Nee :(
Door: Dorian en Arnold
Blijf op de hoogte en volg Arnold en Dorian
12 Mei 2011 | Peru, Cuzco
Huana Potosí is een berg van 6088 m hoog en is relatief gemakkelijk te beklimmen, althans in vergelijking met bergen van dezelfde hoogte. Wij hadden een tweedaagse tocht geboekt. Na een rommelig vertrek uit La Paz, kregen we bij het basiskamp al het nodige materiaal zoals een ijspik, crampons, een soort skischoenen, warme kleding etc. Met een tot-op-de-nok gevulde rugzak vertrokken we vervolgens naar het tweede kamp. Een flinke maar mooie wandeling bracht ons hier. Bij aankomst kregen we thee en koekjes en niet veel later kregen we een warme maar niet al te lekkere maaltijd. Bovendien werden we aan onze gids voorgesteld. Rond 18.00 uur werden we geacht te slapen. Het was ijskoud, we lagen op dunne matrasjes op de grond en we konden de slaap niet vatten op 5130 meter hoogte. Om 00.00 uur werden we wakker gemaakt en moesten we ons zo warm mogelijk aankleden, 5 lagen moesten volstaan. Het ontbijt (om 0030 uur) was niet fantastisch maar uiteindelijk moesten we eraan geloven, met zonsopgang zouden we rond de top zijn. We zaten samen vastgeketend aan de gids en voetje voor voetje gingen we naar boven.
Al snel merkte Do dat ze hele slechte benen had en niet veel later begon ook haar maag op te spelen. Wat extra energie in de vorm van een chocoladereep en een banaan mocht niet helpen en op 5400 meter moest ze al opgeven. Gelukkig waren er meerdere groepen op de berg en Do wilde graag dat Arnold de tocht wel zou vervolmaken. Dus werd hij aan een andere groep gekoppeld. Do kon op deze manier met de gids weer naar beneden. Arnold voelde zich goed en vervolgde zijn tocht. Echter rond 5700 meter begon ook hij last te krijgen van de hoogte; duizeligheid, hoofdpijn en het gevoel of je moet overgeven. Zijn groep motiveerde hem nog maar op 5800 protesteerde ook zijn lichaam zo hevig dat het onverantwoordelijk was om verder te gaan.
Gedesillusioneerd kwamen we dus weer terug aan in La Paz. Het was voor ons beiden echt een grote teleurstelling dat we niet de top hadden bereikt! Een lekkere Mexicaanse maaltijd moest ons leed wat verzachten, maar bij terugkomst in het hostel bleek Arnolds maag de maaltijd niet te acepteren. Vijfmaal moest hij naar het toilet rennen om over te geven....
De volgende dag bleek hij ook nog koorts te hebben. Zuster Do verzorgde hem met alle liefde, een goeie soep en een fruitsalade bracht hem weer op de been. De volgende dag konden we daarom weer samen door de stad slenteren. Hoewel La Paz op het eerste gezicht een vieze, onveilige, chaotische stad zijn we er stiekem toch een beetje van gaan houden. Oke, we willen er voor geen goud echt wonen maar de stad heeft zijn charme en we zijn blij dat we dat hebben mogen ontdekken.
Vanuit La Paz vertrokken we rchting Copacobana, een klein dorpje aan de rand van Lake Titicaca. Dit meer is het hoogst gelegen, bevaarbare meer van de wereld op ongeveer 4000 meter hoogte. Het vertrek uit La Paz ging niet zoals gepland. We zouden om 7.30 opgehaald worden maar toen we een uur later belden, bleek dat we niet op de ophaallijst waren gezet. Uiteindelijk werden we door een taxi opgehaald om ergens anders in La Paz op een andere bus richting Copacobana gezet te worden. Oke, we hadden hierdoor 2,5 uur vertraging en we misten hierdoor onze boot in Copacabana, maar we zijn inmiddels wel wat gewend op dit continent en dus lieten we alles gelaten over ons heen komen. Het meer is zo ontzettend groot, dat op sommige plekken de horizon leek op de horizon van de zee: geen land in zicht. Maar Lake Titicaca wordt omringd door de mooie, besneeuwde bergtoppen van de Andes. Huana Potosí was ook zichtbaar.
