JA!
Door: Dorian en Arnold
Blijf op de hoogte en volg Arnold en Dorian
02 Mei 2011 | Bolivia, La Paz
Zojuist een driegangenlunch op voor € 0,80 pp en dus kunnen we er tegenaan om weer een flink verslag te schrijven. Voordat we onze belevenissen van de afgelopen dagen beschrijven, willen we groot nieuws vertellen maar daarvoor moeten we even terug in de tijd.
Paaseiland, 5 april.
Onze derde dag op dit prachtige eiland eindigen we op Tahai, op deze locatie staan een aantal van de beroemde beelden. Onder het genot van paaseieren en een Piscowijntje genieten we van de zon die langzaam zakt. We genieten van het uitzicht en van elkaar. Dan staat Arnold op om vervolgens op zijn knieën te gaan en de vraag-der-dragen te stellen; Dorian, wil je me met me trouwen? Natuurlijk is het antwoord van Do ´Ja!´. Het duurde even voordat we dit bijzondere moment met de rest van de wereld wilden delen, maar deze week hebben we een mooie ring uitgezocht, hebben we het aan onze ouders verteld en dus nu aan jullie!
Oke, nu weer terug naar het heden. Ons vorige verslag plaatsten wij in Sucre, een dag voor eerste Paasdag. Het uploaden van dit verslag, alle foto´s en de video´s duurde meer dan 6 uur en we besloten dat we op Paaszondag mochten uitslapen. Dat was niet tegen dovenmansoren gezegd, Do heeft bijna de hele dag geslapen! De tijd die over bleef hebben we besteed aan lezen en kaarten. Een prima rustdag na al het moois wat we de afgelopen periode weer hebben meegemaakt.
De volgende dag zijn we weer op pad gegaan. We hebben het uitkijkpunt van Sucre bezocht. Hoewel dat een beetje tegen viel, zagen we wel dat Sucre een prachtige stad is. De binnenstad bestaat uit witte huizen, kerken en het centrale plein bevat mooie koloniale (witte) overheidsgebouwen. Bovendien is het niet zo chaotisch als bijvoorbeeld La Paz en dus een stad om prima te vertoeven. Ook heeft de stad een mooi park met een ´Eifeltoren´ en een ´Arc de Triompf´ waar we ´s avonds een kaartje hebben gelegd. ´s Avonds hebben we heerlijk gesmuld in Café Amsterdam van een ´Nederlandse´ broodje gehaktbal met pindasaus!! En als toetje hadden we ook nog een lekkere pannenkoek! Om toch te laten zien dat we ook wel een beetje inburgeren, dronken we bij dit alles Mate de coca.
Dinsdags vertrokken we naar Potosí, een mijnwerkersstad. Tijdens de Spaanse inquisitie werd hier zilver gevonden en was dit een van de welvarendse steden van de wereld van dat moment. In de stad zijn vele koloniale, prachtige gebouwen te zien die aan deze tijd herinneren. Tegenwoordig wordt er weinig zilver meer gevonden, maar wordt er nog wel o.a. tin, zink, en lood gewonnen. Dé toertistische trekpleisters van Potosí, is een bezoekje brengen aan de grootste mijn van de stad, Cerro Rico (rijke berg). En dat gingen we dus doen op woensdag! Het was best een beetje eng want het bezoeken van een mijn is niet zonder gevaar, denk bijvoorbeeld aan de mijn in Chili waar afgelopen augustus 33 mijnwerkers maandenlang vastzaten nadat deze was ingestort. Bovendien is het stoffig, donker, krap, warm en weinig zuurstof etc.
