Wijn, Che en Argentijnse gastvrijheid

In DE wijnstad van Argentinië, Mendoza, moesten wij natuurlijk ook een wijntour doen. Met gehuurde fietsen zijn wij dus een aantal bodega´s afgegaan maar we begonnen in het wijn-mueseum. Arnold´s maag draaide bijna om van de geur die daar hing en gezien het tijdstip van de dag sloegen we de wijnproef nog even over. Vervolgens zijn we even afgeweken van het plan want we kwamen een olijfolie- en chocoladefabriek tegen. Hier kon je ook het een en ander proeven en dat was uiteraard even smullen. Na de lunch durfe Arnold het nog steeds niet aan om naar een bodega te gaan en dus stelde hij voor om naar de Beer Garden te gaan. We dachten dat we hier wat meer te weten konden krijgen over bijvoorbeeld Andesbier (hiet bier dat in Mendoza wordt gebrouwen) maar het bleek een soort openluchtkroeg te zijn...dus wij fietsten vrolijk verder. We kwamen niet veel later aan bij Viño del Cerno en daar hebben we een Cabernet Sauvignon, Merlot, Malbec en een ´sparkling´wijntje geproeft. Helaas vonden we ze niet al te lekker en dus besloten we te verkassen naar Bodega Familia Di Tommaso. Dit is een van de oudste wijngaarden van Mendoza, waar ze vroeger het gistingsproces in stenen, ronde ruimtes onder de grond lieten plaats vinden. Aangezien het een monumentale bodega is, waar geen verbouwingen aan gedaan mogen worden hebben we een uitstekende rondleiding gekregen en weten we nu veel over hoe 100 jaar geleden de wijn gemaakt werd. Hoe de wijn nu gemaakt wordt, weten we nog niet precies. Het zou er nu allemaal wat meer moderner eruit zien, met grote stalen vaten. Bij de familia kregen we ook erg lekkere wijntjes te drinken. De laatste was een desertwijn en dus dat was voor Do smullen! Vervolgens weer op de fiets gestapt om terug te keren naar de fietsverhuurder. Ook daar kregen we nog een lekker glas wijn om de dag mee af te sluiten.

We hadden de smaak te pakken en naar aanleiding van een tip van Gabor (kennis van Arnold) gingen we vervolgens op zoek naar een andere bodega. Deze bleek vlakbij ons hostel te zijn maar bij aankomst bleek deze gesloten te zijn naar aanleiding van een brand die onlangs had gewoed. En dus besloten we maar hostelwaards tekeren om te vertoeven bij het zwembad en later hebben we nog genoten van twee afleveringen van Wie Is De Mol? Voor de volgers onder ons: dat nummerbord van die jeep maakte Ard nog verdachter...Dit is overigens het enige Nederlandse tv-programma wat we volgen. Enerzijds omdat het zich dit jaar in Centraal-Amerika afspeelt en we mogelijk goeie reisideeën op kunnen doen en anderzijds omdat het natuurlijk een vet programma is en we niet de clou willen horen voordat we het programma hebben gezien.

Onze 2 vrienden uit Mendoza (van de asado) belden ons op en vroegen of we nog een drankje wilden drinken op de laatste avond in Mendoza. Daar zeiden we geen nee tegen! Wederom was het gezellig met hen en mochten ze ooit naar Nederland komen, dan zijn ze bij ons van harte welkom. Helaas moeten we ze dan wel meenemen naar Groenlo want ze vinden Grolsch heel erg lekker. We weten niet waar ze dat hebben geproeft want wij zijn tot op heden alleen Heineken als Nederlands bier tegengekomen.

De volgende dag hebben we ook bij ons zwembad vertoefd, een kaartje gelegd en gekletst met wat andere reizigers. Een van deze reizigers zit in zijn midlifecrisis en reist nu per motor van Alaska naar Ushuaia en twee broers waren zich aan het voorbereiden voor hun klim naar de top van Aconcagua. de hoogste berg van Zuid-Amerika. Deze tocht neemt 15 dagen in beslag en schijnt niet zonder gevaren te zijn. Dit werd bevestigd door een andere man die net was teruggekeerd van zijn trip naar de top. De blik in de ogen van deze man was mat, dof, alsof hij de dood had gezien. Een beetje beangstigend en helemaal toen hij vertelde dat zijn vriend in het ziekenhuis was opgenomen met o.a. afgevroren vingers.... Hoewel we tegenwoordig ook wel van een aardige bergwandeling houden, laten we deze uiteraard even aan ons voorbij gaan!