In Copacabana, waar het zonnetje heerlijk scheen, hebben we een mooi kerkje bezocht en vervolgens hebben we genoten van de zonsondergang op een van de bergen rondom het dorpje. Op deze berg offeren de locals allerlei dingen in de hoop op een betere toekomst. De volgende dag pakten we alsnog de boot naar Isla del Sol, een van de eilanden in het meer. De bootrit duurde 2 uur en hier leerden we Sanne en Peter kennen. Twee Nederlanders uit Pijnacker die ook nog eens korfbalden, bij Avanti. Het was erg gezellig en we besloten gezamenlijk het eiland te verkennen en natuurlijk allerlei korfbalgerelatieerde onderwerpen te bespreken. Volgens de overlevering werden hier de Inca´s geboren die vervolgens Cuzco en Machu Picchu stichten, oftewel een heilige plek voor de Inca´s. Op drie locaties zijn er ook nog oude ruïnes en tempels te vinden. Het eiland deed overigens ook zijn naam eer aan, onze nekken verbranden vliegensvlug.
´s Avonds hebben we met zijn viertjes gekaart en daarna doken we onze bedjes in. Ons bed bestond uit twee balen stroo en een soort matrasje erover heen, dus het was niet super comfortable maar ach voor 18 Bolivianos... Tegen 10 uur in de ochtend starten we met zijn vieren de wandeling die ons naar het andere kant van het eiland moest brengen. Door pauzes die wat langer duurde dan normaal, omdat we maar bleven kletsen over korfbal, kwamen we uiteindelijk maar net op tijd bij de boot aan die ons terug zou brengen naar Copacobana.
Op dinsdag vertrokken we uit Copacobana, en ook uit Bolivia. We hebben genoten van dit land, het heeft zulke mooie en uiteenlopende natuur dat het echt een aanrader is! Het heeft zoveel grondstoffen en mogelijkheden maar het is tegelijkertijd het armste land van Zuid-Amerika. De cultuur zorgt ervoor dat het land niet verder ontwikkeld. Als de politiek een goed idee heeft, wat misschien niet voor iedereen perfect is, dan gaat men staken en protesteren. Dit zorgt er uiteindelijk voor dat het plan niet doorgaat. Ook werkt iedereen voor zichzelf en denkt alleen aan het eten wat voor dezelfde dag op de plank moet komen, weinig mensen denken aan de toekomst.
Aangekomen in Cuzco, Peru, na ongeveer 10 uur in de bus, hebben we onze vrienden opgezocht. We hadden met Valerie en Samy afgesproken in een hostel en we zijn met zn vieren uit eten geweest om de afgelopen vier weken te bespreken. Ook zij maakten wat hachelijke avonturen mee! De volgende ochtend werd gebruikt om de plannen van onze 7-daagse wandeling naar Machu Picchu te bespreken. Na enig aarzelen (we moeten nogal wat bergen over!) hebben we besloten om met ze mee te gaan. We hebben de lunch genuttigd op de mercado (1 grote overdekte markt waar je van alles kan kopen en je heel goedkoop kan eten). We kregen van Samy en Valerie een stukje heerlijke taart omdat we 3 jaar samen zijn en wij hebben op onze beurt hun getrakteerd op een super fruitdrink (vers van de pers). De rest van de dag hebben we besteed aan inkopen van eten voor de trek en het zoeken naar de goedkoopste kampeerspullen voor ons: een tent, matrasjes en wandelstokken. Alle andere benodigdheden hebben Valerie en Samy al. ´s Avonds hebben we ons 3 jaar samen gevierd met z´n 2-tjes in een mooi restaurant met uitzicht over Cuzco.
Vandaag hebben we de laatste dingetjes gekocht voor de trek en gaan we ons voorbereiden voor de 7-daagse wandeling naar Machu Picchu.
We zijn dus een weekje offline! Ciao!
PS Thanks voor alle felecitaties!!
PS Hup Ajax!
PS Ouders, veel plezier!
Al snel merkte Do dat ze hele slechte benen had en niet veel later begon ook haar maag op te spelen. Wat extra energie in de vorm van een chocoladereep en een banaan mocht niet helpen en op 5400 meter moest ze al opgeven. Gelukkig waren er meerdere groepen op de berg en Do wilde graag dat Arnold de tocht wel zou vervolmaken. Dus werd hij aan een andere groep gekoppeld. Do kon op deze manier met de gids weer naar beneden. Arnold voelde zich goed en vervolgde zijn tocht. Echter rond 5700 meter begon ook hij last te krijgen van de hoogte; duizeligheid, hoofdpijn en het gevoel of je moet overgeven. Zijn groep motiveerde hem nog maar op 5800 protesteerde ook zijn lichaam zo hevig dat het onverantwoordelijk was om verder te gaan.