We kregen gepaste kleding, kaplaarzen, een helm met uiteraard een echte mijnwerkerslamp en dus kon de tour beginnen! We liepen eerst door een straatje met allerlei winkeltjes. Daar werd ons vriendelijk doch dringend verzocht om wat spulletjes te kopen, zodat we dit konden geven aan de mijnwerkers. Zij vinden het niet erg dat er toeristen komen en foto´s maken, maar een kleine ´vergoeding´ daarvoor is wel wenselijk. En dus kochten wij cocabladeren, een fles sinas en een pakketje dynamiet. Daarna vertrokken we naar een werkplaats waar we konden zien hoe vanuit het ruwe materiaal het bruikbare mineralen worden gefilterd. Waar 400 jaar geleden 100 procent zilver werd gewonnen, was nu slechts 15% van het gewonnen materiaal bruikbaar voor de verkoop.
Vervolgens gingen we dan echt de mijn in! We hebben ´praatjes´ gemaakt met verschillende mijnwerkers en onze cadeautjes overhandigd. Praatjes staat tussen aanhalingstekens omdat de mijnwerkers over het algemeen geen Spaans spreken maar Quechua. We kwamen o.a. het volgende te weten:
- In de mijnen rondom Potosí werken 12.000 mannen (geen vrouwen).
- Hoewel het volgens de wet niet mag, starten de meeste jongens al rond hun 12e of 13de met het werken in de mijn.
- Het werk in de mijn gaat 24/7 door.
- In de mijnen werken verschillende families, iedere familie voor zich. Binnen de familie worden eigen afspraken gemaakt over werktijden, maar de meeste mannen werken 6 dagen per week/10 uur per dag.
- Er is geen kaart van de mijn, in theorie kan je overal dynamiet in de muur proppen en hopen dat er bruikbaar materiaal vrijkomt. Dit lijkt tamelijk chaotisch en dus gevaarlijk, maar de mannen weten precies waar ze mee bezig zijn en dus is het veilig.
- Het salaris wat de mannen verdienen is niet slecht. Het minimuloon in Bolivia ligt op 800 Bolivianos per maand (€ 80,-) en de mijnwerkers verdienen soms wel Bs. 2000 per maand.
- Veel mannen krijgen op latere leeftijd (rond de 50) lichamelijke klachten en sterven uiteindelijk aan een longaandoening.
- Een leeg karretje weegt 1000 kg, met inhoud weegt het 2000 kg. Zo´n kar wordt geduwd en getrokken door vier mannen over een soort van spoor (zie video). Zelf hebben we ook nog even meegeholpen om een kar te vullen met stenen.
We kregen echt te doen met het verschrikkelijk zware werk wat deze mannen verrichten. Onze gids (een oud-mijnwerker) benadrukte echter dat we geen medelijden hoeven te hebben met hen. Ze vinden het leuk om in de mijn te werken en willen voor ´geen goud´ iets anders doen. Zelfs oudere mannen die het zware werk niet meer aankunnen, kiezen er voor lichtere klusjes te verrichten om op die manier ´hun steentje´ bij te dragen en op die manier nog deel uit te kunnen maken van deze bijzondere gemeenschap.
´s Middags hebben we een verlovingsring uitgezocht en konden we ´s avonds terugkijken op een geslaagde dag! Donderdagochtend hebben we Casa de Moneda bezocht. Dit is een museum waar wordt verteld hoe het drukken van de (zilveren) munten in zijn werk ging. We hadden lovende verhalen gehoord, maar we vonden het enigzins tegenvallen. Het gebouw was echter wel heel mooi, heel Spaans. ´s Middags hebben we met de ouders en geskypt en ´s avonds zijn we vertrokken naar Cochabamba.
Cochabamba is de vierde stad van Bolivia en vonden wij een moderne uitstraling hebben. Al wandelend kwamen we prachtige winkels tegen en genoten we van verse jus d´orange dat je bij straatverkopers voor een eurokwartje kan kopen. Do heeft haar haren in laagjes laten knippen voor € 0,30 bij de kappersacademie. Omdat we Koninginnenach niet konden meemaken, hebben we een andere manier van vermaak gezocht, we besloten naar de bios te gaan! Met popcorn op schoot hebben we gekeken naar ´Amigos con derechos´ oftewel ´No strings atached´. Oke, het is geen mustsee maar het was wel leuk om weer eens een filmpje te pakken!
