Chillen en relaxen

Gisteren bereikte ons het treurige nieuws dat Ome Carol is overleden. Rust zacht lieve Ome Carol. We wensen de familie heel veel sterkte toe.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Machupicchu en de hike er naartoe was een hoogtepunt van onze reis, maar het was ook zwaar geweest en dus wilden we niets liever dan chillen, relaxen en lekker eten. Zo gezegd, zo gedaan. We zijn nog twee dagen in Cuzco verbleven waar we getuige waren van het jubileum van de Mercado. Alle dames liepen per sector (levensmiddel) over het plein en deden folkloristische dansjes. Ook hebben we nog gezocht naar een souvenir, Do haar wensen waren echter zo uitzonderlijk dat we in de honderden souvernirwinkeltjes geen half Cruz de Andino hebben gevonden. Ook hebben we nog een gezellige avond gehad met de Canadese Marianne. We hadden haar leren kennen in de Uyuni-tour in Bolivia, maar zij woont al een tijdje in Cuzco. Het was erg gezellig en als klap op de vuurpijl draaiden ze de Bangles in het restaurant en we beleefden de gezelligheid van de Uyuni-tour opnieuw.

De hereniging met en vervolgens het afscheid van Valerie en Samy was kil en dat was raar nadat we zo lang met ze hadden opgetrokken. Vervolgens namen we een 21-urige bus richting Lima. Daar hebben we een nachtje geslapen in het hostel waar we al eerder waren geweest. De volgende dag zijn we het centrum in gegan om het museum van de Spaanse Iquisitie te bezoeken. Dat was de vorige keer dicht en nu weer…maar de dame zij wederom ‘volgende week zijn we weer open’. Ja ja daar trappen we dus niet meer in!

‘s Avonds pakten we onze volgende nachtbus richting Huanchaco. Dit is een klein vissersdorpje waar we ook eindelijk op het strand konden liggen. Het was alweer zo lang geleden dat we een dagje hadden liggen bakken, dat we ook niets anders hebben gedaan dan dat. Heerlijk! Ook liepen we nog twee oude bekenden tegen het lijf, Florian en Mathilde uit Frankrijk die we kenden van onze jungletocht. Even zitten bijkletsen uiteraard!

Nabij Huanchaco liggen een aantal grote archeologische opgravingen uit de pre-Inca tijd. Het openbaar vervoer en de benenwagen brachten ons eerst naar Chan Chan. Dit was de hoofdstad van het Chimu Rijk. Vanaf 100 jaar na Christus tot 1470 hadden zij de macht in het gebied aan de Peruaanse kust, totdat ze verslagen werden door de Inca’s. Ongeveer 30.000 mensen leefden in de adobe-stad Chan Chan. Momenteel zijn de belangrijkste tempels blootgelegd door archeologen. Hoge brede muren beschermen de tempels en alles is prachtig versierd met graveringen die verwijzen naar de zee.

‘s Middags bezochten we Huaca de la Luna en Huaca de la Sol. Dit zijn twee piramides en die wilden we dus wel zien. Het Moches-rijk bouwden deze piramides door een aantal eeuwen heen. Bij de komst van een nieuwe koning werd een nieuwe laag aangebracht en daar werden de machtigen en geestelijken in begraven. Helaas hebben de Spanjaarden in hun rooftocht voor goud en zilver veel vernietigd. Maar gelukkig zijn nog steeds prachtige schilderingen redelijk in tact. Momenteel wordt er veel onderzoek verricht. We kwamen een van de onderzoekers tegen en dat was erg leuk want hij had diezelfde dag een aantal vazen opgegraven en onlangs waren ze ook op nieuwe graven gestuit.

Op zaterdag wilden we weer een dagje aan het strand doorbrengen maar het was bewolkt en dus gingen we naar de shopping mall van Trujillo. Hier werd ook live de Champions Leagua finale uitgezonden en omdat ze hier helemaal fan van Barcalona zijn, was het gezellig druk. Daarna hebben we nog Nederlandse appeltaart gegeten, hij was bijna net zo lekker als van mama.