Gedesillusioneerd kwamen we dus weer terug aan in La Paz. Het was voor ons beiden echt een grote teleurstelling dat we niet de top hadden bereikt! Een lekkere Mexicaanse maaltijd moest ons leed wat verzachten, maar bij terugkomst in het hostel bleek Arnolds maag de maaltijd niet te acepteren. Vijfmaal moest hij naar het toilet rennen om over te geven....
De volgende dag bleek hij ook nog koorts te hebben. Zuster Do verzorgde hem met alle liefde, een goeie soep en een fruitsalade bracht hem weer op de been. De volgende dag konden we daarom weer samen door de stad slenteren. Hoewel La Paz op het eerste gezicht een vieze, onveilige, chaotische stad zijn we er stiekem toch een beetje van gaan houden. Oke, we willen er voor geen goud echt wonen maar de stad heeft zijn charme en we zijn blij dat we dat hebben mogen ontdekken.
Vanuit La Paz vertrokken we rchting Copacobana, een klein dorpje aan de rand van Lake Titicaca. Dit meer is het hoogst gelegen, bevaarbare meer van de wereld op ongeveer 4000 meter hoogte. Het vertrek uit La Paz ging niet zoals gepland. We zouden om 7.30 opgehaald worden maar toen we een uur later belden, bleek dat we niet op de ophaallijst waren gezet. Uiteindelijk werden we door een taxi opgehaald om ergens anders in La Paz op een andere bus richting Copacobana gezet te worden. Oke, we hadden hierdoor 2,5 uur vertraging en we misten hierdoor onze boot in Copacabana, maar we zijn inmiddels wel wat gewend op dit continent en dus lieten we alles gelaten over ons heen komen. Het meer is zo ontzettend groot, dat op sommige plekken de horizon leek op de horizon van de zee: geen land in zicht. Maar Lake Titicaca wordt omringd door de mooie, besneeuwde bergtoppen van de Andes. Huana Potosí was ook zichtbaar.
In Copacabana, waar het zonnetje heerlijk scheen, hebben we een mooi kerkje bezocht en vervolgens hebben we genoten van de zonsondergang op een van de bergen rondom het dorpje. Op deze berg offeren de locals allerlei dingen in de hoop op een betere toekomst. De volgende dag pakten we alsnog de boot naar Isla del Sol, een van de eilanden in het meer. De bootrit duurde 2 uur en hier leerden we Sanne en Peter kennen. Twee Nederlanders uit Pijnacker die ook nog eens korfbalden, bij Avanti. Het was erg gezellig en we besloten gezamenlijk het eiland te verkennen en natuurlijk allerlei korfbalgerelatieerde onderwerpen te bespreken. Volgens de overlevering werden hier de Inca´s geboren die vervolgens Cuzco en Machu Picchu stichten, oftewel een heilige plek voor de Inca´s. Op drie locaties zijn er ook nog oude ruïnes en tempels te vinden. Het eiland deed overigens ook zijn naam eer aan, onze nekken verbranden vliegensvlug.
´s Avonds hebben we met zijn viertjes gekaart en daarna doken we onze bedjes in. Ons bed bestond uit twee balen stroo en een soort matrasje erover heen, dus het was niet super comfortable maar ach voor 18 Bolivianos... Tegen 10 uur in de ochtend starten we met zijn vieren de wandeling die ons naar het andere kant van het eiland moest brengen. Door pauzes die wat langer duurde dan normaal, omdat we maar bleven kletsen over korfbal, kwamen we uiteindelijk maar net op tijd bij de boot aan die ons terug zou brengen naar Copacobana.
Op dinsdag vertrokken we uit Copacobana, en ook uit Bolivia. We hebben genoten van dit land, het heeft zulke mooie en uiteenlopende natuur dat het echt een aanrader is! Het heeft zoveel grondstoffen en mogelijkheden maar het is tegelijkertijd het armste land van Zuid-Amerika. De cultuur zorgt ervoor dat het land niet verder ontwikkeld. Als de politiek een goed idee heeft, wat misschien niet voor iedereen perfect is, dan gaat men staken en protesteren. Dit zorgt er uiteindelijk voor dat het plan niet doorgaat. Ook werkt iedereen voor zichzelf en denkt alleen aan het eten wat voor dezelfde dag op de plank moet komen, weinig mensen denken aan de toekomst.