Op Koninginnedag hebben we de Christ de Redeemer van Cochabamba bezocht. Hij lijkt sprekend op die van Rio de Janeiro, alleen deze is groter en zelfs de grootste van de wereld. Bovendien kan je erin! We hebben dus in de armen van Jezus gelopen! Het leek ons op deze dag ook wel gepast om een (vrij)markt te bezoeken. Deze markt werd ons aangeraden in de Footprint en dat hebben we geweten. Pffff....er kwam geen einde aan...de kleedjes, winkeltjes, stalletjes met groente, fruit, ander eten, huishoudelijke artikelen, kleding, schoenen, dvd´s, mobieltjes, etc etc. Do is al een paar weken op zoek naar een nieuwe bikini, maar helaas de confectiematen zijn hier anders (omdat ze zo klein zijn) en ook op deze markt is het niet gelukt om een nieuwe zwemoutfit te kopen.
Met de nachtbus zijn we vervolgens weer naar La Paz vertrokken. Hier kwamen we gisteren enigzins gebroken aan (ondanks een goeie bus) maar nadat we nog even een paar slaapuren hadden gepakt besloten we de stoute schoenen aan te trekken. We hebben besloten om ´nog even´ een bergje te gaan beklimmen deze week. Morgen vertrekken we naar Huana Potosí, dit is een berg met de top op 6088 meter boven zeeniveau, alle records worden dus weer verbroken!! Mochten we de top halen....
Vandaag stond in het teken van voorbereidingen voor deze tweedaagse klim en hebben we door La Paz gewandeld.
Tot zover weer! Adios!!
PS Lieve Natasja, van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Volgend jaar ben ik er weer bij! En thanks voor je sms van vanochtend!
PS Hermana Mayor en Victor: fijne vakantie in Griekenland
PS Garrick, alvast gefeliciteerd met je verjaardag, welkom thuis en veel succes met het herstarten van je normale leven
PS Deborah, ook jij gefeliciteerd met je verjaardag!
PS Joke, succes met de voorbereidingen van de reis naar Cuba. Geniet ervan! Laat ons weten of het een eiland is waar wij ook heen moeten!
Paaseiland, 5 april.
Onze derde dag op dit prachtige eiland eindigen we op Tahai, op deze locatie staan een aantal van de beroemde beelden. Onder het genot van paaseieren en een Piscowijntje genieten we van de zon die langzaam zakt. We genieten van het uitzicht en van elkaar. Dan staat Arnold op om vervolgens op zijn knieën te gaan en de vraag-der-dragen te stellen; Dorian, wil je me met me trouwen? Natuurlijk is het antwoord van Do ´Ja!´. Het duurde even voordat we dit bijzondere moment met de rest van de wereld wilden delen, maar deze week hebben we een mooie ring uitgezocht, hebben we het aan onze ouders verteld en dus nu aan jullie!
Oke, nu weer terug naar het heden. Ons vorige verslag plaatsten wij in Sucre, een dag voor eerste Paasdag. Het uploaden van dit verslag, alle foto´s en de video´s duurde meer dan 6 uur en we besloten dat we op Paaszondag mochten uitslapen. Dat was niet tegen dovenmansoren gezegd, Do heeft bijna de hele dag geslapen! De tijd die over bleef hebben we besteed aan lezen en kaarten. Een prima rustdag na al het moois wat we de afgelopen periode weer hebben meegemaakt.
De volgende dag zijn we weer op pad gegaan. We hebben het uitkijkpunt van Sucre bezocht. Hoewel dat een beetje tegen viel, zagen we wel dat Sucre een prachtige stad is. De binnenstad bestaat uit witte huizen, kerken en het centrale plein bevat mooie koloniale (witte) overheidsgebouwen. Bovendien is het niet zo chaotisch als bijvoorbeeld La Paz en dus een stad om prima te vertoeven. Ook heeft de stad een mooi park met een ´Eifeltoren´ en een ´Arc de Triompf´ waar we ´s avonds een kaartje hebben gelegd. ´s Avonds hebben we heerlijk gesmuld in Café Amsterdam van een ´Nederlandse´ broodje gehaktbal met pindasaus!! En als toetje hadden we ook nog een lekkere pannenkoek! Om toch te laten zien dat we ook wel een beetje inburgeren, dronken we bij dit alles Mate de coca.