's Avonds moesten we naar de bus terminal. We verdwaalden een beetje en zagen in gedachte de bus al zonder ons vertrekken. Een taxi wist ons gelukkig net op tijd af te gooien en zoals gebruikelijk had de bus vertraging en haalden ruimschoots de bus. De volgende ochtend kwamen we aan in de kustplaats van Peru, Mancora. In het hostel leerden we vier Nederlanders kennen, Eef en Kieke uit Tilburg en Sanne en Rob uit Eindhoven. De hele dag zijn we in hostel gebleven en hebben lekker zitten kletsen. 's Avonds werd de sushibar bezocht (helaas zonder Arnold, die was niet zo lekker), heerlijk! Bertjes, plan maar weer vast een avondje voor na 13 november!

Arnold had ook de volgende dag last van zijn maag en bleef op bed, terwijl Do met Sanne de hele dag rond het zwembad hing. Het strand van Mancora viel een beetje tegen en we snappen niet helemaal waarom dit strand wordt aanbeden door de locals... Je kan er wel goed surfen met lang rollende golven. Op dinsdag vertrok onze bus om 7.00 uur 's ochtends. Uiteraard had ie vertraging....uiteindelijk om 8.45 gingen we weg met een minibusje dat ons naar de volgende grote stad bracht. Hier werden we in een normale bus gezet die ons over de grens met Ecuador moest brengen. Het was allemaal een beetje vaag maar uiteindelijk hadden we onze stempels, werd onze bagage niet gecontroleerd en werden we door de autoriteiten er niet uit gepikt bij een andere controle, in tegenstelling tot onze achterbuurman. Hij moest de bus uit en kwam niet meer terug voordat de bus vertrok.

We reden door naar Guayaquil, de grootste stad van Ecuador met ruim twee miljoen inwoners. We begrijpen nu waar de term bananenrepubliek vandaan komt. We reden urenlang langs velden vol met bananenplantages. Hier moet het echt wel goed komen met de buikklachten! Door stom toeval belanden we in het zelfde hostel als Eef en Kieke. De hele avond hebben we op hun kamer zitten kletsen, onder andere over de Galapagos.

We besloten om de volgende dag naar het centrum te gaan om meer informatie in te winnen over de eventuele financiele consequenties van een lastminute bezoekje aan deze eilanden. Eenmaal terug in het hostel, dat ook een tour agency is, bluften we een beetje en kregen we een aanbod welke we niet konden weerstaan. Als een idioot moesten we toen naar de shopping mall om al onze rekeningen te plunderen, we moesten namelijk contant betalen want we zouden de volgende dag vertrekken. Met verschrikkelijk veel geld op zak besloten we dat het wel zo veilig was als we een taxi terugnamen. Eenmaal terug in het hostel vertelde de dame ons dat het hele feest niet doorging omdat er geen vluchten meer beschikbaar waren. Balen maar helaas. Maar niet lang getreuerd want ze wist te regelen dat we voor hetzelfde bedrag ook vrijdag as konden vertrekken! We overhandigde de sloot met geld (de munteenheid in Ecuador is overigens de Amerikaanse dollar) en waren we zelf ook nog een beetje beduust van onze eigen beslissing.

Vandaag moeten we dus nog een aantal dingetjes regelen, ons meer verdiepen in de eilanden en de bankzaken weer op orde krijgen. Morgen om 9.00 uur vertrekt ons vliegtuig. We verblijven eerst drie dagen op een van de bewoonde eilanden om daarna acht dagen met de boot Darwin te gaan varen langs verschillende eilanden! Als we anderen moeten geloven is het ongelooflijk wat we gaan meemaken, dus we hebben er reuze veel zin in! Galapagos here we come!

PS Tio Ger en Tia Ria, gefeliciteerd met jullie 40-jarige huwelijk!

PS Arie en Liesbeth heel veel plezier op Corsica en gefeliciteerd met jullie trouwdag!

PS Annelies, Tante Gerrie en natuurlijk Judith alvast van hartegefeliciflapstaart!

PS Sem, gefeliciteerd met je eerste kampioenschap en met zo'n doelpunt is het helemaal feest!

PS Moeke, dank voor het aanbod, maar we voelen ons alweer een stuk beter! En heb je Skype al geinstalleerd?

PS Kijk op Peru:
We vinden Peru een mooi land met grote verschillen tussen arm en rijk. Het is wel meer ontwikkeld dan Bolivia, maar de sociale spanningen zorgen ervoor dat alle veranderingen langzaam gaan. We vinden de taxi-chauffeurs in Peru wel erg irritant. Ze proberen je constant te belazeren en liegen alles bij elkaar over van alles en nog wat, om maar wat geld te verdienen. Peru is wel een aanrader, vanwege haar hoge culturele geschiedenis en prachtige landschappen.