Aangekomen in Cuzco, Peru, na ongeveer 10 uur in de bus, hebben we onze vrienden opgezocht. We hadden met Valerie en Samy afgesproken in een hostel en we zijn met zn vieren uit eten geweest om de afgelopen vier weken te bespreken. Ook zij maakten wat hachelijke avonturen mee! De volgende ochtend werd gebruikt om de plannen van onze 7-daagse wandeling naar Machu Picchu te bespreken. Na enig aarzelen (we moeten nogal wat bergen over!) hebben we besloten om met ze mee te gaan. We hebben de lunch genuttigd op de mercado (1 grote overdekte markt waar je van alles kan kopen en je heel goedkoop kan eten). We kregen van Samy en Valerie een stukje heerlijke taart omdat we 3 jaar samen zijn en wij hebben op onze beurt hun getrakteerd op een super fruitdrink (vers van de pers). De rest van de dag hebben we besteed aan inkopen van eten voor de trek en het zoeken naar de goedkoopste kampeerspullen voor ons: een tent, matrasjes en wandelstokken. Alle andere benodigdheden hebben Valerie en Samy al. ´s Avonds hebben we ons 3 jaar samen gevierd met z´n 2-tjes in een mooi restaurant met uitzicht over Cuzco.
Vandaag hebben we de laatste dingetjes gekocht voor de trek en gaan we ons voorbereiden voor de 7-daagse wandeling naar Machu Picchu.
We zijn dus een weekje offline! Ciao!
PS Thanks voor alle felecitaties!!
PS Hup Ajax!
PS Ouders, veel plezier!
-
12 Mei 2011 - 21:42
Karen,Casper,Martijn:
Beste Nol, (Do ook) van harte..Nog vele jaren vol geluk toegewenst... Hoogteziek net zo erg als zeeziek???? Hele prestatie hoor in je eentje de berg op....(en natuurlijk ook af...) Komende dagen weer heel veel avontuur en geluk.
Ps2: Hup Twente..
-
12 Mei 2011 - 21:46
Papamamado:
Wij wensen jullie een hele goede en veilige trektocht over de bergen en dalen naar Machu Picchu.
Soms is het afzien, soms is het lachen en soms is het huilen, maar dit alles zal onvergetelijk zijn.
Nu is het nog even tijd voor dikke kussen, Beso...beso... beso...,Papamamado. -
12 Mei 2011 - 22:23
Arie & Liesbeth:
Dat was fijn om jullie weer eens te zien via de skype. En als toetje nog een mooi verslag. Alsnog Gefeliciteerd met jullie 3 jaar....had er de hele dag aan gedacht maar tijdens skype vergeten door de enorme verassing dat ik jullie zag. Heel veel plezier met jullie 7 daagse track. Dikke knuffel. -
13 Mei 2011 - 00:06
Lieke:
Lieve Do & Nol,
Van harte gefeliciteerd met jullie 3-jarig samenzijn! Ik wens jullie een hele fijne en mooie tocht toe en let goed op elkaar! Dikke kus -
13 Mei 2011 - 07:24
Emek:
Pieken en dalen, maar dat schept perspectief! Ik vind jullie doorzettingsvermogen echt het vermelden waard. Machu Picchu is van jullie!
-
13 Mei 2011 - 07:31
Tassie:
Jammer dat jullie het niet gehaald hebben, maar toch stoer dat jullie zo ver zijn gekomen!
Nogmaals van harte met jullie 3 jarige verkering! Zie op FB steeds DES voorbij komen dus moest gelijk aan jullie denken! haha
Heel veel plezier, succes en geluk op jullie tocht, ik kijk uit naar een mooi verslag!
Snel ff keertje skypen!
LOVE YOU!
-
13 Mei 2011 - 13:12
Harmana Y Hermano:
Kalimera, vanuit een mooi griekenland wensen wij jullie heel veel succes met jullie trek naar machu pichu (nb vergeet het kompas niet anders kom wellicht uit bij chichen itcza).
wij hebben vandaag ook gewandeld, heel mooi maar duidelijk minder spectaculair wat jullie doen, ook een klein hoogte-verschilletje.
Felicidados met jullie 3 jaar, op naar de 15 (dat zit er bij ons nl bijna op, als we het halen)
hasta la vista y cherete.
-
13 Mei 2011 - 13:37
Maudy:
Vandaag op vrijdag de 13e zijn jullie precies 6 maanden (onder)weg! Nog een mijlpaal om te "vieren".
Succes met De Wandeling.
-x- -
14 Mei 2011 - 16:41
De Dissels:
Ola, 3 jaar alweer... time flies! Ook al hebben jullie de top niet helemaal bereikt (maar ja, waar hebben we het over als je op ruim 5,5 kilometer staat!) we zijn hoe dan ook supertrots op jullie.