Dinsdags vertrokken we naar Potosí, een mijnwerkersstad. Tijdens de Spaanse inquisitie werd hier zilver gevonden en was dit een van de welvarendse steden van de wereld van dat moment. In de stad zijn vele koloniale, prachtige gebouwen te zien die aan deze tijd herinneren. Tegenwoordig wordt er weinig zilver meer gevonden, maar wordt er nog wel o.a. tin, zink, en lood gewonnen. Dé toertistische trekpleisters van Potosí, is een bezoekje brengen aan de grootste mijn van de stad, Cerro Rico (rijke berg). En dat gingen we dus doen op woensdag! Het was best een beetje eng want het bezoeken van een mijn is niet zonder gevaar, denk bijvoorbeeld aan de mijn in Chili waar afgelopen augustus 33 mijnwerkers maandenlang vastzaten nadat deze was ingestort. Bovendien is het stoffig, donker, krap, warm en weinig zuurstof etc.
We kregen gepaste kleding, kaplaarzen, een helm met uiteraard een echte mijnwerkerslamp en dus kon de tour beginnen! We liepen eerst door een straatje met allerlei winkeltjes. Daar werd ons vriendelijk doch dringend verzocht om wat spulletjes te kopen, zodat we dit konden geven aan de mijnwerkers. Zij vinden het niet erg dat er toeristen komen en foto´s maken, maar een kleine ´vergoeding´ daarvoor is wel wenselijk. En dus kochten wij cocabladeren, een fles sinas en een pakketje dynamiet. Daarna vertrokken we naar een werkplaats waar we konden zien hoe vanuit het ruwe materiaal het bruikbare mineralen worden gefilterd. Waar 400 jaar geleden 100 procent zilver werd gewonnen, was nu slechts 15% van het gewonnen materiaal bruikbaar voor de verkoop.
Vervolgens gingen we dan echt de mijn in! We hebben ´praatjes´ gemaakt met verschillende mijnwerkers en onze cadeautjes overhandigd. Praatjes staat tussen aanhalingstekens omdat de mijnwerkers over het algemeen geen Spaans spreken maar Quechua. We kwamen o.a. het volgende te weten:
- In de mijnen rondom Potosí werken 12.000 mannen (geen vrouwen).
- Hoewel het volgens de wet niet mag, starten de meeste jongens al rond hun 12e of 13de met het werken in de mijn.
- Het werk in de mijn gaat 24/7 door.
- In de mijnen werken verschillende families, iedere familie voor zich. Binnen de familie worden eigen afspraken gemaakt over werktijden, maar de meeste mannen werken 6 dagen per week/10 uur per dag.
- Er is geen kaart van de mijn, in theorie kan je overal dynamiet in de muur proppen en hopen dat er bruikbaar materiaal vrijkomt. Dit lijkt tamelijk chaotisch en dus gevaarlijk, maar de mannen weten precies waar ze mee bezig zijn en dus is het veilig.
- Het salaris wat de mannen verdienen is niet slecht. Het minimuloon in Bolivia ligt op 800 Bolivianos per maand (€ 80,-) en de mijnwerkers verdienen soms wel Bs. 2000 per maand.
- Veel mannen krijgen op latere leeftijd (rond de 50) lichamelijke klachten en sterven uiteindelijk aan een longaandoening.
- Een leeg karretje weegt 1000 kg, met inhoud weegt het 2000 kg. Zo´n kar wordt geduwd en getrokken door vier mannen over een soort van spoor (zie video). Zelf hebben we ook nog even meegeholpen om een kar te vullen met stenen.