Met de nachtbus vertrokken we vervolgens naar Cordoba, de tweede stad van Argentinië. Toen wij bijna twee maanden geleden in Buenos Aires waren hebben we bij toeval met een familie uit Cordoba gesproken. Gewoon op straat een gesprekje nadat de vader een vuurtje vroeg aan Do en binnen tien minuten werd ons verteld dat als we in Cordoba zijn, we contact met hun moeten opnemen. Zo gezegd, zo gedaan. Martine (de dochter) bood aan om ons een rondleiding door de stad te geven. Ze liet ons de highlights van het centrum zien met o.a. de gebouwen van een Jezuieten nederzetting die tegenwoordig wordt gebruikt als middelbare school, een cultureel centrum en een deel van de universiteit. Aangezien het UNESCO World Heritage is mogen ze geen aanpassingen doen aan de gebouwen, de kinderen zitten dus nog op hele oude schoolbankjes! Ook hebben we een aantal kerken gezien die van binnen van top tot teen versierd waren met allerlei tirelantijnen en plafondschilderingen, erg mooi allemaal. De rondleiding eindigde bij ´het dansende water´, een voorstelling van een fontein op muziek. We spraken af dat we nog contact met elkaar zouden hebben want papa wilde ons ook graag nog even zien.

Nog wat andere opvallendheden over de stad:

- Tijdens de toer kwamen we ook langs een plein met een enorme kerstboom en nog andere kerstversieringen. Dat hebben we wel vaker gezien maar niet van deze omvang, het lijkt er op dat de Argentijnen te lui zijn om het op te ruimen of juist efficiënt omdat ze het niet ieder jaar hoeven op te hangen/weg te halen.

- Cordoba is een stad met veel studenten en heeft daardoor ook een groots uitgaansleven.

- Voor de eerste keer in Argentinië zien we parkeermeters, in plaats van een parkeerwachter per x-aantal auto´s.

- In het grootste park van de stad is een meer en daar zwemmen ´wilde´ schildpadden in.

- Nabij dit park heeft de ontwerper Eiffel (ja diezelfde als van die toren in Parijs) een reuzenrad gebouwd. Deze is sinds de jaren 70 niet meer in gebruik.


De volgende had papa het te druk (de hele familie is bezeten van rally rijden en papa bouwt een auto voor zoon- en dochterlief) en dus konden we naar het Che Guevara museum. Hij heeft in een stadje nabij Cordoba zijn jeugd doorgebracht en zijn ouderlijk huis is nu een museum. De kleine ´Ernestito´ leed hevig aan astma en daarom besloten zijn ouders in de bergen van Alta Gracia te gaan wonen. Als kind was hij gek op lezen, sportte graag, ging met kinderen van allerlei verschillende sociale klasse om en was een geboren leider, al vroeg was duidelijk dat het een bijzondere jongen was. Na enkele riezen over het continent ontwikkelde hij het beeld dat de ongelijkheid in de wereld onrechtvaardig was. Hij ontmoette Fidel Castro in Mexico en samen hebben zij Cuba bevrijd van haar toenmalige leider. Vanaf dat moment kreeg Che de Cubaanse nationaliteit, iets wat de Argentijnen niet zo kunnen waarderen (dat geldt bijvoorbeeld ook voor de waardering voor Lionel Messi, omdat ie al 10 jaar niet in Argentinië speelt zijn ze niet allemaal even enthousiast over hem). Che was een revolutionair en nadat hij verschillende diplomatieke functies voor Cuba heeft bekleed gaat hij vervolgens ook in Congo en Bolivia als guerillastrijder aan de slag. In dat laatste land is hij uiteindelijk vermoord. In het museum zijn o.a. brieven van Che aan Fidel, aan zijn ouders en aan zijn 5 kinderen te lezen. In 2006 hebben Fidel en Hugo Chavez (president van Venezuela) het museum bezocht en het gastenboek ondertekend met ´Patria o muerte. Hasta la victoria.´ wat ook in de laatste brief van Che aan Fidel staat.

We worden zo dadelijk opgehaald om met de familie naar de bergen te gaan. Wat we precies gaan doen weten we nog niet!

Adios!

PS Van harte gefeliciteerd voor Monique.

PS Arnold heeft wederom iets nieuws geproefd deze week, puree van pompoen! Moet niet gekker worden!