Gezellig zeg zo'n korfbalonderonsje in Peru. Misschien ook leuk voor een trainingskamp?
Succes met jullie tocht naar Machu! Denk dat het toch hup Twente gaat worden...
Liefssss xxx -
15 Mei 2011 - 19:17
De Dissels:
gratuliere met je 3e ster, Do! -
15 Mei 2011 - 19:24
De Dissels:
oh ja, we hebben speciaal voor jullie Beatsad verplaatst zodat jullie er gezellig bij kunnen zijn!
X -
16 Mei 2011 - 22:04
Joke:
Bij ons is het nu 17 mei 0.04 uur dus Arnold, gefeliciteerd met je verjaardag! -
17 Mei 2011 - 05:10
Ellen:
Arnoldtjeeeeee...... van harte gefeliciteerd met je verjaardag dikke knuffel ook van Shireen natuurlijk :-)
en ook gefeliciteerd met jullie JA woord
X El -
17 Mei 2011 - 08:16
Rita:
Het is de 17e. Arnold van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Dorian jij ook met je a.s. man.
Klinkt goed, toch? O, de hoogte. Ik voelde weer precies hoe dat was in Tibet. Helemaal geen fijn gevoel. Maar jullie zijn veeeeeel hoger gekomen. Ik maar tot 3200 meter. Nu zijn jullie weer aan een trektocht bezig. Daar krijgen we vast weer mooie foto's van te zien.
Heel veel plezier en tot schrijfs.
Knuffel, Rita
-
17 Mei 2011 - 10:55
Mamapapado:
Lieve Arnold
Er is er een jarig Hoera Hoera, maar dat kunnen we even niet zien maar dan ben jij Arnold
Hij leve lang - hij leve lang - Hiep Hiep Hoera!!!
Van harte gelukgewenst op deze bijzondere Verjaar - Dag.
Drie Dikke Zoenen. Sjaak en Janny
P.s. de vlag hangt uit voor jou en een klein beetje voor Maxima -
17 Mei 2011 - 11:12
Annelies:
Hai Arnold en Dorian,
Hier een berichtje uit Zoetermeer. Op de kalender zag ik dat je vandaag jarig bent Arnold,dus Van Harte Gefeliciteerd!!!! Regelmatig hoor,lees en zie ik jullie reiservaringen,echt fantastisch wat jullie allemaal meemaken. En wat een gave foto's maken jullie. Geniet er lekker van,nog 180 dagen. Groeten van Anton en Annelies -
17 Mei 2011 - 16:57
De Dissels:
"Ei, ei, ei, en we zijn zo blij...."! Van harte Arnie (Do, geef jij 'm die lekkere dikke verjaardagskussen?). Liefs, x -
17 Mei 2011 - 18:32
50schilletjes:
Bovenste Beste Arnold, van harte gefeliciteerd met je ..e (hoe oud word je eigenlijk?) verjaardag!! En voor je aanstaande ook de hartelijke felicitaties.Kuskuskus. Maak er samen een leuke dag van enne de borrel houden we wel tegoed ;-)
Ook van Robin en Dewi krijgen jullie vandaag een extra dikke knuffel.
-x- -
17 Mei 2011 - 21:43
Tas:
Arnold!! Van harte gefeliciteerd!!! Dikke knuffel voor je verjaardag!!
@do: er is n lange mail naar je onderweg :-) heb je lekker wat te lezen!
Dikke kus! -
18 Mei 2011 - 17:19
Margriet:
Weer een leuk verslag en ik wens jullie veel geluk en een mooie dag en een goed feest! -
20 Mei 2011 - 11:14
TioGerenTiaMaria:
Bijna vergeten, maar beter laat dan nooit!
Arnold, nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
Maak er iets moois van, maar deze opdracht hebben jullie niet nodig toch?
Groetjes
TioG & TiaM -
20 Mei 2011 - 13:59
Hermana Y Hermano:
Lieve Arnold,
Een beetje vertraagd (naar goed Grieks gebruik), maar daarom niet minder gemeend:
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
Hopelijk heb je er samen met je geliefde een hele mooie dag van gemaakt.
Wij proosten hier in de Griekse zon op jouw verjaardag: yammas !!!
-
21 Mei 2011 - 08:05
Richard Schouten:
Hoi jongelui, de verhalen zijn leuk en spannend, tevens hoor ik dat jullie elkaar nog wat strakker aan de ketting hebben gelegd, laat het een voorbode zijn van een gelukkige toekomst, maar dan kan na zo een reis eigenlijk niet anders. Veel plezier nog verder op de reis. gegroet opa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