We kregen echt te doen met het verschrikkelijk zware werk wat deze mannen verrichten. Onze gids (een oud-mijnwerker) benadrukte echter dat we geen medelijden hoeven te hebben met hen. Ze vinden het leuk om in de mijn te werken en willen voor ´geen goud´ iets anders doen. Zelfs oudere mannen die het zware werk niet meer aankunnen, kiezen er voor lichtere klusjes te verrichten om op die manier ´hun steentje´ bij te dragen en op die manier nog deel uit te kunnen maken van deze bijzondere gemeenschap.
´s Middags hebben we een verlovingsring uitgezocht en konden we ´s avonds terugkijken op een geslaagde dag! Donderdagochtend hebben we Casa de Moneda bezocht. Dit is een museum waar wordt verteld hoe het drukken van de (zilveren) munten in zijn werk ging. We hadden lovende verhalen gehoord, maar we vonden het enigzins tegenvallen. Het gebouw was echter wel heel mooi, heel Spaans. ´s Middags hebben we met de ouders en geskypt en ´s avonds zijn we vertrokken naar Cochabamba.
Cochabamba is de vierde stad van Bolivia en vonden wij een moderne uitstraling hebben. Al wandelend kwamen we prachtige winkels tegen en genoten we van verse jus d´orange dat je bij straatverkopers voor een eurokwartje kan kopen. Do heeft haar haren in laagjes laten knippen voor € 0,30 bij de kappersacademie. Omdat we Koninginnenach niet konden meemaken, hebben we een andere manier van vermaak gezocht, we besloten naar de bios te gaan! Met popcorn op schoot hebben we gekeken naar ´Amigos con derechos´ oftewel ´No strings atached´. Oke, het is geen mustsee maar het was wel leuk om weer eens een filmpje te pakken!
Op Koninginnedag hebben we de Christ de Redeemer van Cochabamba bezocht. Hij lijkt sprekend op die van Rio de Janeiro, alleen deze is groter en zelfs de grootste van de wereld. Bovendien kan je erin! We hebben dus in de armen van Jezus gelopen! Het leek ons op deze dag ook wel gepast om een (vrij)markt te bezoeken. Deze markt werd ons aangeraden in de Footprint en dat hebben we geweten. Pffff....er kwam geen einde aan...de kleedjes, winkeltjes, stalletjes met groente, fruit, ander eten, huishoudelijke artikelen, kleding, schoenen, dvd´s, mobieltjes, etc etc. Do is al een paar weken op zoek naar een nieuwe bikini, maar helaas de confectiematen zijn hier anders (omdat ze zo klein zijn) en ook op deze markt is het niet gelukt om een nieuwe zwemoutfit te kopen.
Met de nachtbus zijn we vervolgens weer naar La Paz vertrokken. Hier kwamen we gisteren enigzins gebroken aan (ondanks een goeie bus) maar nadat we nog even een paar slaapuren hadden gepakt besloten we de stoute schoenen aan te trekken. We hebben besloten om ´nog even´ een bergje te gaan beklimmen deze week. Morgen vertrekken we naar Huana Potosí, dit is een berg met de top op 6088 meter boven zeeniveau, alle records worden dus weer verbroken!! Mochten we de top halen....
Vandaag stond in het teken van voorbereidingen voor deze tweedaagse klim en hebben we door La Paz gewandeld.
Tot zover weer! Adios!!
PS Lieve Natasja, van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Volgend jaar ben ik er weer bij! En thanks voor je sms van vanochtend!
PS Hermana Mayor en Victor: fijne vakantie in Griekenland
PS Garrick, alvast gefeliciteerd met je verjaardag, welkom thuis en veel succes met het herstarten van je normale leven
PS Deborah, ook jij gefeliciteerd met je verjaardag!
PS Joke, succes met de voorbereidingen van de reis naar Cuba. Geniet ervan! Laat ons weten of het een eiland is waar wij ook heen moeten!
-
02 Mei 2011 - 20:21
Yvie:
gefeliciteerd 82-ers!! -
02 Mei 2011 - 20:49
Anita:
Heey!!
