meer geld te mogen ontvangen zodat ze haar gezin kon voeden. Een drugsdealer stond op dat zelfde moment ook te bidden dat de volgende cocaïnevlucht van en naar de VS weer zou lukken en hoorde het arme vrouwtje en dacht: ´pfff...geld daar ga je toch niet voor bidden er zijn wel belangrijke dingen in de werled.¨ En gaf de vrouw vervolgens een flinke bak met geld. De vrouw riep ´het is een wonder, het is een wonder!¨ Sindsdien komen jong, oud, arm, rijk hier naar toe om een kaarsje te branden en te vragen om een specifiek wonder. De honderden ´bedankt' bordjes getuigen dat er blijkbaar heel veel wonders zijn geschied, overigens ook van anoniempjes...wie zouden dat zijn??

Op zondag gingen wij, met nog vele anderen, richting Piedra el Peñol. Dit ligt op ongeveer 1,5 uur rijden van Medellín en is een rots die boven de rest van zijn omgeving uitsteekt. Doordat de omgeving gedeeltelijk onder water is gezet doordat er een stuwdam is gebouwd biedt El Peñol een prachtig uitzicht. We klegen een visitekaartje in ons handen gedrukt of we misschien hier een huisje wilden kopen, nou..... dat zou niet slecht zijn! Het was echt super mooi!!
Nadat we de ruim 600 treden weer waren afgedaald bezochten we ook nog het nabijgelegen Guatapé. Dachten we dat Salento kleurrijk was, nou in dit schattige dorpje kunnen ze er ook wat van. Ieder huisje was prachtig geverfd en had een mooie tekeningen in reliëf. Op de terugweg hadden we onze allereerste file in bijna 8 maanden, dus het duurde even voordat we thuis waren. Maar het was een erg leuke dag geweest dus je hoorde ons (niet echt) klagen.

Onze laatste dag in Medellín stond in het teken van het centrum. De binnenstad heeft een aantal must-see en die konden we natuurlijk niet missen. De kunstenaar Fernando Botero heeft op verschillende locaties zijn sporen nagelaten in de stad. Grote zwarte beelden van een soort Rubensvrouwen, honden, paarden, torso´s, soldaten staan bijvoorbeeld op Plaza Botero. Ook bezochten we een kerkje, een paar pleinen en de bilbiotheek waar we stiekem hebben zitten internetten. Onderweg zagen we wat locals aan het schaken. Er was net een potje afgelopen en ze vroegen of Arnold zin had om te spelen en dus nam hij plaats. Het was een erg spannend potje, waar vele mannen geïntresseerd hebben naar zitten kijken. Arnold verloor na een lange partij, maar daar was Do wel blij mee. Het waren namelijk een beetje ongure types en ze had niet geweten wat er was gebeurd als hij wel had gewonnen. ´s Avonds vertrokken we met de nachtbus naar Bogotá, de hoofdstad van Colombia.

Ruim twaalf uur later, kwamen we aan in ons hostel. In de bus hadden we al gezien dat de stad niet erg aantrekkelijk oogt, bovendien zitten we weer op hoogte en dus is het even gedaan met de zomerse temperaturen. We hebben vanmiddag Museo de Oro bezocht. Er wordt daar getoond hoe men duizenden jaren geleden al de mooiste sieraden van goud, zilver, platina en brons kon maken. Honderden gouden voorwerpen zijn uitgestald en het is echt een bling-bling mueseum.

Morgen zullen we de stad wat beter gaan verkennen, hopelijk is het droog! Maar het zal niet lang duren voordat we weer vertrekken...

PS Speciaal voor Garrick het antwoord op de vraag ´wat valt je op aan de zonneklok op de evenaar?´ . Er zijn meerdere antwoorden mogelijk:
- De klok is vierkant, meestal is een zonnewijzer rond.
- De 6 staat er tweemaal op
- De afstand tussen de getallen is niet even groot
- Op 21 maart en 21 september is de tijd niet te lezen omdat de zon dan geen schaduw geeft aan het stokje omdat de zon dan loodrecht over de klok gaat.

Overigens de volkeren die hier duizenden jaren geleden al leefden hadden geen getallen. Maar zij hadden al wel door dat je aan de hand van de stand van de zon, kon bepalen hoe ver de dag gevorderd was. Zij hadden drie tijdsaanduidingen: Chisi = Opstaan, begin van de werkdag, Pajta = schafttijd en Tutu manta = naar bed naar bed zei duimelot.

PS Vickyboy, we hebben Tanja en Shakira de groeten van je gedaan en waren benieuwd hoe je knalfuif was? Overigens kunnen jullie nu, volgens de Havenzangers, gaan trouwen!

PS Onze salsakunsten zijn nog niet vastgelegd op video... Garrick, Do wil zeker wel een avondje mee!

PS Nog even de uitleg waarom de afwasmachine wordt gemist. We zijn het zat dat je soms voor het eten al moet afwassen, omdat de vorige gebruiker het niet zo goed heeft gedaan. Dan na het eten kan je het nooit eens een avondje laten staan omdat je domweg geen zin hebt. Nee de volgende gebruiker wil de pannen, borden en vorken ook gebruiken... En dus begin je dan met de afwas door de koude kraan aan te draaien, dit te laten stromen (een sopje maken is heel Nederlands) en dan met groene zeep en een sponsje dat ze langste tijd vorige maand al heeft gehad, te schrobben. Jieha....

PS Lieve vakantiegangers, bon viaje!

PS Maud, kunnen Robin en Dewi al fietsen of staan ze nog steeds op de fietsendrager?

PS Gert, Ronald en Lucien, we hopen dat jullie een mooie, zomerse verjaardag hebben volgende week!

PS We plaatsen ook nog een video, deze hadden jullie nog te goed vanuit Ecuador!