Heel erg gefeliciteerd jullie twee.. nu ik er overnadacht.. waren jullie die avond wel super vrolijk.. maar dit verklaar waarom ;)
Heel veel plezier nog, wat zijn jullie volgende plannen?? Nog maar 13 nachtjes en dan zijn wij alweer thuis :(
Liefs Anita -
02 Mei 2011 - 21:10
Tassie:
:') n lach met n klein traantje! Gefeliciteerd lieve schatten! Ben zoooo blij voor jullie!
Best present ever ;-) maar nog fijner dat je er volgend jr weer bent!
En geniet nog steeds van jullie avonturen!
@ouders: Ook GEFELICITEERD!!!
Miss You! -
02 Mei 2011 - 21:42
Henny Diepenhorst:
Hallo Do en Arnold
Heel, heel hartelijk gefeliciteerd.
Groeten
Henny
Morgen ga ik de rest van jullie verslag lezen. -
03 Mei 2011 - 06:37
Raymond:
Gefeliciteerd! En heel veel plezier nog daar! -
03 Mei 2011 - 07:10
Sanne & Nikos:
WHAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHH!!!!!!!!!
Gefeliciteerd Dorian!! En Arnold, die we nog nooit ontmoet hebben, maar die wel met DE DORIAN van Speco gaat trouwen: OOK GEFELICTEERD!
Wat een vet nieuws zeg...
Wij zijn inmiddels ook weer plannen aan het maken, en wel om een tijdje in Spanje te gaan wonen, 5 juli vertrekken we. Tegen de tijd dat jullie terug zijn moeten jullie dus maar weer es het vliegtuig nemen richting Andalusia om alle verhalen te komen vertellen op onze veranda onder het genot van een rosé-tje...
dikke zoen! -
03 Mei 2011 - 07:29
Garrick:
Ha mr & mrs Hauser (Ik weet Arnolds achternaam ff niet)...
gefeliciteerd!!!!! Mooie ring hoor! Bij het lezen van de titel van jullie verslag in mijn emailinbox zat ik al te denken "waar kan dit verslag over gaan"....hahaha..wat blijkt??!
Nou...nog, heel veel plezier tijdens je reis! Geniet ook voor mij van je reis. Hier loopt het goed. Weinig tijd voor ontwenningsverschijnselen...maar ja..life goes on he ;-) -
03 Mei 2011 - 08:08
Wietske :
Suuuuuuuuuuuper gefeliciteerd! Echt heel leuk!
-
03 Mei 2011 - 09:00
Emek:
Gefeliciteerd! Prachtig leuk :)
En ik geniet elke keer weer van de local facts.
Heel veel succes met jullie klim. Ik hoop dat jullie het halen. Machtig zeg, 6km! -
03 Mei 2011 - 09:42
Arie & Liesbeth:
Na heel veel via skype gehoord te hebben is het weer heerlijk om jullie verslag te lezen. Nadat via de speakers het ring verhaal werd vertelt zijn wij ook in de lucht op een enorme hoogte gekomen.
Nogmaals gefeliciteerd en omarmen onze toekomstige Daughter-in-law.
De foto zijn mooi maar ééntje zegt genoeg. XXXX -
03 Mei 2011 - 10:22
Robin:
Jeeh!! Gefeliciteerd! Wat een feest, wat een feest... -
03 Mei 2011 - 16:31
K. Casper En M.:
Van harte gefeliciteerd.. Wat een leuk nieuws om te lezen... Papa en Mama Nol; Papa en Mama Do natuurlijk ook van harte gefeliciteerd. O, ja rest van de fam ook natuurlijk...
Ps: San (en Vic) Als enige geen chauffeur na feestjes is tot daar aan toe, maar als enige niet verloofd geweest???
Ave, Karen, Casper, Martijn en Nicky... -
03 Mei 2011 - 16:47
Lucien:
GEFELICITEERD! Wat een mooi nieuws en wat een bijzondere lokatie om te verloven.
Blijf genieten van al het moois dat jullie meemaken en ik volg jullie blog aandachtig.
-
04 Mei 2011 - 05:16
Annelies:
Super! Gefeliciteerd!
Ben blij voor jullie.
Do; voelde je het een beetje aankomen.... Wel gaaf he tijdens je wereldreis:)!
Blijf genieten!
xx Anne -
04 Mei 2011 - 17:18
Johan Van Der Harst:
Ontzettend van harte gefeliciteerd! Had ik niet gedacht, dat het zoiets zou worden, toen ik vroeger naar de F-jes van ODS zat te kijken. Heel veel geluk samen. -
06 Mei 2011 - 14:38
De Dissels:
Het is duidelijk dat jullie nu al aan het sparen zijn voor jullie huwelijksdag/reis.... Nogmaals een dikke felicidadoskus van ons voor jullie! Natas en ik zijn het er wel over eens dat Arnie in november nog even live toestemming aan ons moet vragen... maar we doen er verder niet moeilijk over dat jij al 'ja' gezegd hebt hoor misses Van der Harst-to-be....
Wij hebben hier heerlijke dagen in Limboland achter de rug en gaan ons opmaken voor een zomers weekend. Geniet lekker verder!
X -
07 Mei 2011 - 14:48
Tio Ger & Tia Ria:
Dag Arnold en Do, van harte!!
Ook nog bedankt voor de schitterende paaskaart.
Groetjes
Tio en Tia -
07 Mei 2011 - 19:13
De Van Nienesjes:
Toch nog even een reactie van ons viertjes op jullie site. Want hoewel we het live van jullie mochten horen dat Nol op zijn knietjes is gegaan en Do ja heeft gezegd, vinden wij het super nieuws. En sparen...tja...komt later wel! Geniet daar weer van al het moois!
xxxx RJRL -
08 Mei 2011 - 10:47
PapaDo:
Hallo Do en Nol,
Van harte gefeliciteerd met jullie voornemen om samen echt verder te gaan. Skype liet ons, met dit "grote nieuws", van de week even in de steek wat het beeld betreft. Want wij hadden graag jullie gezichten erbij willen zien en jullie misschien ook wel de onze?
Paaseiland krijgt in onze herinnering er zo nog een dimensie bij. "Mijn jongste dochter is op Paaseiland ten huwelijk gevraagd", klinkt goed!!
Heel veel succes op jullie pad en met de reis van jullie leven.
Geniet ervan, XX PapaDo en natuurlijk ook een kus van moeder!
-
09 Mei 2011 - 09:40
Stuif:
Gefeliciteerd!!!!!!! Echt super vet!!!
veel plezier nog daar!!!!
Gr, Stuif -
10 Mei 2011 - 19:35
Rita:
Kijk ik een tijdje niet (geen tijd), zijn ze ineens verloofd. Geweldig, gefeliciteerd.
Ben wel benieuwd of het ineens bij Arnold op kwam en dat het een verrassing was voor Dorian.
Nog niet zolang geleden heb ik tegen Arie en Liesbeth gezegd, dat jullie zoveel meemaken, samen zoveel beleven en ook oplossingen moeten bedenken, dat het met de relatie wel goed zit.
Maar een huwelijksaanzoek had ik niet verwacht. Leuk, leuk en nog eens leuk.
Fijn weer veel te kunnen lezen. Geniet nog maar lekker.
Knuffel van Rita.
-
11 Mei 2011 - 06:48
Inge Hoogerheiden :
Van Harte met de verloving! -
16 Mei 2011 - 21:50
Joke V Lith:
Super! Gefeliciteerd en wat een mooie ring.
Nog 6 nachies slapen en dan is het voor ons ook zover. 18 dagen, wel wat korter dan jullie, maar we hebben er zin in.
Geniet nog van elkaar en de rest van de 181 dagen. We laten van ons horen als we terug zijn vanuit Cuba.
Groetjes, Bob en Joke -
24 Oktober 2011 - 20:18
Sander Van Westreene:
Gefeliciteerd luitjes!
Groetjes van Simone en Sander
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
